.
Με πλήρη επίγνωση της ανθρώπινης
αδυναμίας να μεταφέρω τα δεδομένα της συναισθηματικής μου νοημοσύνης μέσω του λόγου,
διάλεξα να ψευδό- κοινωνήσω την θεατρική μουσική που σκάρωσε ο Θάνος ο Μικρούτσικος
για το έργο Φουέντεο Οβεχούνα που ανέβηκε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας
στην Σαλονίκη την εποχή που ήμουν φοιτητάκος με ερωτήματα για τον έρωτα, την
πολιτική και την ίδια τη ζωή που δεν καταλάβαινα.
Το αστείο είναι πως ακόμα και σήμερα
δεν έχω καταλάβει τίποτε από τα τότε ερωτήματα μου, έστω και αν έχουν σκαφτεί
περίτεχνα στην «πέτρα» που περιφέρω ως άποψη ερωτημάτων και νομίζω ότι είναι ένα
έργο που με χαρακτηρίζει.
Θυμάμαι το μπομπινόφωνο που είχαμε
με τον αγαπημένο συγκάτοικο και φίλο Βαγγέλη στο σπίτι σαν φτιάχναμε όνειρα για
ότι δεν καταλαβαίναμε μέσα από το τραγούδι τούτο. Όσο περνούσαν τα χρόνια συνέχιζα σε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές να σιγοψιθυρίζω το σκοπό
του, φοβούμενος όλους τους άλλους που ήξεραν ακριβώς τι σημαίνει τούτο και είχαν
σιγουρέψει τον σωστό τρόπο ζωής των άλλων μέσα από τις βεβαιότητες της γνώμης τους.
Φοβάμαι ακόμη τώρα όσους γνωρίζουν
την Πολιτική, την Οικονομία, τον Έρωτα, την Φιλοσοφία και την Ιστορία της Ανθρωπότητας. Φοβάμαι περισσότερο τις βεβαιότητες του ίδιου
μου του εαυτού που έχει έτοιμες τις αγορεύσεις για αυτές, με όλα τα σκαμμένα ερωτήματα
στην «πέτρα» - που δεν του ανήκει- αλλά την περιφέρει σαν κατόρθωμα.
Το ακόλουθο «Τραγούδι του γάμου»
από το θεατρικό έργο νομίζω ότι μιλά με μία καταπληκτική σύνθεση εικόνων για όλη
τη ζωή μας, αναδεικνύοντας άλλη μια άγνωστη φιλοσοφικά έννοια όπως αυτή του Γάμου
πέρα από τις ανόητες βεβαιότητες που διατηρεί η ατομική «φιλοσοφημένη» μας άγνοια.
Σκέφτομαι…
Όταν τελειώσει η βία της ανθρώπινης
έκφρασης που κρύβεται πίσω από τις λογικές αποδείξεις της γνώμης, έρχεται ο τραγικός
«Θεός» να γεμίσει το κενό που σκάψαμε.
Αυτό το «Θεό» αντιμετώπισαν όλοι
οι τραγικοί ήρωες όπως ο Κρέοντας, μα και κανένας από μας δεν τον αποφεύγει, στις τελευταίες
ανάσες της εξόδου από την παράσταση της ζωής μας κατά τον ρόγχο θανάτου.
Μέχρι τότε ψάχνουμε για βεβαιότητες
στη ζωή, σε ότι ετούτη περιλαμβάνει στα περιεχόμενα της… δηλαδή την Πολιτική,
τον Έρωτα και κάθε Νέο που ως άγνωστο μας φοβίζει.
Υ.Γ
http://www.poiein.gr/archives/1021/index.html
Το τραγούδι του γάμου
Στίχοι: Γιώργος Μιχαηλίδης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Στης Φουέντε Οβεχούνα την κοιλάδα
κόρη με ξέπλεκα μαλλιά διαβαίνει
και μες σε χρυσαφιού γυαλάδα
ιππότης πάνω σ’ άλογο προβαίνει
Κρύβετ’ η κόρη μες σε φυλλωσιά
κι είν’ η καρδιά της σα φτερούγα λαβωμένη
φεγγάρι του ιππότη η αρματωσιά
ήλιος η μορφή του η λαγγεμένη
Κόρη που κρύβεσαι μες στα κλαδιά
τι ειν' αγάπη ποιος τη σταματάει
ποια θάλασσα, ποια λαγκαδιά
την αγάπη ποιος τη σταματάει
Άλογο δίχως καβαλάρη φεύγει πέρα
κι ένα σπαθί σα δέντρο ορθό στο χώμα
κόρη που έσπερνες τη μέρα
γυναίκα που θερίστηκες το γιόμα
