.
Το χωριό μας όπως κάθε γωνιά της ξεχασμένης Ελλάδας, έχει σπίτια σιωπηλά.
Λίγοι μένουν σε όσα δεν είναι σφαλιστά και περιφέρουν τις αναμνήσεις τους με στωικότητα.
Είναι μια πραγματικότητα που δίνει το στίγμα στην κατεύθυνση του πολιτισμού που λειτουργούμε.
Η θύμηση (της ζωής που γυρίζει μακριά από τα σιωπηλά σπίτια), βρίσκεται παντού αναρτημένη σε κάθε γωνιά μέσα από πολλές φωτογραφίες.
Είναι μια φωνή αγωνίας και αγάπης που δηλώνει σε όλα τα μέλη της ευρύτερης οικογένειας ότι κάπου ανήκουν.
Τελευταίοι θεματοφύλακες … (άλλης κουλτούρας), τα υπομονετικά γηρατειά μένουν να παρατηρούν αμήχανα την αποξένωση της δήθεν δημιουργικής ζωής μας.
Θα σταθούν μπροστά στις διεσπαρμένες συλλογές τους από χαμογελαστά πρόσωπα, και με περήφανο λόγο θα σου δώσουν όλες τις πληροφορίες για τα νέα μέλη που έχουν έρθει στο σόι…
Για μια στιγμή θα νοιώσεις την αγκαλιά όλων αυτών των ανθρώπων που βρίσκεται μέσα στα υγρά μάτια της χαρμολύπης των γηρατειών…
Αν θελήσεις και δεν φοβηθείς, μπορεί να συγκρίνεις μέσα από το συναίσθημα σου την κοινωνία «ατόμων» που ζεις με αυτή του «συνόλου» των προγόνων σου.
Το σπίτι , μόλις φύγεις , θα ξαναγίνει σιωπηλό … η αγκαλιά όμως από τις φωτογραφίες θα είναι κάπου μέσα σου …
Απλά σαν τα μάτια των γηρατειών (και αυτή) περιμένει…
02
Το χωριό μας όπως κάθε γωνιά της ξεχασμένης Ελλάδας, έχει σπίτια σιωπηλά.Λίγοι μένουν σε όσα δεν είναι σφαλιστά και περιφέρουν τις αναμνήσεις τους με στωικότητα.
Είναι μια πραγματικότητα που δίνει το στίγμα στην κατεύθυνση του πολιτισμού που λειτουργούμε.
Η θύμηση (της ζωής που γυρίζει μακριά από τα σιωπηλά σπίτια), βρίσκεται παντού αναρτημένη σε κάθε γωνιά μέσα από πολλές φωτογραφίες.
Είναι μια φωνή αγωνίας και αγάπης που δηλώνει σε όλα τα μέλη της ευρύτερης οικογένειας ότι κάπου ανήκουν.
Τελευταίοι θεματοφύλακες … (άλλης κουλτούρας), τα υπομονετικά γηρατειά μένουν να παρατηρούν αμήχανα την αποξένωση της δήθεν δημιουργικής ζωής μας.
Θα σταθούν μπροστά στις διεσπαρμένες συλλογές τους από χαμογελαστά πρόσωπα, και με περήφανο λόγο θα σου δώσουν όλες τις πληροφορίες για τα νέα μέλη που έχουν έρθει στο σόι…
Για μια στιγμή θα νοιώσεις την αγκαλιά όλων αυτών των ανθρώπων που βρίσκεται μέσα στα υγρά μάτια της χαρμολύπης των γηρατειών…
Αν θελήσεις και δεν φοβηθείς, μπορεί να συγκρίνεις μέσα από το συναίσθημα σου την κοινωνία «ατόμων» που ζεις με αυτή του «συνόλου» των προγόνων σου.
Το σπίτι , μόλις φύγεις , θα ξαναγίνει σιωπηλό … η αγκαλιά όμως από τις φωτογραφίες θα είναι κάπου μέσα σου …
Απλά σαν τα μάτια των γηρατειών (και αυτή) περιμένει…
02
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.