.
Άνοιξα την σελίδα που πληροφορεί τις αναγνώσεις των άρθρων αυτού του χώρου καθώς και τους τόπους που επισκέπτονται τα γραφόμενα του. Ομολογώ ότι μια επίσκεψη από την εξωτική χώρα Τρινιντάντ και Τομπάγκο (1) που βρίσκεται μακριά στον Ατλαντικό Ωκεανό κάπου κοντά στον κόλπο του Μεξικού μου έκανε εντύπωση… Αυτή η Γη είναι κοντά εκεί που φυτρώνουν τα τεράστια φύκια και έφτιαχναν ως χρησμός (κατά μια εκδοχή) τον ποταμό μέσα στη θάλασσα για να πορευτεί ο Οδυσσέας στο ταξίδι του. (2) Μπορεί ένα λάθος κτύπημα σε αναζήτηση να έδωσε την πληροφορία ότι κάποιος μπήκε να διαβάσει τις σκέψεις από το μικρό χωρίο της Δραγασιάς… αλλά τούτο ως γεγονός μου έδωσε την διάθεση να γράψω αυτό το μικρό κείμενο.
Σκέφτηκα λοιπόν, ότι καλό θα ήταν να μας έπαιρνε ένα «χέρι» τραβώντας μας μακριά από αυτή την σάπια γωνιά του πλανήτη που λέγεται Ελλάδα που διαθέτει το βρομισμένο απολίθωμα του σήμερα χωρίς πνοή φιλοσοφίας, δηλαδή αυτό της Ακρόπολης ενός χαμένου πολιτισμού, που φωνάζουν κάποιοι άνθρωποι χαμένοι από την επικαιρότητα.
Αν θέλουμε να σωθούν τα ψήγματα πληροφοριών της ξεχασμένης Ελληνικής Σοφίας, θα πρέπει να φύγουν από τον ασφυκτικό ιστό της εξουσίας των Ιθαγενών κυρερνώντων οι ζωές των απλών ανθρώπων. Σε όποια γωνιά του πλανήτη και να φτάσουν, το σίγουρο είναι ότι θα γονιμοποιήσουν την άξια ζωή των άλλων. Εδώ η μούχλα σαπίζει κάθε φύλο που θέλει να φυτρώσει στο γέρικο κορμό αυτής της Ιστορίας. Το κάνει τούτο και η φύση μεταφέροντας σπόρους μέσα σε στομάχια πουλιών σε μακρινές χώρες… γιατί όχι και εμείς.
Εδώ έχουμε βρώμικο χώμα γεμάτο από σάλια ιδιωτείας που το καθιστά ακατάλληλο να φυτρώσει κάτι νέο.
Χειρότεροι εχθροί αυτής της Χώρας είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που αναπαράγουν τις μιαρές και μαφιόζικες εξουσίες σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, καθώς και στις πιο μικρές και ασήμαντες ομάδες που φτιάχνουν οι συσπειρώσεις συμφερόντων ή ενδιαφερόντων δράσης μέσα στο λαό.
Όπου να την πιάσεις αυτή τη χώρα, βρωμάει και ζέχνει… Τρώει τα παιδιά της και ρεύεται μέσα από τα σάπια δόντια της την ηδονή του κανιβαλισμού…
Τούτη η χώρα έχει μια σημαία που γράφει «Δεν είμαι αρμόδιος» και ακόμη σε όσους δεν μπορούν να την κρατήσουν γιατί φαίνονται από τις πράξεις τους πως είναι επίορκοι, βρέθηκε ένας λόγος ως δάνειο από την Ρώμη που απέχει πολύ από την αξία του Κιγκινάτου (3) και δεν είναι άλλος από το «Mea culpa» (λάθος μου). Το άλλοθι της Ελληνικής Πολιτικής αλητείας που είναι θεσπισμένο και νομικά από την εξουσία της Βουλευτικής Ολιγαρχίας, ως «Νόμος περί ευθύνης υπουργών»
Ως νέοι λοιπόν Δικαιόπολεις (4)…. Ας αναζητήσουμε μόνοι μας την φυγή από τούτη την βρωμερή αρένα σε άλλες χώρες και γωνιές της γης μια που η σκέψη δεν μπορεί να κλειστεί σε συμφωνίες μνημονίων και τραπεζικές ομηρίες. Αν οι αρχαίοι Έλληνες άφηναν ως κληρονομιά υλικά αγαθά, θα ήσαν πολύ κακομοίρηδες… Τρόπο ζωής άφησαν, αν και τώρα οι σύγχρονοι κάτοικοι της Ελλάδας νομίζουν ότι ο πλούτος των αρχαίων ευρημάτων είναι υλικός… και έτσι του συμπεριφέρονται. Χαρακτηριστική έκφραση των αμόρφωτων Ελλήνων που βρίσκονται διάσπαρτοι από την Βουλή μέχρι της Λαϊκές αγορές που Θέσπισε ο Μεταξάς, είναι μέσα από υποκριτική κυτταρική έπαρση, βλέποντας την Ακρόπολη… : «Πως τα έφτιαξαν όλα αυτά!!!»
Έχουν μέσα τους μπερδεμένες δοξασίες και Θρησκείες… που με τον Χριστιανισμό οι αθεόφοβοι εξηγούν τις Τραγωδίες των τότε Ελλήνων… Γέλασα πολύ με πίκρα τελευταία διαβάζοντας ένα βιβλιάριον ενός σύγχρονου Χριστιανού που τιτλοφορούνταν «Το αμάρτημα του Οιδίποδος» (5). Είναι περισσότερο παρήγορο να βλέπεις ψαράδες του Ατλαντικού Ωκεανού με την αρχέγονη σοφία τους, παρά να καταπιέζεσαι από δυνάστες που είναι τραγικές μετριότητες στη ζωή τους.
Λες να υπάρχουν θαύματα σαν αυτά που περίμενε ο Δικαιόπολις να φτιάξουμε την ατομική μας γιορτή έξω από το λάκκο που λέγεται Ελλάδα; Αυτόν τον εκπεσμό έδειξε στα δέκα χρόνια λήψεων του που έγιναν ντοκιμαντέρ απαράμιλης ευαισθησίας ο σπουδαίος κατ’ εμέ Φίλιππος Κουτσαφτής στην ταινία του «Αγέλαστος πέτρα» (6)
Μπορεί να θεωρούμε κάποιοι με ιθαγένεια Ελληνική ότι ξέρουμε την ιστορία μας, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι καταλαβαίνουμε ποιος την έγραψε, ούτε ποιες είναι οι ατομικές ευθύνες μας σήμερα για αυτήν… Αυτός ο πόνος που περνά ως πληροφορία στα εκπορνευόμενα πολιτικό- κοινωνικά πρωϊνάδικα της τηλεόρασης των Τσιφτετελλήνων, είναι αφόρητος!
Α μπρε εξωτική χώρα Τρινιντάντ και Τομπάγκο, έχεις ένα χέρι να πάρεις και να σηκώσεις κάποιους από εμάς; Ξέρουμε και χειρώνακτες να είμαστε, αλλά και να δημιουργούμε Νεφελοκοκκυγίες με το μυαλό μας… Χώμα που να μην είναι διαβρωμένο από την πεθαμένη Ελλάδα θέλουμε, για να φυτρώσει η οικουμενική της σκέψη έξω από τις ιδιοκτησίες των νεκροθαφτών στα πατρικά κοιμητήρια.
Δεν θέλουμε κάποιοι να πάρουμε, αλλά να δώσουμε ότι κρατάμε ως φωτιά του Προμηθέα σε μήτρες που είναι παρθένες για γονιμοποίηση… γιατί εδώ στη χώρα του σκότους, γεμίσαμε από εγκεφαλικά πτώματα…
Υ.Γ
Μου αρέσει που ανοίγω άρθρα σαν και το προηγούμενο που ψάχνω διάλογο για την ερμηνεία της ρήσης του Αντισθένη με θέμα «Αρχή Σοφίας ονομάτων επίσκεψις». Οικτίρω τον εαυτό μου και την μοίρα μας … αλλά δεν έχω ακόμη καταλάβει ότι το Πολύ μαύρο, τρώει όλα τα μικρά χρώματα που οι πινελιές αφήνουν πάνω του…
Πληροφορίες για τα νούμερα που έβαλα δίπλα σε προτάσεις
(1)http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A4%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%BF
(2) Πληροφορία από το βιβλίο Οινοψ Πόντος της Henriette Mertz εκδόσεις Νέα Θέσις.
(3) http://dragasia.blogspot.gr/2012/05/blog-post.html
(4) http://dragasia.blogspot.gr/2010/12/blog-post_05.html
(5) Το αμάρτημα του Οιδήποδος Εκδόσεις Γράμμα του Κωσταντίνου Γανωτή (φιλολόγου)
(6) http://www.youtube.com/watch?v=sDpLllRiQMQ
Άνοιξα την σελίδα που πληροφορεί τις αναγνώσεις των άρθρων αυτού του χώρου καθώς και τους τόπους που επισκέπτονται τα γραφόμενα του. Ομολογώ ότι μια επίσκεψη από την εξωτική χώρα Τρινιντάντ και Τομπάγκο (1) που βρίσκεται μακριά στον Ατλαντικό Ωκεανό κάπου κοντά στον κόλπο του Μεξικού μου έκανε εντύπωση… Αυτή η Γη είναι κοντά εκεί που φυτρώνουν τα τεράστια φύκια και έφτιαχναν ως χρησμός (κατά μια εκδοχή) τον ποταμό μέσα στη θάλασσα για να πορευτεί ο Οδυσσέας στο ταξίδι του. (2) Μπορεί ένα λάθος κτύπημα σε αναζήτηση να έδωσε την πληροφορία ότι κάποιος μπήκε να διαβάσει τις σκέψεις από το μικρό χωρίο της Δραγασιάς… αλλά τούτο ως γεγονός μου έδωσε την διάθεση να γράψω αυτό το μικρό κείμενο.
Σκέφτηκα λοιπόν, ότι καλό θα ήταν να μας έπαιρνε ένα «χέρι» τραβώντας μας μακριά από αυτή την σάπια γωνιά του πλανήτη που λέγεται Ελλάδα που διαθέτει το βρομισμένο απολίθωμα του σήμερα χωρίς πνοή φιλοσοφίας, δηλαδή αυτό της Ακρόπολης ενός χαμένου πολιτισμού, που φωνάζουν κάποιοι άνθρωποι χαμένοι από την επικαιρότητα.
Αν θέλουμε να σωθούν τα ψήγματα πληροφοριών της ξεχασμένης Ελληνικής Σοφίας, θα πρέπει να φύγουν από τον ασφυκτικό ιστό της εξουσίας των Ιθαγενών κυρερνώντων οι ζωές των απλών ανθρώπων. Σε όποια γωνιά του πλανήτη και να φτάσουν, το σίγουρο είναι ότι θα γονιμοποιήσουν την άξια ζωή των άλλων. Εδώ η μούχλα σαπίζει κάθε φύλο που θέλει να φυτρώσει στο γέρικο κορμό αυτής της Ιστορίας. Το κάνει τούτο και η φύση μεταφέροντας σπόρους μέσα σε στομάχια πουλιών σε μακρινές χώρες… γιατί όχι και εμείς.
Εδώ έχουμε βρώμικο χώμα γεμάτο από σάλια ιδιωτείας που το καθιστά ακατάλληλο να φυτρώσει κάτι νέο.
Χειρότεροι εχθροί αυτής της Χώρας είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που αναπαράγουν τις μιαρές και μαφιόζικες εξουσίες σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, καθώς και στις πιο μικρές και ασήμαντες ομάδες που φτιάχνουν οι συσπειρώσεις συμφερόντων ή ενδιαφερόντων δράσης μέσα στο λαό.
Όπου να την πιάσεις αυτή τη χώρα, βρωμάει και ζέχνει… Τρώει τα παιδιά της και ρεύεται μέσα από τα σάπια δόντια της την ηδονή του κανιβαλισμού…
Τούτη η χώρα έχει μια σημαία που γράφει «Δεν είμαι αρμόδιος» και ακόμη σε όσους δεν μπορούν να την κρατήσουν γιατί φαίνονται από τις πράξεις τους πως είναι επίορκοι, βρέθηκε ένας λόγος ως δάνειο από την Ρώμη που απέχει πολύ από την αξία του Κιγκινάτου (3) και δεν είναι άλλος από το «Mea culpa» (λάθος μου). Το άλλοθι της Ελληνικής Πολιτικής αλητείας που είναι θεσπισμένο και νομικά από την εξουσία της Βουλευτικής Ολιγαρχίας, ως «Νόμος περί ευθύνης υπουργών»
Ως νέοι λοιπόν Δικαιόπολεις (4)…. Ας αναζητήσουμε μόνοι μας την φυγή από τούτη την βρωμερή αρένα σε άλλες χώρες και γωνιές της γης μια που η σκέψη δεν μπορεί να κλειστεί σε συμφωνίες μνημονίων και τραπεζικές ομηρίες. Αν οι αρχαίοι Έλληνες άφηναν ως κληρονομιά υλικά αγαθά, θα ήσαν πολύ κακομοίρηδες… Τρόπο ζωής άφησαν, αν και τώρα οι σύγχρονοι κάτοικοι της Ελλάδας νομίζουν ότι ο πλούτος των αρχαίων ευρημάτων είναι υλικός… και έτσι του συμπεριφέρονται. Χαρακτηριστική έκφραση των αμόρφωτων Ελλήνων που βρίσκονται διάσπαρτοι από την Βουλή μέχρι της Λαϊκές αγορές που Θέσπισε ο Μεταξάς, είναι μέσα από υποκριτική κυτταρική έπαρση, βλέποντας την Ακρόπολη… : «Πως τα έφτιαξαν όλα αυτά!!!»
Έχουν μέσα τους μπερδεμένες δοξασίες και Θρησκείες… που με τον Χριστιανισμό οι αθεόφοβοι εξηγούν τις Τραγωδίες των τότε Ελλήνων… Γέλασα πολύ με πίκρα τελευταία διαβάζοντας ένα βιβλιάριον ενός σύγχρονου Χριστιανού που τιτλοφορούνταν «Το αμάρτημα του Οιδίποδος» (5). Είναι περισσότερο παρήγορο να βλέπεις ψαράδες του Ατλαντικού Ωκεανού με την αρχέγονη σοφία τους, παρά να καταπιέζεσαι από δυνάστες που είναι τραγικές μετριότητες στη ζωή τους.
Λες να υπάρχουν θαύματα σαν αυτά που περίμενε ο Δικαιόπολις να φτιάξουμε την ατομική μας γιορτή έξω από το λάκκο που λέγεται Ελλάδα; Αυτόν τον εκπεσμό έδειξε στα δέκα χρόνια λήψεων του που έγιναν ντοκιμαντέρ απαράμιλης ευαισθησίας ο σπουδαίος κατ’ εμέ Φίλιππος Κουτσαφτής στην ταινία του «Αγέλαστος πέτρα» (6)
Μπορεί να θεωρούμε κάποιοι με ιθαγένεια Ελληνική ότι ξέρουμε την ιστορία μας, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι καταλαβαίνουμε ποιος την έγραψε, ούτε ποιες είναι οι ατομικές ευθύνες μας σήμερα για αυτήν… Αυτός ο πόνος που περνά ως πληροφορία στα εκπορνευόμενα πολιτικό- κοινωνικά πρωϊνάδικα της τηλεόρασης των Τσιφτετελλήνων, είναι αφόρητος!
Α μπρε εξωτική χώρα Τρινιντάντ και Τομπάγκο, έχεις ένα χέρι να πάρεις και να σηκώσεις κάποιους από εμάς; Ξέρουμε και χειρώνακτες να είμαστε, αλλά και να δημιουργούμε Νεφελοκοκκυγίες με το μυαλό μας… Χώμα που να μην είναι διαβρωμένο από την πεθαμένη Ελλάδα θέλουμε, για να φυτρώσει η οικουμενική της σκέψη έξω από τις ιδιοκτησίες των νεκροθαφτών στα πατρικά κοιμητήρια.
Δεν θέλουμε κάποιοι να πάρουμε, αλλά να δώσουμε ότι κρατάμε ως φωτιά του Προμηθέα σε μήτρες που είναι παρθένες για γονιμοποίηση… γιατί εδώ στη χώρα του σκότους, γεμίσαμε από εγκεφαλικά πτώματα…
Υ.Γ
Μου αρέσει που ανοίγω άρθρα σαν και το προηγούμενο που ψάχνω διάλογο για την ερμηνεία της ρήσης του Αντισθένη με θέμα «Αρχή Σοφίας ονομάτων επίσκεψις». Οικτίρω τον εαυτό μου και την μοίρα μας … αλλά δεν έχω ακόμη καταλάβει ότι το Πολύ μαύρο, τρώει όλα τα μικρά χρώματα που οι πινελιές αφήνουν πάνω του…
Πληροφορίες για τα νούμερα που έβαλα δίπλα σε προτάσεις
(1)http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A4%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%BF
(2) Πληροφορία από το βιβλίο Οινοψ Πόντος της Henriette Mertz εκδόσεις Νέα Θέσις.
(3) http://dragasia.blogspot.gr/2012/05/blog-post.html
(4) http://dragasia.blogspot.gr/2010/12/blog-post_05.html
(5) Το αμάρτημα του Οιδήποδος Εκδόσεις Γράμμα του Κωσταντίνου Γανωτή (φιλολόγου)
(6) http://www.youtube.com/watch?v=sDpLllRiQMQ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου