.
Σε μια από τις βιβλιοθήκες της ζωής μου, είχα κάποτε στη διάθεση μου για μελέτη το βιβλίο του ξακουστού Αμερικάνου καθηγητή Γουέιν Ντυερ με τον τίτλο «Πίστεψε το και θα το δεις».
Το ζουμί της πίστης του συγγραφέα είναι πως αν θέλεις κάτι πολύ το Σύμπαν θα συνωμοτήσει για να γίνει πραγματικότητα στη ζωή σου.
Ωραία ακούγεται τούτο…
Μη σου πω αγαπητέ αναγνώστη ότι «ψήνομαι» ακόμη και σήμερα να κάτσω κάτω από αυτή την ιδέα που στερείται ιστορική και φιλοσοφική θέση, ώστε να βολέψω την αγωνία που -ως άνθρωπος- έχω και εγώ για το αύριο. Στην πραγματικότητα κατά το παρελθόν άφησα σεβαστή αξία αντιτίμου στο παγκάρι της πλάνης κατά την εκπαίδευση μου σε αυτή την ιδέα, μια και η γνώση πληρώνεται πάντα ακριβά.
Τι είναι όμως η «πνευματική αυτοβελτίωση» που με αφετηρία την Αμερική εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο; Τι είναι αυτή η μυητική διαδικασία που ενώ δεν την ενδιαφέρει η ιστορική και φιλοσοφική γνώση, κρατιέται από βολικά γι’ αυτήν κομμάτια της επιστήμης και φτιάχνει στρατούς μυημένων;
Επειδή ποτέ δεν γίνεται κάτι στην τύχη και μέσα του έχει πάντα μισή αλήθεια για να είναι εύληπτο, θα κάνουμε μια βόλτα στα θεμέλια της Νέας Εποχής της Αυτογνωσίας του πολιτισμού μας.
Η επιτυχία ενός κεντρικού στρατηγικού σχεδιαστή, βρίσκεται στην δυνατότητα να εκπαιδεύει αυτόκλητους "πεφωτισμένους" δασκάλους (μεταφορείς ιδεών) που δεν έχουν επίγνωση του σκοπού που εξυπηρετούν, πέρα από τα προφανή των ατομικών τους υλικών συμφερόντων και της ματαιοδοξίας που εξυπηρετεί το Εγώ τους.
Αγαπητέ αναγνώστη, αξίζει να θυμηθούμε ότι περίπου 300 χρόνια πήρε η αλλαγή εξουσίας του Καίσαρα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τον Χριστιανισμό του Πάπα και οι λαϊκοί μάρτυρες που υπηρέτησαν την νέα –τότε- Τάξη πραγμάτων ήσαν πραγματικά ειλικρινείς στα πιστεύω τους.
Η παρέμβαση στο ήθος ενός πολιτισμού γίνεται μέσα από την διαφοροποίηση των εννοιών που οι πολίτες δίνουν στις λέξεις. Έτσι το κάλος, ο έρως, η σωματική ρώμη, ο πλούτος χρειάστηκε τόσα χρόνια για να εκπέσουν από την Κλασσική ερμηνεία τους και να μετατραπούν σε νοήματα που εξυπηρετούσαν την νέα τάξη πραγμάτων του Χριστιανισμού. Όταν ο πολίτης πίστευε ότι δεν έχει καμία αξία η υπερβολική του ενασχόληση με τα εγκόσμια, δούλευε λιγότερο προσευχόμενος για την μελλοντική του μετάβαση στον παράδεισο, και έτσι ο φόρος της Δεκάτης έγινε πολύ λιγότερος για να συντηρήσει την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Η άρνηση του πνεύματος και των επιστημών που αντικαταστάθηκαν από την Πίστη, έφτιαξαν περισσότερο χειραγωγημένους πολίτες που με ευκολία μπόρεσαν να κατακρεουργήσουν την Υπατία και την γνώση γύρω της.
Αυτά τα λίγα ιστορικά χρειάζονται για να ξέρουμε τι γράφουμε μέσα σε ένα κείμενο.
