.
Μια λίγο παλαιότερη ανάρτηση που μου άρεσε για την ευθύτητα, το ήθος και τον ανθρώπινο προβληματισμό που ξεχωρίζει μέσα στους μαινόμενους πλήρεις από "αλήθεια" γνώστες των προβλημάτων της εποχής μας. Νιώθω ότι τώρα είναι η στιγμή να την φιλοξενήσω σε τούτο τον χώρο.
Θα έλεγα , χρησιμοποιώντας μια αντίστοιχη αρχαία ρήση με τον τίτλο του, "Ουκ εν τω πολλώ το ευ" για να εξηγήσω αμέσως πως η ταινία "Αγέλαστος πέτρα" του Φίλιππου Κουτσαφτή είπε όλα όσα χρειάζονται να μείνουν παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές για την παθογένεια και την ευγένεια της ανθρώπινης σκέψης. Δεν χρειάστηκε να παράγει ο σκηνοθέτης σωρεία ταινιών που θα του έφτιαχναν το διαφημιστικό προφίλ ενός ανθρώπου της τέχνης για να περιφέρει το έργο του σε αφιερώματα που μετρούν την σπουδαιότητα με την ποσότητα.
Παρατηρώ και εγώ (ευτυχώς λίγο) με θλίψη προσωπικά blogs που αισθάνονται οι διαχειριστές τους πως αναπαράγουν αγωνιστικά την επικαιρότητα, ενώ στην πραγματικότητα φέρονται και άγονται μέσα σε άχρηστες και θυμικές πληροφορίες που τις σερβίρει η παραπληροφόρηση της αφθονίας των εξουσιαστών.
Δεν θέλουμε το "τι" και το "πως" της επικαιρότητας, αλλά το "Γιατί" που παράγει συνθετική σκέψη και πολιτική κρίση σε κάθε γεγονός που καλούμαστε να το διαχειριστούμε.
Το "Γιατί" πάλι έχει δυο κατηγορίες στην λειτουργία του.... την πρώτη την χρησιμοποιεί ο -αγαπημένος- ηλίθιος νους που δέχεται χωρίς κρίση μια πίστη προς την εκάστοτε "εκδοχή" και η δεύτερη αναζήτηση του "γιατί" αφορά πολλά ερωτήματα που θέτει ο -αβόλευτος- νους σε ότι ξέρει ότι είναι δύσκολο να προσδιορίσει.
Γράφε αγαπητέ μου φίλε ότι νιώθεις όταν νιώθεις και αφού νιώθεις, σαν είναι μετουσιωμένο μέσα σου και μην αγωνιάς για το που πέφτει ο σπόρος της δικής σου αίσθησης.
Ποτέ δεν ξέρεις ....
Ποτέ δεν θα μάθεις... και το καλύτερο βρίσκεται στη σκέψη ... ποτέ μη σε ενδιαφέρει να εποπτεύεις τις ενέργειες σου.
Το σύμ-παν είναι κβαντισμένο χωρίς διακριτούς στις λογικές μας αισθήσεις Θεούς... και εμείς άπειροι πρωτοχορευτές σε μια μουσική που δεν την γνωρίζουμε, αλλά την αισθανόμαστε.
Μετά από 3,5 χρόνια παρουσίας στο διαδίκτυο, αυτή η ιστοσελίδα και ο «εμπνευστής» της, αποφάσισαν από κοινού να σιωπήσουν.
Όταν ξεκίνησα αυτήν την προσπάθεια, είχα την ορμή ενός εφήβου που ανακάλυπτε ένα ταξίδι που υποσχότανε πολλά χωρίς καμμία εγγύηση για ούρειους άνέμους και απάνεμα λιμάνια.
Ήταν όμως ένα ταξίδι που ο καθένας θα ήθελε να κάνει, δοκιμάζοντας τις δυνατότητές του σε ένα νέο κόσμο που ήδη πολλοί είχαν ταξιδέψει.
Το γεγονός ότι ο κόσμος αυτός ήταν διαδικτυακός, άρα περισσότερο αδιόρατος παρά χειροπιαστός, έκανε το ταξίδι αυτό ακόμα πιο ελκυστικό.
