.
Είναι πραγματικά κοτόπουλα που ζουν στην Δραγασιά και σίγουρα οι μεγαλύτεροι που έχετε σχέσεις με την επαρχία γνωρίζετε τους χώρους ενός κοτετσιού.
Αυτά τα κοτόπουλα, κάποια στιγμή θα πάψουν να γυρίζουν στο όμορφο κοτέτσι τους γιατί θα επιλέξει η νοικοκυρά να δώσει σε κάποια από αυτά τέλος στη ζωή τους.
Λυπάμαι , θα σκεφτεί , ο ευαίσθητος καταναλωτής του αστικού χώρου, θαυμάζοντας την φωτογραφία, αλλά τρώει όποτε επιλέξει το πιάτο στα fast food της πόλης του.
Κάποτε , μου είχε πει μια αληθινή ιστορία ένας συνάδελφος μου για ένα γεωτεχνικό υπεύθυνο παραγωγής σε μια οργανωμένη μονάδα παραγωγής αυγών.
Ο σπουδαγμένος λοιπόν γιος έφερε κάποια στιγμή επίσκεψη την μητέρα του στις εγκαταστάσεις της φάρμας, να της δείξει τον νέο τρόπο που εκτρέφουν τις κότες.
Η γηραιά μητέρα μπήκε μέσα σε ένα τεράστιο θάλαμο γεμάτο από κλουβιά που κάθε ένα είχε πάνω από οκτώ κότες την μία πάνω στην άλλη , και με ιμάντες από τα πλάγια έπαιρναν τα αυγά που γεννούσαν.
Αρκετές κότες ήσαν ματωμένες από τον κανιβαλισμό που έκαναν η μία στην άλλη από το υπερβολικό στρες της ανιαρής τους ζωής.
Αφού τα είδε όλα αυτά σιωπηλή η μητέρα, όταν βγήκαν έξω γύρισε θυμωμένη και έδωσε ένα χαστούκι στο γιό της λέγοντας του:
- Έτσι σε μεγάλωσα εγώ; Αυτά σου έμαθα να κάνεις στα ζώα;
Βέβαια αυτό το γεγονός έχει πλέον τριάντα χρόνια που είχε συμβεί.
Σήμερα ο εκπεσμός της ηθικής στην παραγωγή τροφής έχει περάσει σε μεγαλύτερα στάδια ανηθικότητας.
Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί , ότι στο όνομα του χαμηλώματος του κόστους παραγωγής μπορεί μια βιομηχανία παραγωγής τροφής να θανατώνει ζωντανά πλάσματα συνθλίβοντας τα μετά τη γέννηση τους γιατί είναι πιο οικονομικό;
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα ντοκουμέντο από τον κανιβαλισμό των ανθρώπων επάνω στα ζώα.
Όμως και αυτό μου φάνηκε απλά κατάπτυστη συμπεριφορά μπροστά στο σοκ των πληροφοριών που διάβασα στο άρθρο του γιατρού Δρ. Χρήστου Σπ. Ζούπα σχετικά με το τι είναι το κρέας που τρώνε οι λαοί από τις πολυεθνικές εταιρείες έτοιμων τροφίμων στον κόσμο.
Τώρα πια περάσαμε (υποστηρίζει) στο να φτιάξουμε ζώα που δεν είναι ζώα , αλλά σαν άμορφα δημιουργήματα του αρρωστημένου μυαλού μας, να προσδοκάμε να φάμε τον πόνο που δημιουργούμε στην ίδια τη φύση.
Δεν έχω διασταυρώσει την τελευταία αναφορά στην φρίκη της παραγωγής τροφής, αλλά με τις γνώσεις που έχω επάνω στην ζωοτεχνία και τις πληροφορίες στην ανθρώπινη διαστροφή δεν είναι απίθανο να συμβαίνει.
Θυμάμαι στα χρόνια της ενεργού μου δράσης ως γεωτεχνικός ,τις μονάδες παραγωγής (κυρίως στο εξωτερικό) λευκού μοσχαρίσιου κρέατος.
Είναι μια διαδικασία που μεγαλώνουν τα μοσχαράκια μέσα σε ένα διατροφικό και ιατρικό περιβάλλον που δεν τους επιτρέπουν μέχρι να σφαγιαστούν να φάνε άλλη τροφή πέρα από βιομηχανικό γάλα.
Αυτά τα άμοιρα είναι μονίμως σε διάρροια (άρρωστα) και με τα φάρμακα τα κρατούν σε συνθήκες αυξητικές.
Το γιατί γίνεται όλος αυτός ο κανιβαλισμός;
Πολύ απλά ! Το κρέας δεν γίνεται κόκκινο , είναι τρυφερό, και το απολαμβάνουν σε καλά εστιατόρια και ξενοδοχεία οι εύποροι ματαιόδοξοι καταναλωτές που θέλουν τρυφερό "λευκό κρέας".
Φυσικά πάντα σε ένα τέτοιο δείπνο ταιριάζει στην επιβλητική προσέλευση μια καλοραμμένη γούνα από ένα μάστορα της υψηλής ραπτικής!
Πάντα πέρα από το κακό , υπάρχει το χειρότερο !
Ας ρωτήσω τώρα, τον ευαίσθητο καταναλωτή του αστικού χώρου, τι γνώμη έχει για την αυλή με τις κότες της Δραγασιάς και τι γνώμη έχει για τον εαυτό του.
Μα που κολλάει ο εαυτός του;
Σίγουρα θα έχει πάει έστω και μια φορά στη ζωή του ,σε μια επώνυμη αλυσίδα πολυεθνικών φαγάδικων με το περιποιημένο περιβάλλον εστίασης…
Πως φαντάζεται ότι παράγεται η τροφή; Σαν το κοτέτσι της Δραγασιάς ;
Κάποτε και εγώ δεν ήξερα … όμως όταν μαθαίνω βλέποντας οπτικά ντοκουμέντα … είναι λίγο διαφορετική η ευθύνη μου…
Είναι πραγματικά κοτόπουλα που ζουν στην Δραγασιά και σίγουρα οι μεγαλύτεροι που έχετε σχέσεις με την επαρχία γνωρίζετε τους χώρους ενός κοτετσιού.Αυτά τα κοτόπουλα, κάποια στιγμή θα πάψουν να γυρίζουν στο όμορφο κοτέτσι τους γιατί θα επιλέξει η νοικοκυρά να δώσει σε κάποια από αυτά τέλος στη ζωή τους.
Λυπάμαι , θα σκεφτεί , ο ευαίσθητος καταναλωτής του αστικού χώρου, θαυμάζοντας την φωτογραφία, αλλά τρώει όποτε επιλέξει το πιάτο στα fast food της πόλης του.
Κάποτε , μου είχε πει μια αληθινή ιστορία ένας συνάδελφος μου για ένα γεωτεχνικό υπεύθυνο παραγωγής σε μια οργανωμένη μονάδα παραγωγής αυγών.
Ο σπουδαγμένος λοιπόν γιος έφερε κάποια στιγμή επίσκεψη την μητέρα του στις εγκαταστάσεις της φάρμας, να της δείξει τον νέο τρόπο που εκτρέφουν τις κότες.
Η γηραιά μητέρα μπήκε μέσα σε ένα τεράστιο θάλαμο γεμάτο από κλουβιά που κάθε ένα είχε πάνω από οκτώ κότες την μία πάνω στην άλλη , και με ιμάντες από τα πλάγια έπαιρναν τα αυγά που γεννούσαν.
Αρκετές κότες ήσαν ματωμένες από τον κανιβαλισμό που έκαναν η μία στην άλλη από το υπερβολικό στρες της ανιαρής τους ζωής.
Αφού τα είδε όλα αυτά σιωπηλή η μητέρα, όταν βγήκαν έξω γύρισε θυμωμένη και έδωσε ένα χαστούκι στο γιό της λέγοντας του:
- Έτσι σε μεγάλωσα εγώ; Αυτά σου έμαθα να κάνεις στα ζώα;
Βέβαια αυτό το γεγονός έχει πλέον τριάντα χρόνια που είχε συμβεί.
Σήμερα ο εκπεσμός της ηθικής στην παραγωγή τροφής έχει περάσει σε μεγαλύτερα στάδια ανηθικότητας.
Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί , ότι στο όνομα του χαμηλώματος του κόστους παραγωγής μπορεί μια βιομηχανία παραγωγής τροφής να θανατώνει ζωντανά πλάσματα συνθλίβοντας τα μετά τη γέννηση τους γιατί είναι πιο οικονομικό;
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα ντοκουμέντο από τον κανιβαλισμό των ανθρώπων επάνω στα ζώα.
Όμως και αυτό μου φάνηκε απλά κατάπτυστη συμπεριφορά μπροστά στο σοκ των πληροφοριών που διάβασα στο άρθρο του γιατρού Δρ. Χρήστου Σπ. Ζούπα σχετικά με το τι είναι το κρέας που τρώνε οι λαοί από τις πολυεθνικές εταιρείες έτοιμων τροφίμων στον κόσμο.
Τώρα πια περάσαμε (υποστηρίζει) στο να φτιάξουμε ζώα που δεν είναι ζώα , αλλά σαν άμορφα δημιουργήματα του αρρωστημένου μυαλού μας, να προσδοκάμε να φάμε τον πόνο που δημιουργούμε στην ίδια τη φύση.
Δεν έχω διασταυρώσει την τελευταία αναφορά στην φρίκη της παραγωγής τροφής, αλλά με τις γνώσεις που έχω επάνω στην ζωοτεχνία και τις πληροφορίες στην ανθρώπινη διαστροφή δεν είναι απίθανο να συμβαίνει.
Θυμάμαι στα χρόνια της ενεργού μου δράσης ως γεωτεχνικός ,τις μονάδες παραγωγής (κυρίως στο εξωτερικό) λευκού μοσχαρίσιου κρέατος.
Είναι μια διαδικασία που μεγαλώνουν τα μοσχαράκια μέσα σε ένα διατροφικό και ιατρικό περιβάλλον που δεν τους επιτρέπουν μέχρι να σφαγιαστούν να φάνε άλλη τροφή πέρα από βιομηχανικό γάλα.
Αυτά τα άμοιρα είναι μονίμως σε διάρροια (άρρωστα) και με τα φάρμακα τα κρατούν σε συνθήκες αυξητικές.
Το γιατί γίνεται όλος αυτός ο κανιβαλισμός;
Πολύ απλά ! Το κρέας δεν γίνεται κόκκινο , είναι τρυφερό, και το απολαμβάνουν σε καλά εστιατόρια και ξενοδοχεία οι εύποροι ματαιόδοξοι καταναλωτές που θέλουν τρυφερό "λευκό κρέας".
Φυσικά πάντα σε ένα τέτοιο δείπνο ταιριάζει στην επιβλητική προσέλευση μια καλοραμμένη γούνα από ένα μάστορα της υψηλής ραπτικής!
Πάντα πέρα από το κακό , υπάρχει το χειρότερο !
Ας ρωτήσω τώρα, τον ευαίσθητο καταναλωτή του αστικού χώρου, τι γνώμη έχει για την αυλή με τις κότες της Δραγασιάς και τι γνώμη έχει για τον εαυτό του.
Μα που κολλάει ο εαυτός του;
Σίγουρα θα έχει πάει έστω και μια φορά στη ζωή του ,σε μια επώνυμη αλυσίδα πολυεθνικών φαγάδικων με το περιποιημένο περιβάλλον εστίασης…
Πως φαντάζεται ότι παράγεται η τροφή; Σαν το κοτέτσι της Δραγασιάς ;
Κάποτε και εγώ δεν ήξερα … όμως όταν μαθαίνω βλέποντας οπτικά ντοκουμέντα … είναι λίγο διαφορετική η ευθύνη μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.