Σήμερα η αδυναμία ερμηνείας του Έρωτος, μεταμορφώνεται στις λαϊκές εκφράσεις σε μια απροσδιόριστη Αγάπη, ενώ κυριαρχούν φράσεις που στερούνται φιλοσοφίας και δεν είναι άλλες από την "θετική σκέψη" , την "συλλογική συνείδηση" και ότι άλλο βολεύει να ενσωματώνει αισθήματα που μοιράζονται από κοινού οι οπαδοί.
Στο ερώτημα αν έχει αντιστοιχία με το ιστορικό παρελθόν του παραδείγματος που έθεσα για τη Ρώμη αυτή η ολοένα αυξανόμενη «αυτογνωστική» προσέγγιση θεωριών που ερμηνεύουν τη ζωή σε κοινωνίες , νομίζω ότι η απάντηση είναι ένα τεράστιο ΝΑΙ !
Οι λογικές που συνδιαλέγονται οι Πολίτες με το Σύμπαν (μια απροσδιόριστη έννοια) τους κάνει να μένουν στον ατομικό τους ωφελιμισμό ενώ παράλληλα υποκριτικά δηλώνουν ότι ανήκουν σε μια μεγάλη κοινότητα του ενιαίου Παντός.
Ο άνθρωπος προχωρά στην σκέψη του, αν φέρει το άγνωστο στα μέτρα της σκέψης του και διαλεχτεί μαζί του, αποφεύγοντας τις δογματικές βεβαιότητες. Αυτό είναι η άγνωστη για τους οπαδούς λειτουργία της Φιλοσοφίας.
Πάμε όμως σε ένα παράδειγμα που σχετίζεται με την έκφραση που υποστηρίζει πως αν πιστέψεις κάτι ότι το θέλεις πολύ αυτό θα γίνει.
Έχουμε λοιπόν δυο γείτονες που ο ένας είναι γεωργός που έχει σπείρει ενώ ο άλλος αγγειοπλάστης που στον ίδιο χρόνο έβγαλε από τον τροχό του τα κανάτια και τα έχει απλώσει στο ύπαιθρο να στεγνώσουν.
Από την καρδιά τους και οι δύο εύχονται ο μεν πρώτος να βρέξει, ενώ ο δεύτερος να κάνει λιακάδα για να μη λιώσουν τα κανάτια του.
Αυτό το ρημάδι το σύμπαν που το ουσιαστικοποιήσαμε δίνοντας του ιδιότητες που συνδιαλέγεται μαζί μας, τι λέτε να κάνει;
Πόσο ανόητη είναι η ωφελιμιστική σχέση μας με το λεγόμενο Σύμπαν, που ανάγουμε τα ποθούμενα μας κεντρικό αίτημα περιμένοντας να ασχοληθεί μαζί μας;
Αν αναπτύξουμε σκέψη μοιράσματος των ευκαιριών και των δυνατοτήτων που προσφέρει η φύση, ίσως τότε δημιουργήσουμε κοινότητες ανθρώπων που αναπτύσσουν ένα φιλοσοφικό «μαζί» στην κουλτούρα τους.
Όμως η Νέα Τάξη πραγμάτων, εστιάζεται στο σάπισμα του μυαλού μας μέσω της ιδιωτείας ώστε να περιμένουμε έξω από εμάς να δοθούν λύσεις επειδή θα είμαστε «καλά παιδιά» στα θέλω μας…
Απαραίτητη προϋπόθεση σε αυτή την νέα πλάνη του Πιστεύω που αγωνίζονται να επιβάλλουν στους ανθρώπους, είναι η μερική γνώση στοιχείων της επιστήμης που βολεύουν την προπαγανδιστική απόδειξη των βεβαιοτήτων τους. Η κβαντική επιστήμη –για παράδειγμα- έχει γίνει λάστιχο τελευταία από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα για αυτήν, αλλά οικειοποιούνται κομμάτια της για να αποδείξουν την νιρβάνα της αφιλοσόφητης και ανιστόρητης Πίστης τους.
Έτσι μπορεί να μην γνωρίζει ένας άνθρωπος το ιστορικό παρελθόν της αντιπαλότητας των αναγκών και των σκέψεων των ανθρώπων, που αλλιώς το λέμε φιλοσοφική ιστορική ανάλυση, αλλά με βεβαιότητα ότι η ζωή είναι στο εδώ και τώρα, περιμένει μέσα από θετικές σκέψεις ευζωία χωρίς να ξέρει ότι χώνεται πιο βαθιά στην εξάρτηση της άγνοιας.
Λαοί που έχουν ομοιομορφία αντιδράσεων στα θέλω τους είναι ταμάμ για χειραγώγηση.
Η κάθε μακράς στρατηγικής εξουσία, θέλει να είναι προβλέψιμος ο κόσμος και για τούτο δίνει πολλά λεφτά μη τυχόν και ξεστρατίσει το πρόγραμμα… εκπαίδευσης των λαών στοχεύοντας σε μια νέα Πίστη.
Αν μερικοί δεν είμαστε καλά παιδιά στο σχολείο, το κάνουμε από το κέφι μας να αναπνέουμε καθαρό αέρα , έστω και αν ξέρουμε ότι γύρω μας κυκλοφορούν πολλά ζόμπι με βεβαιότητες και «αλήθειες» που κουβαλούν κάτω από τον υποκριτικό βραχυπρόθεσμο ωφελιμισμό τους.
Να είμαστε καλά και εις άλλα με υγεία.
Υ.Γ
Την εικόνα με το λουλούδι που φυτρώνει μέσα από το αυγό και προσβάλει την νοημοσύνη της θεάς Ηθονόης, την βρήκα τυχαία σε ένα χώρο που δεν τον γνωρίζω και μιλά για θετικές σκέψεις, ερμηνεύοντας τον κόσμο κατά την επιταγή των κουκλοπαιχτών που δεν φαίνονται ενώ κινούν τις απόψεις του.
http://www.7shmeia.gr/mystika/symvoules
Σε μια από τις βιβλιοθήκες της ζωής μου, είχα κάποτε στη διάθεση μου για μελέτη το βιβλίο του ξακουστού Αμερικάνου καθηγητή Γουέιν Ντυερ με τον τίτλο «Πίστεψε το και θα το δεις».
Το ζουμί της πίστης του συγγραφέα είναι πως αν θέλεις κάτι πολύ το Σύμπαν θα συνωμοτήσει για να γίνει πραγματικότητα στη ζωή σου.
Ωραία ακούγεται τούτο…
Μη σου πω αγαπητέ αναγνώστη ότι «ψήνομαι» ακόμη και σήμερα να κάτσω κάτω από αυτή την ιδέα που στερείται ιστορική και φιλοσοφική θέση, ώστε να βολέψω την αγωνία που -ως άνθρωπος- έχω και εγώ για το αύριο. Στην πραγματικότητα κατά το παρελθόν άφησα σεβαστή αξία αντιτίμου στο παγκάρι της πλάνης κατά την εκπαίδευση μου σε αυτή την ιδέα, μια και η γνώση πληρώνεται πάντα ακριβά.
Τι είναι όμως η «πνευματική αυτοβελτίωση» που με αφετηρία την Αμερική εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο; Τι είναι αυτή η μυητική διαδικασία που ενώ δεν την ενδιαφέρει η ιστορική και φιλοσοφική γνώση, κρατιέται από βολικά γι’ αυτήν κομμάτια της επιστήμης και φτιάχνει στρατούς μυημένων;
Επειδή ποτέ δεν γίνεται κάτι στην τύχη και μέσα του έχει πάντα μισή αλήθεια για να είναι εύληπτο, θα κάνουμε μια βόλτα στα θεμέλια της Νέας Εποχής της Αυτογνωσίας του πολιτισμού μας.
