.
Μερικά γεγονότα αν τα δεις έξω από την επικαιρότητα, σου φέρνουν άλλες σκέψεις στο μυαλό.
Κάπως έτσι ένοιωσα όταν έλαβα φωτογραφίες από την γιορτή του ψωμιού που οργάνωσαν το περασμένο καλοκαίρι οι συγχωριανοί μας στο γραφικό χώρο του Συλλόγου.
Αποστολέας ήταν ένα δεκαπεντάχρονο παιδί όλο ευγένεια ο Ζήσης, που μέσα από τις δημιουργικές του ανησυχίες φτιάχνει παρουσιάσεις της πατρίδας των γονιών του και τις ανεβάζει στο you tube.
Άπλωσα στη σελίδα του υπολογιστή μου τις φωτογραφίες και άρχισα να τις ανακατεύω…
Έβλεπα πρόσωπα παιδικά χαμογελαστά που μαζί με έμπειρους μαστόρους της πέτρας έφτιαχναν το φούρνο που θα λειτουργούσε για τη γιορτή…
Είδα την περηφάνια σε μάτια , ποζάροντας μπροστά στο δημιούργημα της συμμετοχής τους…
Διέκρινα γιορτινές προπόσεις στους δρόμους χαράς των γιορτινών τραπεζιών.
Σε μια στιγμή όλα αυτά έγιναν ένα.
Έσμιξα γρήγορα τις φωτογραφίες τη μια μέσα στην άλλη και άφησα να μου πουν την νέα τους ιστορία.
Δεν είχε σημασία πια η συγκεκριμένη γιορτή… μεγαλύτερη αξία είχε η ανθρώπινη σχέση και το μήνυμα της συνεργασίας που έδιναν όλες οι εικόνες.
Ο κόπος και ο ιδρώτας όλων, ήταν η προϋπόθεση για να ζήσουν τη μικρή
δικαίωση που απαθανάτισε η φωτογραφία στα λίγα όμορφα πρόσωπα.
Η γιορτή ήταν ο στόχος και χωρίς αυτόν δεν θα ξεκίνα τίποτα … μα το κέρδος ήταν η εμπειρία από όλη τη διαδικασία.
Σκέφτηκα .. ήταν ο πιο ωραίος τρόπος που θα μπορούσαν να διδαχθούν τον Καβάφη και το ποίημα του «Ιθάκη» κι ας μη το ξέρουν κάποιοι.
Αυτή τη γνώση μέσα από την συμμετοχή που πήραν τα παιδιά … θα την ζήλευαν πολλοί.
Η χαρά της γιορτής ήταν φυσική συνέπεια όλης της διαδικασίας και την αποτύπωσε με επιτυχία ο δημιουργικός Ζήσης στο βίντεο του…
http://www.youtube.com/watch?v=GnUBjvXPRj8
04
Μερικά γεγονότα αν τα δεις έξω από την επικαιρότητα, σου φέρνουν άλλες σκέψεις στο μυαλό.Κάπως έτσι ένοιωσα όταν έλαβα φωτογραφίες από την γιορτή του ψωμιού που οργάνωσαν το περασμένο καλοκαίρι οι συγχωριανοί μας στο γραφικό χώρο του Συλλόγου.
Αποστολέας ήταν ένα δεκαπεντάχρονο παιδί όλο ευγένεια ο Ζήσης, που μέσα από τις δημιουργικές του ανησυχίες φτιάχνει παρουσιάσεις της πατρίδας των γονιών του και τις ανεβάζει στο you tube.
Άπλωσα στη σελίδα του υπολογιστή μου τις φωτογραφίες και άρχισα να τις ανακατεύω…
Έβλεπα πρόσωπα παιδικά χαμογελαστά που μαζί με έμπειρους μαστόρους της πέτρας έφτιαχναν το φούρνο που θα λειτουργούσε για τη γιορτή…
Είδα την περηφάνια σε μάτια , ποζάροντας μπροστά στο δημιούργημα της συμμετοχής τους…
Διέκρινα γιορτινές προπόσεις στους δρόμους χαράς των γιορτινών τραπεζιών.
Σε μια στιγμή όλα αυτά έγιναν ένα.
Έσμιξα γρήγορα τις φωτογραφίες τη μια μέσα στην άλλη και άφησα να μου πουν την νέα τους ιστορία.
Δεν είχε σημασία πια η συγκεκριμένη γιορτή… μεγαλύτερη αξία είχε η ανθρώπινη σχέση και το μήνυμα της συνεργασίας που έδιναν όλες οι εικόνες.
Ο κόπος και ο ιδρώτας όλων, ήταν η προϋπόθεση για να ζήσουν τη μικρή
δικαίωση που απαθανάτισε η φωτογραφία στα λίγα όμορφα πρόσωπα.
Η γιορτή ήταν ο στόχος και χωρίς αυτόν δεν θα ξεκίνα τίποτα … μα το κέρδος ήταν η εμπειρία από όλη τη διαδικασία.Σκέφτηκα .. ήταν ο πιο ωραίος τρόπος που θα μπορούσαν να διδαχθούν τον Καβάφη και το ποίημα του «Ιθάκη» κι ας μη το ξέρουν κάποιοι.
Αυτή τη γνώση μέσα από την συμμετοχή που πήραν τα παιδιά … θα την ζήλευαν πολλοί.
Η χαρά της γιορτής ήταν φυσική συνέπεια όλης της διαδικασίας και την αποτύπωσε με επιτυχία ο δημιουργικός Ζήσης στο βίντεο του…
http://www.youtube.com/watch?v=GnUBjvXPRj8
04
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.