. 02
Φτιάχνοντας το φωτογραφικό αρχείο με το υλικό που ξετρύπωσα από τις καταχωνιασμένες μνήμες στο πατρικό μου σπίτι, αισθάνθηκα περίεργα και στάθηκα αρκετή ώρα στις αφιερώσεις που είχαν πίσω τους μερικές από αυτές.
Έχει ενδιαφέρον να βλέπεις μέσα από το ξεθώριασμα μιας αφιέρωσης πάνω στο ταλαιπωρημένο χαρτί τον εαυτό σου που τον σβήνει ο χρόνος...
Δυο αράδες γράμματα σαν μπουν μέσα σου, είναι αρκετά να ξυπνήσουν την αγάπη για ανθρώπους που η καθημερινότητα σου, τους φέρνει πίσω απ’ τα μάτια σου, όπως ακριβώς κάνει με τις επιθυμίες και τα όνειρά σου …
Έτσι λοιπόν πρόβαλαν εικόνες χαμένες από ένα μακρύ διάδρομο που οδηγούσε σε μια αυλή γεμάτη λουλούδια και γύρω χαμηλές κεραμοσκεπές που έσταζαν τη δροσιά της σκιάς τους τα φτωχικά απογεύματα.
Αυτές οι εικόνες έχουν πολλή μυρωδιά … λεν ότι η μυρωδιά σαν το λιβάνι βρίσκει πάντα κρυφούς δρόμους να μπει στην ψυχή μας…
Αυτή η μολυβένια χειρόγραφη αφιέρωση μου έφερε στο νου κομματιασμένες εικόνες από ένα διάστημα που ένα μικρό κορίτσι φρόντιζε ένα μικρό αγόρι πολύ μακριά από το χωριό της…
Απλές στιγμές αγάπης χαμένες στο χρόνο…
Τι σαν πέρασε ο χρόνος, δυο αράδες σβησμένα γράμματα και μια μυρωδιά που ξεπηδά από μέσα τους … είναι ικανή να μεταμορφώσει το παρελθόν σε τώρα …
Κι αφού το τότε… τώρα ευωδιάζει άχρονα στη σκέψη μου… να μην ξεχάσω να πω:
- Δημητρούλα … ευχαριστώ για κείνο το κομμάτι της ζωής που ήσουν μαζί μου!
Φτιάχνοντας το φωτογραφικό αρχείο με το υλικό που ξετρύπωσα από τις καταχωνιασμένες μνήμες στο πατρικό μου σπίτι, αισθάνθηκα περίεργα και στάθηκα αρκετή ώρα στις αφιερώσεις που είχαν πίσω τους μερικές από αυτές.Έχει ενδιαφέρον να βλέπεις μέσα από το ξεθώριασμα μιας αφιέρωσης πάνω στο ταλαιπωρημένο χαρτί τον εαυτό σου που τον σβήνει ο χρόνος...
Δυο αράδες γράμματα σαν μπουν μέσα σου, είναι αρκετά να ξυπνήσουν την αγάπη για ανθρώπους που η καθημερινότητα σου, τους φέρνει πίσω απ’ τα μάτια σου, όπως ακριβώς κάνει με τις επιθυμίες και τα όνειρά σου …
Έτσι λοιπόν πρόβαλαν εικόνες χαμένες από ένα μακρύ διάδρομο που οδηγούσε σε μια αυλή γεμάτη λουλούδια και γύρω χαμηλές κεραμοσκεπές που έσταζαν τη δροσιά της σκιάς τους τα φτωχικά απογεύματα.
Αυτές οι εικόνες έχουν πολλή μυρωδιά … λεν ότι η μυρωδιά σαν το λιβάνι βρίσκει πάντα κρυφούς δρόμους να μπει στην ψυχή μας…
Αυτή η μολυβένια χειρόγραφη αφιέρωση μου έφερε στο νου κομματιασμένες εικόνες από ένα διάστημα που ένα μικρό κορίτσι φρόντιζε ένα μικρό αγόρι πολύ μακριά από το χωριό της…
Απλές στιγμές αγάπης χαμένες στο χρόνο…
Τι σαν πέρασε ο χρόνος, δυο αράδες σβησμένα γράμματα και μια μυρωδιά που ξεπηδά από μέσα τους … είναι ικανή να μεταμορφώσει το παρελθόν σε τώρα …
Κι αφού το τότε… τώρα ευωδιάζει άχρονα στη σκέψη μου… να μην ξεχάσω να πω:
- Δημητρούλα … ευχαριστώ για κείνο το κομμάτι της ζωής που ήσουν μαζί μου!
Κώστα,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε συγκίνησες ιδιαίτερα με την ανάρτηση της φωτογραφίας και τα όσα έγραψες...Μου θύμησες στιγμές που ζήσαμε μαζί στα μικρά μας χρόνια..
Σε ευχαριστώ, η ξαδέρφη σου Δημητρούλα.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν οι ρυτίδες κάνουν πιο όμορφα τα παιδικά μας πρόσωπα … νομίζω ότι είναι μια ευλογία της πάνσοφης φύσης…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες την ομορφιά που έχει η διαδικασία όταν το αξιόλογο εγγόνι σου καταγράφει τα παιδικά σου συναισθήματα στο διαδίκτυο … ποιος θα μετρήσει το κέρδος της συναίσθησης ; …
Αν ήταν λογικός ο κόσμος όπως θέλουν να μας τον παρουσιάζουν … θα ήταν πολύ ανιαρός …
Το κράμα αγάπης και εκτίμησης στη ζωή σου με τα ανθρώπινα έργα της … είναι και από εμένα δεδομένο.
Ο ξάδερφος
ΥΓ
Μη νομίσεις ότι είμαι και εγώ εξοικειωμένος με την τεχνολογία σβήνω και γράφω για να πετύχω αυτή τη διαδικτυακή επικοινωνία., όπως προηγουμένως διέγραψα τα όσα σου ξαναγράφω.