Η επιτυχία ενός κεντρικού στρατηγικού σχεδιαστή, βρίσκεται στην δυνατότητα να εκπαιδεύει αυτόκλητους "πεφωτισμένους" δασκάλους (μεταφορείς ιδεών) που δεν έχουν επίγνωση του σκοπού που εξυπηρετούν, πέρα από τα προφανή των ατομικών τους υλικών συμφερόντων και της ματαιοδοξίας που εξυπηρετεί το Εγώ τους.
Αγαπητέ αναγνώστη, αξίζει να θυμηθούμε ότι περίπου 300 χρόνια πήρε η αλλαγή εξουσίας του Καίσαρα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τον Χριστιανισμό του Πάπα και οι λαϊκοί μάρτυρες που υπηρέτησαν την νέα –τότε- Τάξη πραγμάτων ήσαν πραγματικά ειλικρινείς στα πιστεύω τους.
Η παρέμβαση στο ήθος ενός πολιτισμού γίνεται μέσα από την διαφοροποίηση των εννοιών που οι πολίτες δίνουν στις λέξεις. Έτσι το κάλος, ο έρως, η σωματική ρώμη, ο πλούτος χρειάστηκε τόσα χρόνια για να εκπέσουν από την Κλασσική ερμηνεία τους και να μετατραπούν σε νοήματα που εξυπηρετούσαν την νέα τάξη πραγμάτων του Χριστιανισμού. Όταν ο πολίτης πίστευε ότι δεν έχει καμία αξία η υπερβολική του ενασχόληση με τα εγκόσμια, δούλευε λιγότερο προσευχόμενος για την μελλοντική του μετάβαση στον παράδεισο, και έτσι ο φόρος της Δεκάτης έγινε πολύ λιγότερος για να συντηρήσει την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Η άρνηση του πνεύματος και των επιστημών που αντικαταστάθηκαν από την Πίστη, έφτιαξαν περισσότερο χειραγωγημένους πολίτες που με ευκολία μπόρεσαν να κατακρεουργήσουν την Υπατία και την γνώση γύρω της.
Αυτά τα λίγα ιστορικά χρειάζονται για να ξέρουμε τι γράφουμε μέσα σε ένα κείμενο.
Σήμερα η αδυναμία ερμηνείας του Έρωτος, μεταμορφώνεται στις λαϊκές εκφράσεις σε μια απροσδιόριστη Αγάπη, ενώ κυριαρχούν φράσεις που στερούνται φιλοσοφίας και δεν είναι άλλες από την "θετική σκέψη" , την "συλλογική συνείδηση" και ότι άλλο βολεύει να ενσωματώνει αισθήματα που μοιράζονται από κοινού οι οπαδοί.
Στο ερώτημα αν έχει αντιστοιχία με το ιστορικό παρελθόν του παραδείγματος που έθεσα για τη Ρώμη αυτή η ολοένα αυξανόμενη «αυτογνωστική» προσέγγιση θεωριών που ερμηνεύουν τη ζωή σε κοινωνίες , νομίζω ότι η απάντηση είναι ένα τεράστιο ΝΑΙ !
Οι λογικές που συνδιαλέγονται οι Πολίτες με το Σύμπαν (μια απροσδιόριστη έννοια) τους κάνει να μένουν στον ατομικό τους ωφελιμισμό ενώ παράλληλα υποκριτικά δηλώνουν ότι ανήκουν σε μια μεγάλη κοινότητα του ενιαίου Παντός.
Ο άνθρωπος προχωρά στην σκέψη του, αν φέρει το άγνωστο στα μέτρα της σκέψης του και διαλεχτεί μαζί του, αποφεύγοντας τις δογματικές βεβαιότητες. Αυτό είναι η άγνωστη για τους οπαδούς λειτουργία της Φιλοσοφίας.
Πάμε όμως σε ένα παράδειγμα που σχετίζεται με την έκφραση που υποστηρίζει πως αν πιστέψεις κάτι ότι το θέλεις πολύ αυτό θα γίνει.
Έχουμε λοιπόν δυο γείτονες που ο ένας είναι γεωργός που έχει σπείρει ενώ ο άλλος αγγειοπλάστης που στον ίδιο χρόνο έβγαλε από τον τροχό του τα κανάτια και τα έχει απλώσει στο ύπαιθρο να στεγνώσουν.
Από την καρδιά τους και οι δύο εύχονται ο μεν πρώτος να βρέξει, ενώ ο δεύτερος να κάνει λιακάδα για να μη λιώσουν τα κανάτια του.
Αυτό το ρημάδι το σύμπαν που το ουσιαστικοποιήσαμε δίνοντας του ιδιότητες που συνδιαλέγεται μαζί μας, τι λέτε να κάνει;
Πόσο ανόητη είναι η ωφελιμιστική σχέση μας με το λεγόμενο Σύμπαν, που ανάγουμε τα ποθούμενα μας κεντρικό αίτημα περιμένοντας να ασχοληθεί μαζί μας;
Αν αναπτύξουμε σκέψη μοιράσματος των ευκαιριών και των δυνατοτήτων που προσφέρει η φύση, ίσως τότε δημιουργήσουμε κοινότητες ανθρώπων που αναπτύσσουν ένα φιλοσοφικό «μαζί» στην κουλτούρα τους.
Όμως η Νέα Τάξη πραγμάτων, εστιάζεται στο σάπισμα του μυαλού μας μέσω της ιδιωτείας ώστε να περιμένουμε έξω από εμάς να δοθούν λύσεις επειδή θα είμαστε «καλά παιδιά» στα θέλω μας…
Απαραίτητη προϋπόθεση σε αυτή την νέα πλάνη του Πιστεύω που αγωνίζονται να επιβάλλουν στους ανθρώπους, είναι η μερική γνώση στοιχείων της επιστήμης που βολεύουν την προπαγανδιστική απόδειξη των βεβαιοτήτων τους. Η κβαντική επιστήμη –για παράδειγμα- έχει γίνει λάστιχο τελευταία από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα για αυτήν, αλλά οικειοποιούνται κομμάτια της για να αποδείξουν την νιρβάνα της αφιλοσόφητης και ανιστόρητης Πίστης τους.
Έτσι μπορεί να μην γνωρίζει ένας άνθρωπος το ιστορικό παρελθόν της αντιπαλότητας των αναγκών και των σκέψεων των ανθρώπων, που αλλιώς το λέμε φιλοσοφική ιστορική ανάλυση, αλλά με βεβαιότητα ότι η ζωή είναι στο εδώ και τώρα, περιμένει μέσα από θετικές σκέψεις ευζωία χωρίς να ξέρει ότι χώνεται πιο βαθιά στην εξάρτηση της άγνοιας.
Λαοί που έχουν ομοιομορφία αντιδράσεων στα θέλω τους είναι ταμάμ για χειραγώγηση.
Η κάθε μακράς στρατηγικής εξουσία, θέλει να είναι προβλέψιμος ο κόσμος και για τούτο δίνει πολλά λεφτά μη τυχόν και ξεστρατίσει το πρόγραμμα… εκπαίδευσης των λαών στοχεύοντας σε μια νέα Πίστη.
Αν μερικοί δεν είμαστε καλά παιδιά στο σχολείο, το κάνουμε από το κέφι μας να αναπνέουμε καθαρό αέρα , έστω και αν ξέρουμε ότι γύρω μας κυκλοφορούν πολλά ζόμπι με βεβαιότητες και «αλήθειες» που κουβαλούν κάτω από τον υποκριτικό βραχυπρόθεσμο ωφελιμισμό τους.
Να είμαστε καλά και εις άλλα με υγεία.
Υ.Γ
Την εικόνα με το λουλούδι που φυτρώνει μέσα από το αυγό και προσβάλει την νοημοσύνη της θεάς Ηθονόης, την βρήκα τυχαία σε ένα χώρο που δεν τον γνωρίζω και μιλά για θετικές σκέψεις, ερμηνεύοντας τον κόσμο κατά την επιταγή των κουκλοπαιχτών που δεν φαίνονται ενώ κινούν τις απόψεις του.
http://www.7shmeia.gr/mystika/symvoules
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου