Η άγνωστη Νατάσσα και τα απόνερα της

 .

Έπεσα πάνω σε ένα βίντεο που το έχει κατασκευάσει μια άγνωστη και συμπαθέστατη από την αισθητική της Νατάσσα, ανεβασμένο στο You tube που τιτλοφορείται «Οι δέκα θεμελιώδεις αρχές του Μαχάτμα Γκάντι».
Με γοήτευσε η γνωστή μουσική επένδυση της Καναδής αρπίστριας και πιανίστα Loreena Mckennitt, που φέρνει στα κύτταρα της μνήμης της κουλτούρα από την Σκοτία και την Ιρλανδία.

Μου άρεσε αυτό το πάντρεμα στο βίντεο της Lorena με τον Γκάντι μια και οι δύο τους κρύβουν κάτι που δεν αναγνωρίζεται εύκολα από την ερμηνεία των αναγκών της εποχής μας.

Βέβαια για μένα το συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι έχει αναφορά σε προσωπικές μνήμες και το ξεχωρίζω ως μια βουκέντρα συναισθηματικών αφυπνίσεων της ζωής μου.  Όμως η αξία του δεν μειώνεται καθόλου σε κάθε πρώτο άκουσμα των ανθρώπων που έχουν την δυνατότητα να συνθέτουν εικόνες πέρα από αυτές που γνωρίζουν να κάνουν ως συνήθεια.

Για τα λόγια του Γκάντι δεν έχω να πω τίποτε μια και αν τα προσέξουμε με διάθεση διαφορετική από το «ξέρω» που με ευκολία χρησιμοποιούμε ως κατακλείδα σε μια πρόταση σφραγίζοντας την ανοησία μας, ίσως έχουν να μας πουν κάτι στο παρόν μας.

Αν δεν έχουν να μας πουν κάτι ας ακούσουμε την μουσική.

Αν και η μουσική δεν έχει να μας πει κάτι, τότε ας πατήσουμε γρήγορα την έξοδο από την ανάρτηση μια και οι υπέροχοι δρόμοι της ζωής μας οφείλουν να βρουν την ευκολία που μας ταιριάζει.

Δεν θα μπορούσα να κάνω συσχετισμούς των απόψεων του Μαχάτμα με τις ανάγκες του παρόντος μας, γιατί είναι άχρηστα και εγωπαθή όλα τα λόγια από τον καναπέ της εύκολης άποψης που φλυαρούν με απόψεις για μεγάλους ανθρώπους που έδρασαν με συνέπεια. Τέτοιοι σοφομαλάκες έχουμε υπάρξει όλοι στη ζωή, αλλά κάποιοι συνεχίζουν τούτη την ιδιότητα μέχρι βαθιά γεράματα.

Ας είμαστε σιωπηλοί σε ότι δεν φτάνει το μπόι μας και ας λειτουργήσουμε τη σιωπή σε ότι νομίζουμε πως καταλαβαίνουμε. Αν είναι να κάνουμε κάτι ας αφορά το δικό μας παρόν και μην αγωνιούμε για το συλλογικό ως άπραγοι επόπτες.

Μου είπε πρόσφατα ένας αγαπημένος μου άνθρωπος πως η ζωή μας με τη δράση της φτιάχνει ομόκεντρους κύκλους σαν την μικρή πέτρα που πέφτει στο νερό. Το δυσάρεστο είναι ότι έχουμε αδυναμία να δούμε το άπλωμα των κύκλων, μια και είμαστε εμείς το μικρό πετραδάκι και φυσικά δεν έχουμε την εποπτεία στο άνοιγμα των κύκλων της δράσης μας. Το ουσιαστικό είναι να μπορούμε να «πέφτουμε στο νερό» με την αλήθεια μας και την βαρύτητα που έχουμε κάθε στιγμή και το τι θα γίνει κανένας δεν το ξέρει.  

Στην εποχή μας το μάρκετινγκ είναι η λογική παγίδα του πολιτισμού, που νομίζει ότι μπορεί να ελέγξει τις χαοτικές εξισώσεις της ζωής … μέσα από την δημιουργία αναγκών και φόβου. Φυσικά το μάρκετινγκ  αξιοποιείται από την ίδια την πολιτική πρακτική που βιώνουμε.
Ίσως ο χαρακτηρισμός σοφομαλάκες να αφορά και όσους κορδώνονται εκφραζόμενοι πολιτικά ως επόπτες μιας κοινωνίας, αξιοποιώντας κάποιες φορές τη βία για το καλό μας…
Η ταυτότητα των εννοιών «Ηγέτης» και «αποδοχή» είναι άγνωστη στους σοφομαλάκες γιατί ο φόβος της ατέλειας τους δεν είναι ικανός να λειτουργήσει αυτή την εξίσωση.

Ας είναι καλά η άγνωστη Νατάσσα μια και κάθε δημιουργός φτιάχνει αθέατα γι’ αυτόν απόνερα με τη δράση του.

http://www.youtube.com/watch?v=umzeyxqUYKU&feature=player_embedded