Ευχές σε Δημήτρηδες και Δημητρούλες (26 Οκτ 2012)

.



Δημήτρης και Δημητρούλα,
Δυο ονόματα που έχουν μεγάλη διάδοση στον πληθυσμό των ανθρώπων του Ελληνισμού και όχι μόνο.
Στις χρονιές των δεκαετιών του ’60 και του ’70 στην Αθήνα οι πάστες πήγαιναν και ερχόντουσαν κατά τις επισκέψεις χωρίς τηλεφωνική προειδοποίηση στα σπίτια των εορταζόμενων, κάνοντας ένα αγώνα οι επισκέπτες να περάσουν από όσο το δυνατόν περισσότερες εορταστικές «υποχρεώσεις», λέγοντας το γνωστό «εμείς τώρα να πηγαίνουμε…»

Σήμερα οι μεγαλύτεροι θα προτιμήσουν το τηλεφώνημα, ενώ εξίσου διαδεδομένες είναι και οι ηλεκτρονικές ευχές. Βέβαια χρόνο με το χρόνο αρχίζουν να κερδίζουν σε σημαντικότητα τις ονομαστικές γιορτές τα ατομικά μας γενέθλια.
Υπάρχουν πολλές λογικές αιτιάσεις που θα ακούσουμε να αναφέρονται για τη σημαντικότητα των γενεθλίων έναντι της ονοματοδοσίας, που φέρει συνήθως μια θρησκευτικότητα για την οποία δεν έχει ρωτηθεί κατά την βάπτιση του ο κάθε άνθρωπος.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Τι θα μπορούσε άλλο να σημαίνει πως καταργούμε γιορτές που έχουν στην βάση τους μια μαζική χαρά και τις αντικαθιστούμε από την εορταστική ατομικότητα;
Εδώ θα μπορούσαν να απαντήσουν οι κοινωνιολόγοι μαζί με όσους ξέρουν να πλησιάζουν την δομή της σκέψης μέσω αντιλήψεων που παράγουν συνήθειες, άρα έθος και κατά συνέπεια ήθος στον κοινωνικό ιστό των ανθρώπων… δηλαδή στον πολιτισμό τους.

Όμως θα μείνω στους Δημήτρηδες και τις Δημητρούλες που έχουν σήμερα την ονομαστική τους εορτή και θα σκεφτώ λίγα πράγματα για αυτούς που λίγο ή περισσότερο αφορούν όλους μας.


Αρχικά θα ήθελα να τους πω ότι έχουν άμεση συγγένεια με τον άγιο Γεώργιο, μια και διατηρούν πολλά κοινά στοιχεία οι δύο μάρτυρες στην ιστορική εκδοχή της ύπαρξης τους, καθώς και στην αρχαιότερη σημειολογία του ονόματος τους.
Πέραν του ότι και οι δύο έχουν υπάρξει έφιπποι με ένα κοντάρι που λογχίζει τον εχθρό (δράκο ή αλλόθρησκους), έτυχε να γεννηθούν την ίδια εποχή και να υπηρετήσουν τον αυτοκράτορα της Ρώμης Διοκλητιανό.

Επειδή όμως την ιστορία την γράφουν οι νικητές των μαχών καθώς και οι άρχοντες των πολιτικό- εκκλησιαστικών κατεστημένων σε κάθε εποχή, θα πάμε ακόμη πιο πίσω στο μύθο για να βρούμε την ασφάλεια της ρίζας του Δημήτρη και γιατί όχι και του συγγενή του Γιώργου.

Αν θα έδινα όνομα και επίθετο στην θεά που δίδαξε την τέχνη της γεωργίας και τη γνώση του θανάτου στους αρχαίους Έλληνες, θα ήταν ως κύριο όνομα το Δήμητρα και εκ του αποτελέσματος της γόνιμης διδαχής της το Γεωργία.
Τα σιτηρά που τα θεωρούμε ως κάτι το απλό σαν τα καταναλώνουν τα ζώα που εκτρέφει ο άνθρωπος αλλά αποτελούν βασική τροφή και αυτόν τον ίδιο, είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα εκδοχή ζωής και καλό είναι να αναρωτηθούμε για την πολυπλοκότητα του DNA τους που δεν απαντάται πουθενά αλλού στη φύση.

Να με συγχωρέσουν οι Δημήτρηδες που σκέφτηκα για την γιορτή τους την Θεά Δήμητρα, αλλά όλα τα υπάρχοντα στον κόσμο έχουν γένος θηλυκό, εκτός από το μόνο που τους αναλογεί ως άρρενες και είναι ο θάνατος. Αυτή η πληροφορία ξεκινά από τον Παρμενίδη και φτάνει μέχρι τις μέρες μας έστω και αν δεν βολεύει την ατομική μας επιθετικότητα σε άρρενες και θήλυς ανθρώπους.

Ο πολιτισμός των άγνωστων Ελλήνων, κατόρθωσε την γέννηση και τον θάνατο -ως έννοιες- να τις ενσωματώσει το μύθο της Περσεφόνης που ήταν η κορούλα της θεάς Δήμητρας και έτσι έδωσε μια διαφορετική προσέγγιση στην κάθε γιορτή αλλαγής της φύσης που περιέχει πάντα την ολότητα της ζωής.
Ως φυσική συνέπεια της θανάτωσης ενός αρχαίου πολιτισμού υπήρξε ο παγκόσμιος Χριστιανικός κόσμος, που υιοθέτησε μέσα στο χωνευτήρι των αντιλήψεων του όλες τις πληροφορίες που σήμερα θα πρέπει να τις προσεγγίσουμε με χειρουργικό τρόπο αναδεικνύοντας την ουσία των τελετουργικών που έφτασαν στις μέρες μας.

Σκέφτομαι ... δεν πειράζουμε τίποτε,  γιατί τα πάντα είναι πολύτιμα στην διαδικασία προσέγγισης της χαμένης γνώσης.

Το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου «Ας κρατήσουν οι χοροί» λέει :

Kι είτε με τις αρχαιότητες
είτε με ορθοδοξία
των Eλλήνων οι κοινότητες
φτιάχνουν άλλο γαλαξία

Αυτό σημαίνει πως κάπου μέσα στον Μυροβλύτη Δημήτριο με το δόρυ και την Θεά Δήμητρα που στάθηκε στο Καλλίχωρον φρέαρ της Ελευσίνας, υπάρχουν πολλές πληροφορίες που τις ψάχνει σήμερα η επιστήμη για να δώσει την νέα ταυτότητα στον πολιτισμό μας που είναι ανιστόρητος -αμνήμων- σε όλες τις εκδοχές λειτουργίας του.

Σταδιακά και εμείς αγαπημένοι μου Δημήτρηδες και Δημητρούλες θα αλλάξουμε ως δομή κυτταρική σύμφωνα με την πνευματική εξέλιξη της επιστήμης μας. Απλώς τώρα (εδώ και αιώνες) βρισκόμαστε σε μια φάση σπουδαίων αλλά και τερατικών γενέσεων μέσα από αντιλήψεις και θεωρίες, όπως ακριβώς γινόταν στα πλούσια γονιμότητας νερά των ωκεανών της Καμβρίου εποχής ( δηλαδή 570 εκατομμύρια χρόνια πριν). Τερατικές γενέσεις υπάρχουν ακόμα και στις πιο εύηχες θεωρίες που έχουν στο κέντρο τους τον άνθρωπο και την παγκόσμια συνείδηση. Μεγάλο το κεφάλαιο της εγκεφαλικής μας αυτό-παραπλάνησης μέσα από τις μεταλλάξεις του ατομικού μας ωφελιμισμού.

Νομοτέλεια είναι αγαπητοί μου εορταζόμενοι οι οικονομικές και κοινωνικές αντιλήψεις που ταλανίζουν την εποχή μας (εδώ και αιώνες) και μην σκεφτείτε ότι έτσι ήταν πάντα ο κόσμος.
Υπάρχουν εποχές που δεν τις έχει καταγράψει η μεθοδευμένη μνήμη της εκπαιδευτικής ιστορίας.
Τα όρια της φαντασίας που έχει το προσδόκιμο της ζωής μας είναι πολύ μικρά για να κατανοήσουμε την εξελικτικότητα των πολιτισμών μέσα ακόμη και από μαζικές καταστροφές τους.

Θα ήθελα να στείλω ευχές που ταξιδεύουν με αποδέκτη την οντότητα «άνθρωπος» προς τους Δημήτρηδες και τις Δημητρούλες, λέγοντας πως αξίζει να χορέψουμε στους στίχους του Σαββόπουλου ζητώντας τούτο να κρατήσει όσο πιο πολύ γίνεται τον άρρητο Διονυσιασμό μας.

Χρόνια πολλά λοιπόν στην τροπαιοφόρο ζωή που κάποτε νομοτελειακά κατεβαίνει από το άλογο της εποποιίας της, αλλά πάντα ας μη ξεχνάμε ότι Αξίζει.



Υ.Γ
Σκέφτηκα να βάλω ως συνημμένα πληροφορίες με παραπομπές για νοηματικές προσεγγίσεις που αναφέρονται στο κείμενο, αλλά μου μαζεύτηκαν πολλές και στο τέλος θα έμοιαζε με επιστημονικό δοκίμιο αυτή η γραφή.
Έτσι το αφήνω στην μοίρα των απόψεων που δεν έχουν την διάθεση να πείσουν κανένα μέσα από παραπομπές και αποδεικτικές αγωνίες…

Επίσης την φωτογραφία που μου άρεσε την δανείστηκα από τον ηλεκτρονικό χώρο http://ellaspigignosis.blogspot.gr/2011/05/blog-post_23.html


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου