.
Πόσες φορές μια φωτογραφία ξεχασμένη σε ένα συρτάρι ή ένα αντικείμενο που έχουμε λησμονήσει ότι υπάρχει , όταν έρθει στα μάτια μας μπροστά ...αρχίζει και μας διηγείται τη ζωή που ζήσαμε...
Σίγουρα είναι καλά κρυμμένες όλες οι ιστορίες μέσα στο μυαλό μας και περιμένουν ένα μικρό ερέθισμα για να τις φέρουμε πάλι ζωντανές στο παρόν μας.
Κάπως έτσι ανακάλυψα και την ξεθωριασμένη φωτογραφία που ανάρτησα στο κείμενο, από μια πορεία που είχα κάνει πριν από πολλά χρόνια από το χωριό μου μέχρι τα βράχια πάνω από την Λάνκα στην άλλη άκρη του οροπεδίου των Οντρίων.
Δυο πατεράδες και δυο παιδιά τους, σε διαφορετικές ηλικίες βαδίσαμε αυτή την ονειρεμένη διαδρομή που κρατά ακόμη το παλαιωμένο χρώμα της στο μυαλό μου.
Βλέποντας την φωτογραφία θυμήθηκα τη σκηνή με τον ευφυή αγαπημένο μου (μικρό τότε) Μπάμπη, να ψάχνει να βρει την κατάλληλη στάση ποζάροντας με το τσεκούρι στα βράχια των Οντρίων.
Πέρασαν τα χρόνια, άλλοι έφυγαν… και κάποιοι είμαστε ακόμα εδώ.
Το ερώτημα που ήρθε στο μυαλό μου είναι :
- Κάποιοι έφυγαν ; … και κάποιοι είμαστε ακόμα εδώ;
Ίσως να είμαστε όλοι εδώ, αν κοιτάξουμε καλά μέσα μας …
Πόσες φορές μια φωτογραφία ξεχασμένη σε ένα συρτάρι ή ένα αντικείμενο που έχουμε λησμονήσει ότι υπάρχει , όταν έρθει στα μάτια μας μπροστά ...αρχίζει και μας διηγείται τη ζωή που ζήσαμε...Σίγουρα είναι καλά κρυμμένες όλες οι ιστορίες μέσα στο μυαλό μας και περιμένουν ένα μικρό ερέθισμα για να τις φέρουμε πάλι ζωντανές στο παρόν μας.
Κάπως έτσι ανακάλυψα και την ξεθωριασμένη φωτογραφία που ανάρτησα στο κείμενο, από μια πορεία που είχα κάνει πριν από πολλά χρόνια από το χωριό μου μέχρι τα βράχια πάνω από την Λάνκα στην άλλη άκρη του οροπεδίου των Οντρίων.
Δυο πατεράδες και δυο παιδιά τους, σε διαφορετικές ηλικίες βαδίσαμε αυτή την ονειρεμένη διαδρομή που κρατά ακόμη το παλαιωμένο χρώμα της στο μυαλό μου.
Βλέποντας την φωτογραφία θυμήθηκα τη σκηνή με τον ευφυή αγαπημένο μου (μικρό τότε) Μπάμπη, να ψάχνει να βρει την κατάλληλη στάση ποζάροντας με το τσεκούρι στα βράχια των Οντρίων.
Πέρασαν τα χρόνια, άλλοι έφυγαν… και κάποιοι είμαστε ακόμα εδώ.
Το ερώτημα που ήρθε στο μυαλό μου είναι :
- Κάποιοι έφυγαν ; … και κάποιοι είμαστε ακόμα εδώ;
Ίσως να είμαστε όλοι εδώ, αν κοιτάξουμε καλά μέσα μας …
περιηγήθηκα αρκετή ώρα στο μπλογκ σου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ γραφικο το χωριό και πολύ γραφικοί οι άνθρωποι.
απλοί, αγωνιστές και κατά τη γνώμη μου νικητές!
καλώς σε βρήκα!
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μικρό μας χωριό, είναι η αφορμή για να φωτίσουμε τα «κομμάτια» της συναισθηματικής μας νοημοσύνης…
Νιώθω ότι αυτό είναι ο Πολιτισμός…
Πάντα μέσα στα νοούμενα ως «απλά» βρίσκονται οι μεγάλες αλήθειες…
Καλώς ήρθες !