Ξεκίνησα λοιπόν, κρατώντας ένα ημερολόγιο που εξέφραζε κάποιες σκέψεις μου, που προέρχονταν, είτε από τις μέχρι τότε εμπειρίες μου είτε από αυτά που «έβλεπα» κατά την διάρκεια της πλοήγησης.
Στην πορεία, άρχισα να μεταφέρω, αυτούσια, όσα από εκείνα θεωρούσα ότι έπρεπε να μεταφέρω, ως σημαντικά, από όσα επισκεπτόμουνα και διάβαζα κατά την περιήγησή μου.
Έτσι, ενώ στην αρχή εξέφραζα τις εσωτερικές ανησυχίες μου και την προσωπική θεώρηση των πραγμάτων, από ένα σημείο και μετά, άρχισα να μεταφέρω τις ανησυχίες της επικαιρότητας και την θεώρηση του ιστού εν γένει.
Από ιστολόγιο προσωπικής καταγραφής, έγινε ιστολόγιο αναμεταδότης.
Δεν θεωρώ βέβαια, ότι η μεταφορά και αναδημοσίευσις των περισσότερων αναρτήσεων δεν ήταν ωφέλιμες, απλά κυρίευσε της διάθεσης για προσωπική έκφραση και επικοινωνία.
Συνεπακόλουθα όμως είχε σαν αποτέλεσμα, να κάνω λάθος εκτιμήσεις, να δεχθώ επιθέσεις και να απολογούμαι και για άλλους.
Το χειρότερο δε όλων, κατά την άποψή μου, είναι ότι έγινα φλύαρος.
Σήμερα, τα πράγματα του διαδικτύου έχουν αλλάξει πολύ.
Έχουν πολαπλασιαστεί οι τόποι, οι τάσεις, οι εκφραστές, οι αρθρογράφοι και οι σχολιαστές, με αποτέλεσμα να έχει διαβρωθεί σε μεγάλο βαθμό η έγκυρη και αντικειμενική πληροφόρηση, η ανάδειξη υγιούς σκέψης, καθώς και η εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων.
Το χειρότερο όμως όλων, κατά την άποψή μου, είναι το γεγονός ότι το διαδίκτυο έγινε πεδίο περιχαρράκωσης τάσεων και ιδεολογιών, ενώ ταυτόχρονα μετεξελίχθη σε αντικέιμενο εκτόνωσης της συσσωρευμένης αγανάκτησης.
Ένα εργαλείο σπουδαίο όπου χειρίζεται, από τους πολλούς, ως μέσο που καταριέται και βρίζει τους εχθρούς του, επιβεβαιώνοντας ότι είναι το μόνο που μένει, ως αντίδραση, στους ανήμπορους και τους αδύνατους.
Δεν σας κρύβω ότι με διακατέχει μεγάλη απογοήτευση για το αύριο.
Η κοινωνία έχει χωρισθεί σε αυτούς που δεν νοιάζονται, σε αυτούς που φοβούνται, σε αυτούς που θα είναι πάντα πιστοί στις ιδεοληψίες τους, και εσχάτως σε αυτούς που, ιστορικά σε τέτοιες κρίσεις, στρέφονται στα άκρα υιοθετώντας πρακτικές ολοκληρωτισμού μέσα από επιθέσεις, υπονοούμενα και αποκλεισμούς. Το θάρρος της γνώμης εξέλιπεν.
Έτσι οι περισσότεροι, απλά κάνουν θόρυβο και οι επιτήδειοι πουλάνε "πατριωτισμό".
Ένα, σχετικά, μικρό μόνον μέρος των Ελλήνων, συνεχίζει και αγωνίζεται ανιδιοτελώς, με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, προσφέροντας πιθανές λύσεις που χάνονται μέσα σε επιδοκιμασίες και αποδοκιμασίες.
Δεν θεωρώ ότι κατάφερα να προσφέρω κάτι αξιόλογο σε αυτήν την διαδρομή.
Νοιώθω ως μία ασήμαντη κουκκίδα, σε ένα κόσμο που εθελοντικά οδηγείται στην αυτοκαταστροφή του.
Δεν κατάφερα, να συνεισφέρω κάτι σημαντικό, έτσι πρέπει, τουλάχιστον, να διαφυλάξω την όποια ενέργεια, νηφαλιότητα και καλή θέληση μου έχει απομείνει, με σκοπό την διοχέτευσή τους σε περισσότερο απτές πρακτικές.
Και πιστέψτε με, υπάρχουν γύρω μας δεκάδες.
Οι σκοποί, της ιστοσελίδας, που αναφέρονται στην κορυφή, δεν θεωρώ ότι επιτελούνται πλέον.
Βουβαμός λοιπόν κυρίες και κύριοι, όπως έλεγε ένας φιλόλογός μου και περισυλλογή, θα προσέθετα.
Όταν και εάν, θα έχω κάτι αξιόλογο να πω, θα το αναρτήσω.
Μέχρι τότε, ευχαριστώ θερμά όλες και όλους που με τον δικό τους τρόπο τίμησαν με την παρουσία τους αυτήν την σελίδα και εμένα προσωπικά.
Ορισμένες φιλίες που αξιώθηκα να κάνω μέσα από αυτήν την διαδρομή, θα με συντροφεύουν και θα τις τιμάω πάντα.
Εάν στεναχώρησα, παρεξήγησα, ή παρερμήνευσα κάποιους, ζητώ συγγνώμη και τους διαβεβαιώ ότι δεν υπήρχε καθόλου δόλος, αλλά μόνον αρκετή αφέλεια.
Όσον αφορά αυτέ/ούς, που έκαναν δεύτερες σκέψεις για εμένα, τους εύχομαι να βρουν τις απαντήσεις τους, εκεί που επέλεξαν να συνευρίσκονται.
Καμία κακία δεν κρατώ, λίγη πικρία θα μείνει.
Εύχομαι σε κάθε μία και κάθε έναν χωριστά, να είστε γερές/οί, νηφάλιες/οι και ψύχραιμες/οι.
Είθε η αλληλεγγύη και οι αξίες που υπάρχουν (;) μέσα μας, να σταθούν ικανές στο να επιπλεύσουμε σε αυτή την τρικυμία που ζούμε.
Προφυλαχθείτε από την υπερπληροφόρηση.
Προφυλαχθείτε από την παραπληροφόρηση.
Προετοιμασθείτε για τα χειρότερα που έπονται.
Εις το επανιδείν...
Μια λίγο παλαιότερη ανάρτηση που μου άρεσε για την ευθύτητα, το ήθος και τον ανθρώπινο προβληματισμό που ξεχωρίζει μέσα στους μαινόμενους πλήρεις από "αλήθεια" γνώστες των προβλημάτων της εποχής μας. Νιώθω ότι τώρα είναι η στιγμή να την φιλοξενήσω σε τούτο τον χώρο.
Θα έλεγα , χρησιμοποιώντας μια αντίστοιχη αρχαία ρήση με τον τίτλο του, "Ουκ εν τω πολλώ το ευ" για να εξηγήσω αμέσως πως η ταινία "Αγέλαστος πέτρα" του Φίλιππου Κουτσαφτή είπε όλα όσα χρειάζονται να μείνουν παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές για την παθογένεια και την ευγένεια της ανθρώπινης σκέψης. Δεν χρειάστηκε να παράγει ο σκηνοθέτης σωρεία ταινιών που θα του έφτιαχναν το διαφημιστικό προφίλ ενός ανθρώπου της τέχνης για να περιφέρει το έργο του σε αφιερώματα που μετρούν την σπουδαιότητα με την ποσότητα.
Παρατηρώ και εγώ (ευτυχώς λίγο) με θλίψη προσωπικά blogs που αισθάνονται οι διαχειριστές τους πως αναπαράγουν αγωνιστικά την επικαιρότητα, ενώ στην πραγματικότητα φέρονται και άγονται μέσα σε άχρηστες και θυμικές πληροφορίες που τις σερβίρει η παραπληροφόρηση της αφθονίας των εξουσιαστών.
Δεν θέλουμε το "τι" και το "πως" της επικαιρότητας, αλλά το "Γιατί" που παράγει συνθετική σκέψη και πολιτική κρίση σε κάθε γεγονός που καλούμαστε να το διαχειριστούμε.
Το "Γιατί" πάλι έχει δυο κατηγορίες στην λειτουργία του.... την πρώτη την χρησιμοποιεί ο -αγαπημένος- ηλίθιος νους που δέχεται χωρίς κρίση μια πίστη προς την εκάστοτε "εκδοχή" και η δεύτερη αναζήτηση του "γιατί" αφορά πολλά ερωτήματα που θέτει ο -αβόλευτος- νους σε ότι ξέρει ότι είναι δύσκολο να προσδιορίσει.
