Είπα να θυμηθούμε τον Χρόνη Μίσσιο

.

Από τότε που ήμουν μικρός δηλαδή στην παραγωγική ηλικία με τα ουτοπικά αφιλοσόφητα όνειρα, είχα μια τάση να συναντώ ωραίους γέρους κατά διαστήματα και να βλέπω μέσα στο βλέμμα τους ότι ήσαν ακόμη παιδιά.

Τα υπέροχα εκφραστικά τους μάτια και ο Καβαφικός ερωτισμός της μνήμης τους, μου έλεγε κάτι σπουδαίο που τότε δεν ήξερα να το αξιοποιήσω.

Μη θαρρεί κανείς πως ήσαν πολλοί, μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού θα έλεγα, μια και σπανίζει η ομορφιά στην κοινωνία των ανθρώπων σε αντίθεση με την φύση που της περισσεύει.

Όλους αυτούς τους θυμήθηκα και είπα να κάνω ένα μνημόσυνο χαράς μέσα μου, σαν έριξα την ματιά μου στο βίντεο του επίσης παππού Χρόνη Μίσσιου που βρήκα στο διαδίκτυο.

Το ποιος είναι ο Χρόνης Μίσσιος μπορεί να το βρει κάθε ενδιαφερόμενος ψάχνοντας στις πληροφορίες, όμως αυτό που μου άρεσε ήταν ο μεστός λόγος που γεμάτος χυμούς εμπειρίας έμοιαζε πολύ με τα τσακίρικα μάτια των γέρων της παλιάς μου εμπειρίας.

Με λίγα σχόλια σε κάθε ενότητα παραθέτω τους δικτυακούς τόπους σε έξι συνέχειες αυτής της συνέντευξης.

Θα μας πει λοιπόν ο Χρόνης Μισσιος:

- Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται. Άπαξ που λένε, σαν μια μοναδική ευκαιρία. Και μεις τι την κάνουμε ρε; Αντί να την ζήσουμε; Τι την κάνουμε;
Την σέρνουμε από δω κι’ από κει δολοφονώντας την. Οργανωμένη κοινωνία, οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις.
- Μα αφού είναι οργανωμένες πως είναι σχέσεις;
Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος…
Πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα;

http://www.youtube.com/watch?v=QGCUKSF6ijY&feature=relmfu

- Αποχώρησα από την κοινωνία όταν αντιλήφθηκα ότι από επαναστάτης γινόμουν πολιτικός χωρίς να το πάρω χαμπάρι.
- Με ποιο τρόπο γινόσασταν πολιτικός;
- Με αυτόν τον τρόπο που έγιναν όλα τα κόμματα…

… Είμαι εξοργισμένος με όλους αυτούς τους τύπους (τους πολιτικούς) να βγαίνουν στα «παράθυρα» και να εγκαλούν όσους αρνούνται να υποταχθούν σε αυτή την υποτέλεια , αυτή την προδοσία, στα περίφημα μέτρα και σε αυτό το ΔΝΤ και σε όλη αυτή την ληστοσυμμορία… Τελικά σε αυτόν τον χρηματιστηριακό ιμπεριαλισμό, ο οποίος χρεοκοπεί χώρες καταστρέφει λαούς ολόκληρους κλπ… Να μας εγκαλούν για Πατριωτισμό…

…. Η Ελλάδα είναι η Χώρα των μεγάλων Ποιητών και των ασήμαντων Πολιτικών…

http://www.youtube.com/watch?v=aG_--FAXz4E&feature=relmfu

- Όταν έγραψα το πρώτο μου βιβλίο, κυριαρχούσε ακόμα στη σκέψη μου η Μαρξιστική αντίληψη του κόσμου. Όταν συνέβησαν όλα αυτά που συνέβησαν τελικά, με τον υπαρκτό Σοσιαλισμό και τα άλλα… και το πώς προδόθηκαν όλες οι επαναστάσεις… Δηλαδή μέσα στην ιστορία η μόνοι επαναστάτες οραματιστές που έσωσαν την αθωότητα τους είναι αυτοί που δεν έγιναν εξουσία… Ο Γκεβάρα κι ο Χριστός και μερικοί άλλοι… Όσοι έγιναν εξουσία γίνανε καθίκια του κερατά, από τον Χο Τσι Μινγκ μέχρι τον Κάστρο και τους άλλους κλπ…

…. Η επανάσταση είναι κάτι βαθύτερο, είναι ΠΑΙΔΕΙΑ, είναι ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, είναι ΟΝΕΙΡΟ, είναι ΑΓΑΠΗ, είναι ΕΡΩΤΑΣ… είναι όλα τα όμορφα συναισθήματα.
Η επανάσταση δεν έχει καμία σχέση με την Βία και την Εξουσία.

http://www.youtube.com/watch?v=SRB66kUDXSc&feature=relmfu

Για τον γάμο του με την Ρηνιώ που πέρασαν μαζί μια ολόκληρη ζωή κακουχιών και δυσκολιών ρωτά η δημοσιογράφος:

- Όταν κοιτάτε την σύντροφο σας τι βλέπετε;
- Τη Ρηνιώ. Δεν υπάρχει πιο πλούσια και πιο γεμάτη λέξη. Τα λέει όλα.
- Ειν’ αυτό που λεν το συνηθισμένο, μπορεί να είναι και ουσιαστικό κάποιες φορές βέβαια, ότι κοιτάω τον άλλον και βλέπω το άλλο μου μισό;
- Όχι! Αυτό είναι το σημαντικό! Ότι είμαστε δύο διαφορετικοί και είμαστε μαζί!

Για το ότι δεν έμαθε τα γράμματα στο σχολείο είπε:

…. Είμαι ευτυχής γιατί δεν υπέστην την δουλεία της Παιδείας… Καμία εξουσία, διάβαζα από εκεί και πέρα ότι μου άρεσε ότι γούσταρα, ότι κινούσε την προσοχή μου. Κανένας δεν με υποχρέωσε να διαβάζω κάτι συγκεκριμένο.
Εγώ αν είχα ένα παιδί δεν θα το έστελνα στο σχολείο. Γιατί να το στείλω; Να το παραδώσω σε μια ανέραστη δασκάλα ή σ’ ένα βλάκα δάσκαλο. Γιατί; Μόνος μου να το μάθω. Και τα όρια της ευθύνης του, τα όρια της ελευθερίας του, την ομορφιά που έχει η ζωή κλπ.

http://www.youtube.com/watch?v=5JwAXsA7yTI&feature=relmfu


- Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς λάθος, το θέμα είναι ότι όλα αυτά τα πράγματα περνάνε, επουλώνονται και είναι η ουσία και η πορεία του κάθε ενός.
Κατά τα άλλα για το μόνο πράγμα που δεν στεναχωριέμαι είναι η ίδια η ζωή μου, γιατί αν ξαναγεννιόμουνα τον ίδιο δρόμο θα ακολουθούσα. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει δρόμος άλλος να υπάρξεις σαν άνθρωπος, παρά μόνο με την συμμετοχή σου στα κοινά… Στο ιστορικό γίγνεσθαι της εποχής σου.

Και συνεχίζει ο Χρόνης Μίσσιος:

… Τι είπε ο Επίκουρος; Φιλαράκια προσέχτε ! Οι κτήσεις γίνονται κτήτορες και σας κάνουν δούλους … Τα υλικά αγαθά σε μετατρέπουν σε δούλο για να τα υπηρετείς.

http://www.youtube.com/watch?v=8k_ISiwt7ek&feature=relmfu


- Γέμισε με ζόμπι η κοινωνία, δεν πάνε να αράξουμε εκεί στον Αχέροντα να περιμένουν τον τύπο με το βαρκάκι να τους πάρει;
Τι περιμένουμε; Άμα δεν ζούμε γιατί περιμένουμε; Τι περιμένουμε, τι περιμένουμε;
Κάθε ηλιοβασίλεμα είναι ένα βήμα προς τον θάνατο. Πουθενά αλλού. Είμαστε όλοι μελλοθάνατοι με ημερομηνία λήξεως. Απλώς δεν ξέρουμε το timing. Όταν θα μας έρθει… αυτό είναι. Κι εμείς τι κάνουμε ρε;
Αντί να κλάψουμε όταν δύει ο ήλιος για άλλη μια μέρα που πήγε χαμένη, που δεν χαρήκαμε, που δεν ερωτευτήκαμε, λέμε «Αχ» Παναγιά μου έφυγε και αυτή η μέρα.

Σχετικά με τον χρόνο, σκέφτεται:

… Ρολόι δεν φοράω, (γελά) διότι δεν θέλω να μετράω το χρόνο. Μετράω τη ζωή μου με τις πράξεις μου (ερωτά: καταλαβαίνεις;) και με το τι μπορώ να απολαύσω κάθε στιγμή… ένα συναίσθημα… κάτι όμορφο…μια φιλική κουβέντα …μια παρεούλα όμορφη… να δω μια ωραία κοπέλα, να ξεκουράσω τα ματάκια μου, όπως καλή ώρα έχω εσένα τώρα…
- Αχ ευχαριστώ πάρα πολύ (γέλια)

http://www.youtube.com/watch?v=TOqhs3MOXbk&feature=relmfu

Επίλογος :

Χωρίς να το θέλει ο Χρόνης Μίσσιος, κουβαλά μέσα από τα μονοπάτια που χάραξε η «γλώσσα» των προγόνων του, το τραγικό πρόσωπο που θέλει να ζητά την ομορφιά μέσα στη σκέψη του σαν όλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμία λύση.

Αυτό είναι το οξύμωρο Ελληνικό μονοπάτι που οδηγεί μάχες με αντιπάλους που δεν φαίνονται στα μάτια όσων καταναλώνουν τη ζωή τους…

Μια σιωπή -σε όλους εμάς- πάντα κάνει καλό, όταν έχουμε λειτουργήσει την Παιδεία της συν-εννόησης σε ότι παρατηρήσαμε.

Αν πάλι σαν τον ψιττακό βιαστείς φιλαράκο αναγνώστη να εκφέρεις «άποψη» πάλι μαζί σου… μια και δεν υπάρχει ποτέ Μια ευκαιρία στη ζωή… και η εν δυνάμει ομορφιά σου δεν κινδυνεύει!

Καλή Λαμπρή στη σκέψη μας.