.
Μια "παρέα" ανθρώπων, που δεν πρόκειται να γνωριστούν ποτέ μεταξύ τους, άρχισαν να μαζεύονται στην ίδια πλατεία θέλοντας να μιλήσουν για τη ζωή τους.
Το ρυάκι που χάραξε τη ζωή του Αντρέα, θα έσμιγε με τις μνήμες από τα παιδικά χρόνια του Δημήτρη που καθόρισαν τις αποφάσεις της ζωής του;
Πόσα κοινά στοιχεία θα βρει ο Οδυσσέας με αυτό το κλείσιμο της ζωής του σε ένα τραίνο που ίσως δεν κατέβηκε ποτέ, με τους δύο παππούδες που βλέπουν τη ζωή τους να περνά απειλητικά από μπροστά τους, στα τελευταία ανταμώματα στο νοσοκομείο;
Θα μπορούσε η σβησμένη μνήμη του Αντώνη από την χαμένη οικογένεια, να έχει κοινή αφετηρία με την ανατρεπτική ζωή του Τάκη που γνώρισε τον έρωτα για να τον χάσει;
Έχουν ίδια εξέλιξη στη ζωή τους, ο πλούσιος Πέτρος που δεν άκουσε ποτέ τον καθυστερημένο αδελφό του να του λέει ότι τον αγαπά , με τον φοιτητή που πήγε να εξαργυρώσει το κερδισμένο λαχείο του;
Θα μπορούσαν να συναντηθούν ο επαρχιώτης Βάγγος μετά την εμπειρία που τον άλλαξε, με την Έλενα που βγήκε από το ζαχαροπλαστείο γνωρίζοντας τον εαυτό της;
Όσο και να φαίνεται ότι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι, είναι μπλεγμένοι σε δυσνόητες σχέσεις μεταξύ τους… δεν είναι ακριβώς έτσι.
Απλά υπάρχουν δέκα μικρές ιστορίες , και ζητάνε βήμα στην άγραφη πλατεία των λευκών σελίδων του βιβλίου.
Η ανακάλυψη τ
ης σχέσης αυτών των ηρώων, είναι στην κρίση του κάθε αναγνώστη, αν και δεν είναι απαραίτητη.
Σε δεύτερο επίπεδο όμως στην παρατήρηση μέσα του, κάθε αναγνώστης, θα βρει "που" και "άν" έχει κρυμμένους αυτούς τους ήρωες … και αυτό είναι το κέρδος από την επίσκεψη του στις σελίδες της πλατείας …
Όλη αυτή η "παρέα" από σήμερα βρίσκεται να περιμένει υπομονετικά στα γραφεία μεγάλου εκδοτικού οίκου, θέλοντας να κάνει την ατομική τους φωνή συλλογική και να μιλήσουν στην πλατεία, με τους τόσους όμορφους ανθρώπους που την επισκέπτονται για να πουν, τις ιστορίες και τις σκέψεις από την ζωή τους.
Εγώ εύχομαι να τους γοητεύσουν με την παρουσία τους εκεί όσο περιμένουν, ώστε να τους επιτρέψουν να μιλήσουν…
Ευχηθείτε μου και σεις καλή επιτυχία στην έκδοση των δέκα μικρών στιγμών… που είναι απλές ανθρώπινες ιστορίες της κοινής μας ζωής…
Κώστας Ζωγραφόπουλος
18 Νοεμβρίου του '09
Μια "παρέα" ανθρώπων, που δεν πρόκειται να γνωριστούν ποτέ μεταξύ τους, άρχισαν να μαζεύονται στην ίδια πλατεία θέλοντας να μιλήσουν για τη ζωή τους.
Το ρυάκι που χάραξε τη ζωή του Αντρέα, θα έσμιγε με τις μνήμες από τα παιδικά χρόνια του Δημήτρη που καθόρισαν τις αποφάσεις της ζωής του;
Πόσα κοινά στοιχεία θα βρει ο Οδυσσέας με αυτό το κλείσιμο της ζωής του σε ένα τραίνο που ίσως δεν κατέβηκε ποτέ, με τους δύο παππούδες που βλέπουν τη ζωή τους να περνά απειλητικά από μπροστά τους, στα τελευταία ανταμώματα στο νοσοκομείο;
Θα μπορούσε η σβησμένη μνήμη του Αντώνη από την χαμένη οικογένεια, να έχει κοινή αφετηρία με την ανατρεπτική ζωή του Τάκη που γνώρισε τον έρωτα για να τον χάσει;
Έχουν ίδια εξέλιξη στη ζωή τους, ο πλούσιος Πέτρος που δεν άκουσε ποτέ τον καθυστερημένο αδελφό του να του λέει ότι τον αγαπά , με τον φοιτητή που πήγε να εξαργυρώσει το κερδισμένο λαχείο του;
Θα μπορούσαν να συναντηθούν ο επαρχιώτης Βάγγος μετά την εμπειρία που τον άλλαξε, με την Έλενα που βγήκε από το ζαχαροπλαστείο γνωρίζοντας τον εαυτό της;
Όσο και να φαίνεται ότι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι, είναι μπλεγμένοι σε δυσνόητες σχέσεις μεταξύ τους… δεν είναι ακριβώς έτσι.
Απλά υπάρχουν δέκα μικρές ιστορίες , και ζητάνε βήμα στην άγραφη πλατεία των λευκών σελίδων του βιβλίου.
Η ανακάλυψη τ
ης σχέσης αυτών των ηρώων, είναι στην κρίση του κάθε αναγνώστη, αν και δεν είναι απαραίτητη.Σε δεύτερο επίπεδο όμως στην παρατήρηση μέσα του, κάθε αναγνώστης, θα βρει "που" και "άν" έχει κρυμμένους αυτούς τους ήρωες … και αυτό είναι το κέρδος από την επίσκεψη του στις σελίδες της πλατείας …
Όλη αυτή η "παρέα" από σήμερα βρίσκεται να περιμένει υπομονετικά στα γραφεία μεγάλου εκδοτικού οίκου, θέλοντας να κάνει την ατομική τους φωνή συλλογική και να μιλήσουν στην πλατεία, με τους τόσους όμορφους ανθρώπους που την επισκέπτονται για να πουν, τις ιστορίες και τις σκέψεις από την ζωή τους.
Εγώ εύχομαι να τους γοητεύσουν με την παρουσία τους εκεί όσο περιμένουν, ώστε να τους επιτρέψουν να μιλήσουν…
Ευχηθείτε μου και σεις καλή επιτυχία στην έκδοση των δέκα μικρών στιγμών… που είναι απλές ανθρώπινες ιστορίες της κοινής μας ζωής…
Κώστας Ζωγραφόπουλος
18 Νοεμβρίου του '09
το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου. Ίσως βοηθήσει πολλούς να θυμηθούν τις δικές τους μικρές στιγμές.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Κατερίνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μικρές στιγμές είναι το κέντρο της ζωής μας ... και σίγουρα όλοι έχουμε, απλά κάποτε τις βλέπουμε ... ή άλλες φορές μας ξεφεύγουν.
Ευχομαι καλο ταξιδι στις 10 μικρες στιγμές... στο ταξιδι προς τα μέσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπιζω ο εκδοτικός οίκος να δεί την ουσία της απλότητας των στιγμών και το νοημα πισω απο τις λέξεις και να μας χαρισει την απολαυση να αποκτησουμε αυτο το βιβλίο.
Αναστασια Παπαγεωργιου
Μια ευχή Αναστασία που έρχεται από την δική σου σχέση με την Τέχνη και την κοινωνική προσφορά των χρόνων της ζωής σου, έχει άλλη βαρύτητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη αυτή η γνώμη σου από το μικρό μέρος που διάβασες, μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω να κοινωνώ ότι ενώνει όλους εμάς, που σίγουρα είναι καλά κρυμμένο μέσα μας…