Γράφε αγαπητέ μου φίλε ότι νιώθεις όταν νιώθεις και αφού νιώθεις, σαν είναι μετουσιωμένο μέσα σου και μην αγωνιάς για το που πέφτει ο σπόρος της δικής σου αίσθησης.
Ποτέ δεν ξέρεις ....
Ποτέ δεν θα μάθεις... και το καλύτερο βρίσκεται στη σκέψη ... ποτέ μη σε ενδιαφέρει να εποπτεύεις τις ενέργειες σου.
Το σύμ-παν είναι κβαντισμένο χωρίς διακριτούς στις λογικές μας αισθήσεις Θεούς... και εμείς άπειροι πρωτοχορευτές σε μια μουσική που δεν την γνωρίζουμε, αλλά την αισθανόμαστε.
Κρείττον το σιγάν...ή, επίλογος
Μετά από 3,5 χρόνια παρουσίας στο διαδίκτυο, αυτή η ιστοσελίδα και ο «εμπνευστής» της, αποφάσισαν από κοινού να σιωπήσουν.
Όταν ξεκίνησα αυτήν την προσπάθεια, είχα την ορμή ενός εφήβου που ανακάλυπτε ένα ταξίδι που υποσχότανε πολλά χωρίς καμμία εγγύηση για ούρειους άνέμους και απάνεμα λιμάνια.
Ήταν όμως ένα ταξίδι που ο καθένας θα ήθελε να κάνει, δοκιμάζοντας τις δυνατότητές του σε ένα νέο κόσμο που ήδη πολλοί είχαν ταξιδέψει.
Το γεγονός ότι ο κόσμος αυτός ήταν διαδικτυακός, άρα περισσότερο αδιόρατος παρά χειροπιαστός, έκανε το ταξίδι αυτό ακόμα πιο ελκυστικό.
Ξεκίνησα λοιπόν, κρατώντας ένα ημερολόγιο που εξέφραζε κάποιες σκέψεις μου, που προέρχονταν, είτε από τις μέχρι τότε εμπειρίες μου είτε από αυτά που «έβλεπα» κατά την διάρκεια της πλοήγησης.
Στην πορεία, άρχισα να μεταφέρω, αυτούσια, όσα από εκείνα θεωρούσα ότι έπρεπε να μεταφέρω, ως σημαντικά, από όσα επισκεπτόμουνα και διάβαζα κατά την περιήγησή μου.
Έτσι, ενώ στην αρχή εξέφραζα τις εσωτερικές ανησυχίες μου και την προσωπική θεώρηση των πραγμάτων, από ένα σημείο και μετά, άρχισα να μεταφέρω τις ανησυχίες της επικαιρότητας και την θεώρηση του ιστού εν γένει.
Από ιστολόγιο προσωπικής καταγραφής, έγινε ιστολόγιο αναμεταδότης.
Δεν θεωρώ βέβαια, ότι η μεταφορά και αναδημοσίευσις των περισσότερων αναρτήσεων δεν ήταν ωφέλιμες, απλά κυρίευσε της διάθεσης για προσωπική έκφραση και επικοινωνία.
Συνεπακόλουθα όμως είχε σαν αποτέλεσμα, να κάνω λάθος εκτιμήσεις, να δεχθώ επιθέσεις και να απολογούμαι και για άλλους.
Το χειρότερο δε όλων, κατά την άποψή μου, είναι ότι έγινα φλύαρος.
Σήμερα, τα πράγματα του διαδικτύου έχουν αλλάξει πολύ.
Έχουν πολαπλασιαστεί οι τόποι, οι τάσεις, οι εκφραστές, οι αρθρογράφοι και οι σχολιαστές, με αποτέλεσμα να έχει διαβρωθεί σε μεγάλο βαθμό η έγκυρη και αντικειμενική πληροφόρηση, η ανάδειξη υγιούς σκέψης, καθώς και η εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων.
