ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ … ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΑΣ

.



Φαντάζομαι ότι όλοι μας χαιρετούμε γνωστούς ανθρώπους που βρίσκονται κοντά στη δουλειά  ή στο σπίτι μας σαν πλησιάζουμε ή αποχωρούμε. Τις μέρες όμως που πλησιάζουν γιορτές των Χριστουγέννων ή του Πάσχα ο χαιρετισμός περιλαμβάνει την έκφραση «Χρόνια πολλά».
Δεν θα μπούμε στην λογική να αναλύσουμε αν όλο τον υπόλοιπο χρόνο δεν αξίζουμε τούτη την ευχή, αλλά θα επικεντρωθούμε στην ανάγκη που υπάρχει μέσα στη σκέψη μας να θεωρούμε πως κάτι αλλάζει στις προγραμματισμένες από το νου μας γιορτές.

Τι είναι αυτό που σαν βιολογικό ρολόι αφυπνίζει μια διάχυση καλοσύνης στους ανθρώπους και εύχονται όλοι μαζί σε συγκεκριμένο χρόνο της ζωής τους μοιράζοντας αισιοδοξία στους γύρω τους;

Τι ανάγκες εξυπηρετεί αυτή η επανάληψη των περιόδων γιορτών και γιατί μόλις τελειώσουν επιστρέφουν σε μια διαφορετική ψυχολογία οι άνθρωποι;

Πόσο συνειδητή είναι αυτή η συμπεριφορά και πόση ουσία έχει για τους ίδιους;

Νομίζω ότι φτάνουν τα ερωτήματα, γιατί δεν έχω σκοπό να γράψω τους Αθλίους του Βίκτωρος Ουγκώ σε έκταση απαντώντας σε ερωτήματα.
Θα μπορούσα να σας πω ότι η προσωπική μου θέση είναι αντίθετη με αυτό τον μαζικό προγραμματισμό μιας ασυνείδητης επετειακής υστερίας, σε ανθρώπους που χωρίς προσωπική κρίση υιοθετούν τους προγραμματισμούς της εκπαίδευσης τους.
Όμως θα ήμουν επιεικώς άδικος και ίσως απληροφόρητος για τις βαθύτερες ανάγκες λειτουργίας του βιολογικού ρολογιού που καθορίζει το θυμικό των ανθρώπων. Στα είκοσι χρόνια της ηλικίας μου σαφώς δεν θα άφηνα περιθώριο στην «λάθος» αντίληψη να επιβιώσει, μια και το χαρακτηριστικό του νεοφώτιστου είναι πάντα η απόλυτη έκφραση των απόψεων του. Όσο όμως μαλακώνει και λαξεύεται η «πέτρα» της σκέψης μας, τόσο αφήνουμε να ρέουν απαλά οι διαφορετικότητες πάνω μας, αισθανόμενοι ταυτόχρονα την ετερότητα χωρίς ένταση.

Όσο αυξάνεται η παιδεία μας μέσα από τις ερμηνείες που δίνουμε στη ζωή, άλλο τόσο πλησιάζουμε τις αρχέγονες συνήθειες και τους δίνουμε την ουσιαστική ταυτότητα στην ύπαρξη τους.  Θα έλεγα ότι και οι δύο βασικές μεγάλες γιορτές που έχει υιοθετήσει η Χριστιανική Δύση από την κλασική εποχή και εκείνη με την σειρά της από τις προϊστορικές παραδόσεις, έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο και βαλμένες σε πολύ σωστή απόσταση μεταξύ τους.

Η ζωή μας από την εκδοχή του προϊστορικού τροφοσυλλέκτη μέχρι τον άνθρωπο της σύγχρονης κοινωνίας εμπεριέχει την δράση για ατομική επιβίωση.  Ακόμη και αυτοί που νομίζουν ότι έχουν λυμένο το ζήτημα της επιβίωσης ή κάποιοι που δηλώνουν εμπιστοσύνη σε αυτό που θα προκύψει, λειτουργούν την ατομικότητα της επιβίωσης στη ζωή τους. Η στάση για κάποιο διάστημα αυτής της μοναχικής δράσης (ατόμου ή οικογένειας) και η αντικατάσταση της από ένα «κύκλο» συνύπαρξης μαζί με τους υπόλοιπους αποτελεί την βαθύτερη πληροφορία των γιορτών.
Θα μου πει κάποιος μα αν θέλω δεν μπορώ να κοινωνήσω σε ένα κύκλο χορού, γεύματος, ή όποιας άλλης έκφρασης την ζωή μου βιώνοντας ουσιαστικά την συνύπαρξη;  Η απάντηση θα μπορούσε να ήταν «όχι ακόμα».  Θα έχουμε προσέξει πως υπάρχει τεράστια ανομοιογένεια στις ερμηνείες που δίνουν οι άνθρωποι στις αφηρημένες έννοιες και σαφώς στην κατανόηση κάθε αισθητού γύρω τους.
Κάποιες πληροφορίες έχουν την δυνατότητα να μεταφέρονται μέσα από τον γενετικό κώδικα και έτσι λειτουργεί η γέννα, ο κύκλος της έμμηνης ρήσης, η εμφάνιση της τεστοστερόνης στους εφήβους κλπ.  Όμως κάποιες άλλες πληροφορίες είναι αναγκαίο μέχρι αυτή την στιγμή να κατακτώνται μέσα από το διάμεσο που είναι η εκπαίδευση.
Έτσι θα ήταν αδύνατον αν δεν υπήρχε ένας επετειακός προγραμματισμός του νου να λειτουργήσει το διάλειμμα στην ένταση της ατομικής δράσης, αντικαθιστώντας την με ένα συλλογικό ήρεμο θυμικό των γιορτών πετυχαίνοντας μια ξεκούραση.
Αν ο ύπνος είναι η αναγκαία μεταβολή των συχνοτήτων της ζωής μας για να γίνουν οι απαραίτητες διεργασίες που την βοηθούν, κατά μια αντίστοιχη έννοια οι καθολικές  γιορτές βοηθούν την συλλογική ισορροπία του ψυχισμού των ανθρώπων.

Αν κάποιος μας πει «Γιατί δεν γίνονται συνειδητοποιημένοι επιτέλους οι άνθρωποι», θα έχει ξεχάσει πως η συνειδητοποίηση (αν την θεωρεί εξέλιξη) δεν είναι μια λειτουργία αποκομμένη από την βιολογική ιδιοσυστασία του ανθρώπου. Από την στιγμή που η πληροφορία διακινείται πάντα μέσω διαμέσου (εκπαίδευση) για να εξελίξει τον άνθρωπο και χάνεται με τον βιολογικό του θάνατο, είναι αδύνατον να μιλάμε για κοινή συναίσθηση ερμηνείας μιας κοινής παρατήρησης.
Συνήθως μιλούν κάποιοι για συνειδητοποίηση, ερμηνεύοντας ως αδυναμία κατανόησης εκ μέρους των άλλων της δικής τους οπτικής που αποτελεί ατομική πεποίθηση και στην πραγματικότητα δεν έχουν τρόπο να την μεταφέρουν αυτούσια, αλλά προβολικά μέσα από την ερμηνεία που δίνουν στη δράση τους. Η αδυναμία μεταφοράς της πληροφορίας αποδεικνύεται από την διαστρέβλωση των λόγων σπουδαίων ανθρώπων στην ιστορία και σαφώς από τις αντιμαχόμενες ερμηνευτικές προσεγγίσεις στους λόγους τους. Έτσι κάθε θεωρία, θρησκεία, πολιτική αντίληψη κλπ, θεωρεί μη συνειδητοποιημένους τους «άλλους» που δεν ασπάζονται την δική της οπτική και ερμηνεία. Στην ουσία κάθε θεωρία, θρησκεία, ή πολιτική αντίληψη, είναι δομημένη στα πλαίσια εξυπηρέτησης μιας ιδιοτελούς ατομικής ή ομαδικής πρακτικής που εξυπηρετεί τον έναν ή το σύνολο των ατόμων που «τρέφονται» από την λειτουργία της.

Κατά την εκδοχή λοιπόν ανάλυσης του άρθρου, η επανάληψη των επετειακών γιορτών εξυπηρετεί την αδυναμία να υπάρχουν σε συνεχή ένταση οι άνθρωποι. Σαφώς δεν θα μπορούσε να είναι συνειδητή ως λειτουργία, μια και κάθε αναφορά σε κυριαρχία του ατόμου επάνω στη σκέψη του αποτελεί το μεγαλύτερο ψεύδος που έχει υπάρξει. Η διερεύνηση της σκέψης μέσα από την αυτοπαρατήρηση γίνεται εκπαιδευτικά και έτσι κατορθώνουν λίγοι άνθρωποι την ατομική τους εξέλιξη, όμως και τούτοι απόλυτοι επόπτες της σκέψης τους δεν μπορούν να γίνουν διαθέτοντας τον συγκεκριμένο γενετικό κώδικα.
Να συμπληρώσω έτσι για να το "έχουμε" πως η «θεοποίηση» της ατομικής σκέψης έστω και πεφωτισμένων ανθρώπων είναι μια λειτουργία που θέτει σε υποτέλεια όποιον την αποδέχεται.

Επιστρέφοντας λοιπόν το απόγευμα στο σπίτι μου, όπως συνηθίζω σήκωσα το χέρι μου να καλησπερίσω ένα ελάχιστα γνωστό αλλά συμπαθή μου γείτονα. Η απόκριση στο δικό μου «καλησπέρα» ήταν από την πλευρά του ένα χαμογελαστό «Χρόνια πολλά».
Θα μπορούσα να του εξηγήσω την ανούσια επετειακή χρήση μιας ψευδαίσθησης που τον κρατά σε ομηρία επαναλήψεων, αλλά θα ήταν άδικο μια και ο κοινός μας γενότυπος έχει ανάγκη από τέτοια ψευδή τερτίπια συνύπαρξης. Μοιραζόμαστε το ίδιο βαρυτικό πεδίο και τούτο έχει τεράστια σημασία στον καθορισμό των κοινών μας αισθητηρίων και της «βασικής» ερμηνείας του κόσμου γύρω μας.
Διάλεξα να του χαμογελάσω και να του επαναλάβω σε χαρούμενο ύφος την ευχή που μου έστειλε.
Άλλωστε ο μεγαλύτερος κίνδυνος βρίσκεται πάντα μέσα στη σκέψη μας που διαθέτει τις καλύτερες προθέσεις να εξελίξει τους άλλους έστω και αν λέει πως σέβεται την διαφορετικότητα … που όμως δεν την εγκρίνει.

Χρόνια Πολλά λοιπόν στην βαθύτερη ανάγκη μας … κι ας είν΄ και ψέμα.

5 σχόλια:

  1. Ανώνυμος24/12/11

    ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!
    ΜΙΜΗΣ. Υ.Γ.ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΘΑ ΤΟ ΠΙΟΥΜΕ ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΑΚΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μίμη μου, γύρισε το κεφάλι σου και κοίταξε από τη θέα του γραφείου σου καταμεσής την λίμνη που είναι δίπλα σου. Αυτός ο αρχέγονος βιότοπος από μόνος του είναι ένα «θαύμα» και κρατά μέσα του την «συνάντηση» των ανθρώπων που κοινωνούν την εκτίμηση για αυτό που λέμε ζωή. Κάπου εκεί θα υπάρχει και το δικό μου βλέμμα στραμμένο νοερά στο ίδιο σημείο. Κάπως έτσι συναντιέμαι με αγαπημένες σκέψεις που πρακτικά μου είναι αδύνατον να ανταμώσω λόγω απόστασης ή αναχώρησης τους από τον κόσμο της δικής μας συνείδησης.
    Ήδη η ουσία της αμοιβαίας εκτίμησης μας, έχει σηκώσει το ποτήρι φέρνοντας στα χείλη το αποσταγμένο ποτό στα Πάτρια εδάφη και τούτο δεν είναι λίγο πράγμα.
    Σου εύχομαι καλές Γιορτές με υγεία και αγάπη σε όλους τους ανθρώπους που διαλέγεις να έχεις γύρω σου.
    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θερμές ευχές για υγεία, αγάπη και αλήθεια.
    Ευτυχής που σε διαβάζω.
    Οι σπίθες που πετάς ας εκκινούν πάντα την σκέψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε ευχαριστώ αγαπητέ φίλε ευχόμενος κουράγιο και δύναμη στη δική σου σκέψη.
    Παρακολουθώ τις θεματικές στο όμορφο blog σου και ξέρω ότι το μόνο που μπορούμε να εκφράσουμε αυθεντικά είναι η αγωνία για όσα αισθανόμαστε και δεν κατανοούμε την λύση τους σε αυτή την παρά-φύση ζωή μας.
    Όλα τα έχουν πει οι ξεχασμένοι μαζί με την Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης Έλληνες και δεν μένει τίποτε καινούργιο να πούμε. Το μόνο καινούργιο και άξιο είναι η δική μας αυτανάφλεξη στις τονικότητες της σκέψης που μας άφησαν.
    Ας προσφέρουμε την συνέπεια του εαυτού μας με όσο κόστος και αν έχει στο χρηματιστήριο της ηθικά εκπεσμένης πραγματικότητας γύρω μας.
    Κάθε σκεπτόμενος είναι και ένα βαρύ όπλο απέναντι στην κινούμενη άμμο της ασύνδετης υπέρ-πληροφορίας που καταπίνει την φιλοσοφία δηλαδή τον ίδιο τον «Άνθρωπο».
    Θα σου στείλω την εκτίμηση μου μαζί με ευχές για υγεία και χαρούμενα «ίσια» στα μάτια βλέμματα με όσους αγαπάς και μοιράζεσαι τις μυρωδιές και τα αγγίγματα.
    Χάρηκα που συνυπάρχουμε έστω και διαδικτυακά.
    Καλές προπόσεις στα συμπόσια της σκέψης που μοιράζεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αφού σε ευχαριστήσω για άλλη μία φορά, για τα καλά σου λόγια και το μεστό σου σχόλιο, ευελπιστώ ότι με την νέα χρονιά θα αξιωθούμε να βρεθούμε και από κοντά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή