Συχνά ακούω όλο και περισσότερο την αναγκαιότητα να αλλάξουμε
τον τρόπο σκέψης μας επάνω σε ζητήματα καθημερινότητας που οι πεποιθήσεις και
οι αντιλήψεις που έχουμε μας κάνουν δυστυχισμένους.
Αυτό το κενό στην διαδρομή της ιστορίας έχουν έρθει να το
καλύψουν φιλοσοφίες και δόγματα που θέλουν να ερμηνεύουν μέσα από την δομή τους
το θεμελιώδες «γιατί» υπάρχουμε σε αυτή τη ζωή καθώς και τον προορισμό της.
Το βέβαιο είναι ότι εκεί που δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις
τοποθετούν μια αυθαίρετη έννοια και βάση αυτής ερμηνεύουν προβολικά τα προβλήματα
που θέτουν ως ερωτήματα ζωής. Πιο
συγκεκριμένα υπάρχουν απόψεις που μιλούν για παραδείσους, θεϊκές επισκοπήσεις
και ότι άλλο μπορεί να εκφράσει κάποιος που μας δηλώνει ότι έχει συνομιλήσει
απευθείας με το υπερβατικό και ζητά από εμάς να το αποδεχθούμε ως αληθινό για
να εξηγήσουμε ότι δεν κατανοούμε στη ζωή μας.
Απέναντι σε αυτές τις ομηρίες της σκέψης βρίσκεται η ίδια η
γνώση και μέσα από αυτή τη δεύτερη ανάρτηση που αφορά στις εξαιρετικές εκπομπές
των δύο αστροφυσικών του Μάνου Δανέζη και τον Στράτου Θεοδοσίου, φιλοδοξώ να
προωθήσω την μέθοδο προσέγγισης της γνώσης που πολύ σωστά συνεπικουρούν με τις εκπομπές
που έχουν δημιουργήσει οι δύο επιστήμονες.
Ο νους μας έχει μια εγγενή αδυναμία να δηλώνει πρόχειρα πως
κατάλαβε μια πληροφορία ασχέτως αν η αντίληψη μας ομοιάζει με ένα χαμόγελο που
σχηματίζεται σε μια μαϊμού την ώρα που της έχουμε ένα χαρτί μπροστά της με
ζωγραφισμένο το Πυθαγόρειο θεώρημα. Έτσι δημιουργούνται βεβαιότητες και αλαζονείες
σε ανθρώπους που δηλώνουν γνώστες και είναι οι ουσιαστικοί μεταφορείς του
σκοταδισμού της ημιμάθειας.
Όλοι αναφέρουμε ότι υπάρχει «Χωροχρόνος» και ακόμη μιλούμε
με ευκολία για την τέταρτη διάσταση που αφορά το «Χρόνο». Στην πραγματικότητα υπάρχει πλήρης άγνοια για
τις φραστικές μας αναφορές και εξυπηρετούν περιοριστικές κοινωνικές επαφές που ευελπιστούμε
σε μια επίδειξη γνώσης.
Ο γνώστης δεν αναφέρει μιμητικά την γνώση, αλλά συζητά ερωτήματα
που έχουν γεννηθεί στο μυαλό του μέσα από αυτήν.
Αυτό θα το διαπιστώσουμε (αν το αντέχουμε) στον εαυτό μας ή ακόμα (πιο εύκολα) στους γύρω μας μια και δηλώνουν εύκολα ότι συμφωνούν σε ότι ακούν ή διαβάζουν χωρίς να έχουν την παραμικρή δυνατότητα να προεκτείνουν με ερωτήματα τις σκέψεις που λαμβάνουν.
Αυτό θα το διαπιστώσουμε (αν το αντέχουμε) στον εαυτό μας ή ακόμα (πιο εύκολα) στους γύρω μας μια και δηλώνουν εύκολα ότι συμφωνούν σε ότι ακούν ή διαβάζουν χωρίς να έχουν την παραμικρή δυνατότητα να προεκτείνουν με ερωτήματα τις σκέψεις που λαμβάνουν.
Συνήθως κάτω από γραφές που έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν
δεν υπάρχει εξέλιξη συζήτησης μια και η αντίληψη για την γνώση έχει ταυτιστεί
με την αποδοχή ή την απόρριψη αντίστοιχα σε ότι δεν κατανοούμε μετέχοντας ως
οπαδοί ή αντίστοιχα σε ότι κρίνουμε ότι το ξεπερνάμε γνωστικά ως επικριτές.
Παρακολουθώντας την τριλογία των βίντεο θα δώσουμε μια άλλη αιτιοκρατική
αντίληψη στην ξεχωριστότητα του ανθρώπου και ίσως κάποια εποχή αναπτύξουμε τους μηχανισμούς
σκέψης μας ώστε να αντιληφθούμε έξω από θρησκοληψίες την Συμπαντική Ενότητα.
Συνήθως οι άνθρωποι που θέλουν να πιστεύουν ότι είναι
υποψιασμένοι παρομοιάζουν τον κόσμο που ζούμε με το γνωστό έργο και τον όρο που
έθεσε το τίτλος του ως Matrix.
Δηλαδή ότι υπάρχουν όλα σε μια εικονική πραγματικότητα και η αλήθεια βρίσκεται
αλλού σε ένα κόσμο που δεν είναι ψεύτικος αλλά πραγματικός. Αν τους ρωτήσει
κάποιος να του εξηγήσουν πως είναι ακριβώς αυτό που εννοούν, θα διαπιστώσει ότι
χρησιμοποιούν αφηρημένες έννοιες που εμπίπτουν σε χωράφια επιστημών που δεν είμαστε
σίγουροι ότι δικαιούνται (για τα ανθρώπινα μέτρα διάκρισης) τον τίτλο του Επίσταμαι. Ως επιστήμες
που ξεκινούν από αυθαίρετες παραδοχές είναι όλες όσες έχουν το συνθετικό «ψυχό»
μια και ξεκινούν να δομούν κανόνες και θεωρίες από μια παραδοχή για την οποία είναι
αδύναμες οι αισθήσεις και η πνευματική συγκρότηση να της δώσει οντότητα. Μα τέλος ποια επιστήμη μπορεί να θεωρηθεί ότι επίσταται της γνώσης μια και η διαδικασία προσέγγισης της επ' άπειρον βελτίωσης της άγνοιας είναι η απόρριψη των προηγούμενων κάθε φορά γνώσεων.
Απόδειξη για τις φιλολογικού περιεχομένου επιστήμες του προθέματος "ψυχό" είναι ότι τα μαθηματικά που είναι ο μόνος δρόμος υπέρβασης
των αισθήσεων μας δεν περιλαμβάνονται στις στις θεωρίες
τους.
Ας περάσουμε όμως στην παρουσίαση των εκλαϊκευμένων βίντεο
που νομίζω ότι ενδυναμώνουν τις σκέψεις που έχουν την θέληση να αναζητούν πέρα
από τις βεβαιότητες του Νου. Κάθε εμμονή
σε βεβαιότητες εξυπηρετεί την ατομική ωφελιμιστική συγκρότηση. Οι κατά δήλωση γνώστες ζουν μέσα από ιδιότητες
και τίτλους που κυριολεκτικά ταιριάζει στην ζωή τους η φράση «ανάθεμα αν γνωρίζουν»
την αρνητική συμμετοχή τους στην παγκόσμια πνευματική ομηρία.
Σημαντικός είναι όποιος μπορεί να απορρίπτει και να συνθέτει
και όχι όποιος συντηρεί και θαυμάζεται στον καθρέφτη της φοβικής ή θαρραλέας ματαιοδοξίας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.