Το χειρότερο όμως όλων, κατά την άποψή μου, είναι το γεγονός ότι το διαδίκτυο έγινε πεδίο περιχαρράκωσης τάσεων και ιδεολογιών, ενώ ταυτόχρονα μετεξελίχθη σε αντικέιμενο εκτόνωσης της συσσωρευμένης αγανάκτησης.
Ένα εργαλείο σπουδαίο όπου χειρίζεται, από τους πολλούς, ως μέσο που καταριέται και βρίζει τους εχθρούς του, επιβεβαιώνοντας ότι είναι το μόνο που μένει, ως αντίδραση, στους ανήμπορους και τους αδύνατους.
Δεν σας κρύβω ότι με διακατέχει μεγάλη απογοήτευση για το αύριο.
Η κοινωνία έχει χωρισθεί σε αυτούς που δεν νοιάζονται, σε αυτούς που φοβούνται, σε αυτούς που θα είναι πάντα πιστοί στις ιδεοληψίες τους, και εσχάτως σε αυτούς που, ιστορικά σε τέτοιες κρίσεις, στρέφονται στα άκρα υιοθετώντας πρακτικές ολοκληρωτισμού μέσα από επιθέσεις, υπονοούμενα και αποκλεισμούς. Το θάρρος της γνώμης εξέλιπεν.
Έτσι οι περισσότεροι, απλά κάνουν θόρυβο και οι επιτήδειοι πουλάνε "πατριωτισμό".
Ένα, σχετικά, μικρό μόνον μέρος των Ελλήνων, συνεχίζει και αγωνίζεται ανιδιοτελώς, με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, προσφέροντας πιθανές λύσεις που χάνονται μέσα σε επιδοκιμασίες και αποδοκιμασίες.
Δεν θεωρώ ότι κατάφερα να προσφέρω κάτι αξιόλογο σε αυτήν την διαδρομή.
Νοιώθω ως μία ασήμαντη κουκκίδα, σε ένα κόσμο που εθελοντικά οδηγείται στην αυτοκαταστροφή του.
Δεν κατάφερα, να συνεισφέρω κάτι σημαντικό, έτσι πρέπει, τουλάχιστον, να διαφυλάξω την όποια ενέργεια, νηφαλιότητα και καλή θέληση μου έχει απομείνει, με σκοπό την διοχέτευσή τους σε περισσότερο απτές πρακτικές.
Και πιστέψτε με, υπάρχουν γύρω μας δεκάδες.
Οι σκοποί, της ιστοσελίδας, που αναφέρονται στην κορυφή, δεν θεωρώ ότι επιτελούνται πλέον.
Βουβαμός λοιπόν κυρίες και κύριοι, όπως έλεγε ένας φιλόλογός μου και περισυλλογή, θα προσέθετα.
Όταν και εάν, θα έχω κάτι αξιόλογο να πω, θα το αναρτήσω.
Μέχρι τότε, ευχαριστώ θερμά όλες και όλους που με τον δικό τους τρόπο τίμησαν με την παρουσία τους αυτήν την σελίδα και εμένα προσωπικά.
Ορισμένες φιλίες που αξιώθηκα να κάνω μέσα από αυτήν την διαδρομή, θα με συντροφεύουν και θα τις τιμάω πάντα.
Εάν στεναχώρησα, παρεξήγησα, ή παρερμήνευσα κάποιους, ζητώ συγγνώμη και τους διαβεβαιώ ότι δεν υπήρχε καθόλου δόλος, αλλά μόνον αρκετή αφέλεια.
Όσον αφορά αυτέ/ούς, που έκαναν δεύτερες σκέψεις για εμένα, τους εύχομαι να βρουν τις απαντήσεις τους, εκεί που επέλεξαν να συνευρίσκονται.
Καμία κακία δεν κρατώ, λίγη πικρία θα μείνει.
Εύχομαι σε κάθε μία και κάθε έναν χωριστά, να είστε γερές/οί, νηφάλιες/οι και ψύχραιμες/οι.
Είθε η αλληλεγγύη και οι αξίες που υπάρχουν (;) μέσα μας, να σταθούν ικανές στο να επιπλεύσουμε σε αυτή την τρικυμία που ζούμε.
Προφυλαχθείτε από την υπερπληροφόρηση.
Προφυλαχθείτε από την παραπληροφόρηση.
Προετοιμασθείτε για τα χειρότερα που έπονται.
Εις το επανιδείν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου