.
Ξύπνησα το πρωί και είδα μια ανάρτηση από το blog που παρακολουθώ της φίλης μου Αναστασίας. Στάθηκα να παρατηρώ την φαντασία μου να ακροβατεί στο λίκνισμα της μουσικής του Μάνου Χατζηδάκη. Έπιασα τον εαυτό μου να φέρνει όλα όσα έχει ζήσει σε ένα συμπυκνωμένο παρόν … ένα παρόν χωρίς ειδικές οδηγίες για τη χρήση του, σαν ένα προϊόν που απλά υπάρχει και αυτό είναι «κάτι».
Ένοιωσα ότι οι νότες χόρευαν μέσα σε πολιτικές σκέψεις, σε έρωτες, σε φιλοσοφικές αναζητήσεις, σε λύπες, σε χαρές, σε ντροπές και σε ότι είναι καμωμένο για να ταιριάζει σαν κολάζ πάνω στο ανθρώπινο σκαρί μας.
Σκέφτηκα ότι αυτός ήταν ένας λόγος για να μια καλημέρα σε όλο το παρελθόν που μπορεί να χορεύει στο μυαλό μας και να δίνει γεύση στο παρόν μας.
Ναι ήταν μια ωραία καλημέρα μέσα από αυτό που εγώ θέλω να ονομάζω τέχνη του να ζεις.
Προωθώ την διεύθυνση του blog της Αναστασίας που αφορά σε αυτή την ανάρτηση υπό τον τίτλο : Η τέχνη… μπορεί να παραδώ-σει τον κόσμο στον άνθρωπο
Ξύπνησα το πρωί και είδα μια ανάρτηση από το blog που παρακολουθώ της φίλης μου Αναστασίας. Στάθηκα να παρατηρώ την φαντασία μου να ακροβατεί στο λίκνισμα της μουσικής του Μάνου Χατζηδάκη. Έπιασα τον εαυτό μου να φέρνει όλα όσα έχει ζήσει σε ένα συμπυκνωμένο παρόν … ένα παρόν χωρίς ειδικές οδηγίες για τη χρήση του, σαν ένα προϊόν που απλά υπάρχει και αυτό είναι «κάτι».
Ένοιωσα ότι οι νότες χόρευαν μέσα σε πολιτικές σκέψεις, σε έρωτες, σε φιλοσοφικές αναζητήσεις, σε λύπες, σε χαρές, σε ντροπές και σε ότι είναι καμωμένο για να ταιριάζει σαν κολάζ πάνω στο ανθρώπινο σκαρί μας.
Σκέφτηκα ότι αυτός ήταν ένας λόγος για να μια καλημέρα σε όλο το παρελθόν που μπορεί να χορεύει στο μυαλό μας και να δίνει γεύση στο παρόν μας.
Ναι ήταν μια ωραία καλημέρα μέσα από αυτό που εγώ θέλω να ονομάζω τέχνη του να ζεις.
Προωθώ την διεύθυνση του blog της Αναστασίας που αφορά σε αυτή την ανάρτηση υπό τον τίτλο : Η τέχνη… μπορεί να παραδώ-σει τον κόσμο στον άνθρωπο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.