.
Διάβασα το ενδιαφέρον βιβλίο ενός κατοίκου του Μπουένος Άιρες, που τιτλοφορείται «Να σου πω μια ιστορία».
Είναι η διήγηση ενός φοιτητή που προσπαθεί να μάθει τον εαυτό του μέσα από τις επισκέψεις του σε ένα ψυχοθεραπευτή.
Καθόλου ανιαρό μια και είναι γραμμένο πάνω σε μικρές παραβολικές ιστορίες που του διηγείται ο ψυχοθεραπευτής κατά τις επισκέψεις του.
Ο εξηντάχρονος σήμερα συγγραφέας, Χόρχε Μπουκάι, βάζει τον φοιτητή ήρωα του, να αποκαλεί τον μέντορα του και σοφό δάσκαλο μονίμως «χοντρό» στις αναφορές του.
Όντας γιατρός - ψυχοθεραπευτής και ο ίδιος με βαθειά γνώση στην βοήθεια της αυτογνωσίας των ανθρώπων, κάνει μια τομή στην σοβαροφανή αντιμετώπιση των γκουρού της γνώσης με εισαγωγικά ή χωρίς.
Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται άνετα μέσα από την ροή του λόγου του συγγραφέα, αλλά έχει τεράστιο εύρος μελέτης στη συνέχεια ανάλογα με τον βαθμό ψεύδους που θέλει ο καθένας μας να ορίζει στη ζωή του.
(Ο βαθμός ψεύδους στην δική μου εκφραστική εκδοχή , είναι η συνειδητότητα)
Θα αφομοιώ
σει ο αναγνώστης την ρήση ότι :
«Κανένας δεν έχει περισσότερες πιθανότητες να εξαπατηθεί , από αυτού για τον οποίο το ψέμα εξυπηρετεί τις επιθυμίες του» και αν είναι έτοιμος ο αναγνώστης στην μετέπειτα μελέτη του , θα δει τον εαυτό του μέσα σε ότι του δείχνει ο συγγραφέας.
Θα βρει επίσης ο αναγνώστης τη δόση αλήθειας για τη ζωή που αντέχει η ψυχική και πνευματική του παιδεία χωρίς να συγκρίνεται με τους άλλους απορριπτικά ή επιτιμητικά.
Όταν μπήκε κάποιος (αφηγείται σε μια παραβολή) στο μαγαζί που πουλούσε αλήθειες, τον ρώτησε ο υπάλληλος αν ήθελε να αγοράσει μια «μερική» ή μία «σχετική» ή αν ήθελε απλά «στατιστική» ή μήπως την «πλήρη» αλήθεια.
Ο αναζητητής της παραβολής, φυσικά ζήτησε την ολόκληρη αλήθεια.
Όταν όμως ρώτησε το κόστος, πληροφορήθηκε ότι το αντίτιμο αυτού του αγαθού ήταν ότι ποτέ πια δεν θα έχει την ησυχία του.
Έσκυψε το κεφάλι και ανατριχιάζοντας βγήκε χωρίς να την αγοράσει.
Δεν ήταν ακόμα έτοιμος … χρειαζόταν τα ψέματα να τον ξεκουράζουν.
Βαθειά φιλοσοφημένο βιβλίο που η παραβολική του δομή μαζί με μια ρευστή αφήγηση δασκάλου και μαθητή χωρίς φορτισμένη συμπεριφορά υποτέλειας του δευτέρου προς τον πρώτο, το κάνουν μοναδικό στο είδος του.
Διάβασα το ενδιαφέρον βιβλίο ενός κατοίκου του Μπουένος Άιρες, που τιτλοφορείται «Να σου πω μια ιστορία».
Είναι η διήγηση ενός φοιτητή που προσπαθεί να μάθει τον εαυτό του μέσα από τις επισκέψεις του σε ένα ψυχοθεραπευτή.
Καθόλου ανιαρό μια και είναι γραμμένο πάνω σε μικρές παραβολικές ιστορίες που του διηγείται ο ψυχοθεραπευτής κατά τις επισκέψεις του.
Ο εξηντάχρονος σήμερα συγγραφέας, Χόρχε Μπουκάι, βάζει τον φοιτητή ήρωα του, να αποκαλεί τον μέντορα του και σοφό δάσκαλο μονίμως «χοντρό» στις αναφορές του.
Όντας γιατρός - ψυχοθεραπευτής και ο ίδιος με βαθειά γνώση στην βοήθεια της αυτογνωσίας των ανθρώπων, κάνει μια τομή στην σοβαροφανή αντιμετώπιση των γκουρού της γνώσης με εισαγωγικά ή χωρίς.
Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται άνετα μέσα από την ροή του λόγου του συγγραφέα, αλλά έχει τεράστιο εύρος μελέτης στη συνέχεια ανάλογα με τον βαθμό ψεύδους που θέλει ο καθένας μας να ορίζει στη ζωή του.
(Ο βαθμός ψεύδους στην δική μου εκφραστική εκδοχή , είναι η συνειδητότητα)
Θα αφομοιώ
σει ο αναγνώστης την ρήση ότι :«Κανένας δεν έχει περισσότερες πιθανότητες να εξαπατηθεί , από αυτού για τον οποίο το ψέμα εξυπηρετεί τις επιθυμίες του» και αν είναι έτοιμος ο αναγνώστης στην μετέπειτα μελέτη του , θα δει τον εαυτό του μέσα σε ότι του δείχνει ο συγγραφέας.
Θα βρει επίσης ο αναγνώστης τη δόση αλήθειας για τη ζωή που αντέχει η ψυχική και πνευματική του παιδεία χωρίς να συγκρίνεται με τους άλλους απορριπτικά ή επιτιμητικά.
Όταν μπήκε κάποιος (αφηγείται σε μια παραβολή) στο μαγαζί που πουλούσε αλήθειες, τον ρώτησε ο υπάλληλος αν ήθελε να αγοράσει μια «μερική» ή μία «σχετική» ή αν ήθελε απλά «στατιστική» ή μήπως την «πλήρη» αλήθεια.
Ο αναζητητής της παραβολής, φυσικά ζήτησε την ολόκληρη αλήθεια.
Όταν όμως ρώτησε το κόστος, πληροφορήθηκε ότι το αντίτιμο αυτού του αγαθού ήταν ότι ποτέ πια δεν θα έχει την ησυχία του.
Έσκυψε το κεφάλι και ανατριχιάζοντας βγήκε χωρίς να την αγοράσει.
Δεν ήταν ακόμα έτοιμος … χρειαζόταν τα ψέματα να τον ξεκουράζουν.
Βαθειά φιλοσοφημένο βιβλίο που η παραβολική του δομή μαζί με μια ρευστή αφήγηση δασκάλου και μαθητή χωρίς φορτισμένη συμπεριφορά υποτέλειας του δευτέρου προς τον πρώτο, το κάνουν μοναδικό στο είδος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.