.
Είχα ακούσει κάποτε, ότι η επαναστατική πρακτική που υιοθετήθηκε στην παγκόσμια μεταφορά της γραπτής πληροφορίας κατά την εφαρμογή του λογισμικού των υπολογιστών, ήταν η δυνατότητα σβησίματος και αντικατάστασης των εγγεγραμμένων πληροφοριών. Δεν ξέρω αν όντως τούτη η δυνατότητα είναι η κορυφαία στην μεταλλαγή της «σκέψης» που οργανώνει τις δομές της πληροφορίας, πάντως σίγουρα βοήθησε στην ανάπτυξη της ταχύτητας μετάδοσής τους, πέρα από την ίδια την φύση της ηλεκτρονικής δομής αυτών.
Από την άλλη, η αργή χειρο- γραφή ή η στοιχειοθεσία στα πιεστήρια των τυπογραφείων, άφηνε ένα ικανό χρόνο στον δημιουργό της πληροφορίας να επεξεργαστεί με ευθύνη την πληροφορία που οργάνωνε με στόχο να την διανείμει.
Σήμερα είμαστε λίγο πιο βιαστικοί, μια και νομίζουμε πως η ταχύτητα της είδησης είναι στοιχείο πρόκρισης, παρά η επεξεργασμένη ανάλυσή της.
Αστείο αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η μάχη της λεγόμενης πρωτιάς σε όλα τα μέσα στην διασπορά πληροφοριών, που ανάθεμα αν έχουν εμβαθύνει στην ουσία και την εγκυρότητά τους… Αυτό αναπτύσσει και ιδεολογήματα όπως το εκπτωτικό και ανεύθυνο ηθικά mea culpa, που λίγο πολύ χρησιμοποιείται σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, από πρωθυπουργούς, υπουργούς, δημόσιους λειτουργούς και θυμικά συμπεριφερόμενους αντιρρησίες…
Όλα τα προηγούμενα, που έχουν έννοια προλόγου, δεν τα ανέφερα για να μείνουμε μόνο σε αυτές τις διαπιστώσεις. Απλώς έκρινα αναγκαία την αναφορά στο νέο τούτο μέσο ηλεκτρονικής γραφής και μετάδοσης των πληροφοριών, μια και πάνω σε τούτο, εδώ και χρόνια στηρίζεται η αναδιάρθρωση των κοινωνικοπολιτικών μας δεσμών σε ομάδες, τοπικές και ευρύτερες κοινωνίες, αλλά και την παγκόσμια κοινωνία.
Θα γίνω λοιπόν πιο συγκεκριμένος για να υπηρετήσω αυτή την σκέψη που αναπτύσσω, λέγοντας πως κανένας την εποχή που γεννήθηκα και μάθαινα γράμματα από το αναγνωστικό του δημοτικού, δεν είχε σκεφθεί την εμπλοκή μιας τέτοιας τεχνολογίας στην προσωπική και δημόσια ζωή του. Τα πάντα είχαν άλλους ρυθμούς και οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις των συμφερόντων των ομάδων, βρίσκονταν πιο κοντά στα μπαλκόνια της εξουσίας και τις πλατείες των πολλών υπηκόων. Υπήρχαν δηλαδή αντιπαραθέσεις φυσικής ρώμης από τους θυμωμένους διαδηλωτές, αλλά και ιδεολογικές αντεγκλήσεις από τους λόγιους που ξιφουλκούσαν με τα νοήματα πειθούς των συμφερόντων τους.
Κάποιοι το ονομάζουν αυτό και ίσως δικαίως, πάλη των τάξεων.
Αν με ρωτήσετε επί της ουσίας αν αυτή η πάλη έδωσε αποτελέσματα σε ένα μελλοντικό κόσμο, δηλαδή στο δικό μας σήμερα, δεν είμαι σίγουρος να σας απαντήσω με σαφήνεια για την αποτελεσματικότητά της. Ενίοτε οι αδιαπραγμάτευτες βεβαιότητες ερμηνείας της ιστορίας βλάπτουν τραγικά την πνευματική υγεία.
Χωρίς να θέλω να ξύσω πληγές παγιωμένων πεποιθήσεων, θα έλεγα πως μου φαντάζει η πάλη των τάξεων για τα ανθρώπινα συμφέροντα πάνω στην καμπούρα της Γης, ταιριαστό φαινόμενο με την παροιμία που λέει: Δυο γάιδαροι μαλώναμε σε ξένο αχυρώνα… Μια και ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης και όχι ιδιοκτήτης και κυρίαρχος που την ορίζει και την νέμει κατά τα συμφέροντά του.
Σήμερα λοιπόν βλέπουμε πως υπάρχει η παγκόσμια τάση να οργανώνεται η λειτουργία του Κράτους, πέρα από τις κατασταλτικές υπηρεσίες του, μέσω των ηλεκτρονικών δυνατοτήτων που παρέχει η τεχνολογία. Όσο βίαιη είναι η καταστολή των κυρίαρχων ιδεών πάνω στις ασθενέστερες με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, άλλο τόσο βίαιη είναι και η αδυναμία καταγραφής της υποκειμενικής αντίληψης της ζωής μέσα από τις δομές της μηχανογραφημένης κατηγοριοποίησης εφαρμογής της εξουσίας. Αυτό σημαίνει πως σου δίνω «κουτάκια» να συμπληρώσεις κι όχι πεδίο να γράψεις τις απόψεις σου. Κάθε εξουσία που έχει ένα ιδεολογικό μοντέλο ωφέλιμο για την κυριαρχία της, θέλει τους πάντες να απαντούν και να σκέφτονται στις δομές που η ίδια ορίζει ως αναγκαίες για την ύπαρξή της.
Για να το κάνουμε ακόμη πιο καθαρό, σκεφτείτε το πρόγραμμα Taxis που εφαρμόζεται για την φορολόγηση των πολιτών. Δεν έχει ανάγκη την προσωπική σχέση με τους υπαλλήλους της εξουσίας, μια και η δομή του στηρίζεται σε κλειστά πεδία που υποχρεώνουν κατά την φιλοσοφία των κρατούντων να κινηθούν οι πολίτες στα πλαίσια που τους ορίζουν. Διαφορετικά αν ο πολίτης δεν υπακούσει, ο συνδυασμός της δικαστικής με την κατασταλτική εξουσία θα τον τιμωρήσουν.
Ίσως το μυαλό μας βιαστεί και δώσει εύκολα χαρακτηρισμό σε τούτη την δυνατότητα οργάνωσης των κρατικών δομών, ονομάζοντάς την φασιστική λειτουργία. Άλλωστε είναι της μόδας σήμερα ότι είναι αντίθετο στα συμφέροντα της αντίληψης που έχουμε για το όφελος μας, να το ονομάζουμε έτσι.
Εδώ όμως θα έλεγα πως με τον ίδιο τρόπο το μαχαίρι, μπορεί να είναι το διάμεσο όργανο ενός φονικού ή μέσο να μοιράσουμε την τροφή μας σε ειρήνη.
Δεν θα ήθελα να αναπτύξω την αντίληψη του πώς γίνονται σε όλη την διαδρομή της ιστορίας οι διάμεσες ομάδες της εξουσίας μικροί δυνάστες, που σαν αναπτυχθούν ως κοινωνική τάξη μετά η ίδια η εξουσία τους αντιμάχεται ζητώντας την κατάργησή τους. Πρακτικά αυτό που έγραψα σημαίνει πως σήμερα όλοι θα έχετε ακούσει πως κάποιες τάξεις διάμεσων υπαλλήλων της εκάστοτε εξουσίας χρηματίζονται και πιστέψτε με τούτο δεν είναι παγκόσμια αβάσιμη κακία. Το ίδιο έκαναν και οι Ναΐτες του μεσαίωνα που φτιάχτηκαν να εξυπηρετήσουν τις σταυροφορίες της εξουσίας. Αφού έγιναν ισχυροί και αυτοδύναμοι υλικά, κάποτε η ίδια η εξουσία που τους δημιούργησε τους κατέστρεψε. Κάπως έτσι όμως λειτούργησε σε ένα άλλο γεωστρατηγικό επίπεδο η απολυταρχία μοναρχών στην μέση ανατολή με τις ευλογίες της ανεπτυγμένης Δύσης που σε αρχικό επίπεδο εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά τους.
Το ίδιο λοιπόν σε μικρότερη κλίμακα κοινωνικών δομών ισχύει και για τις τάξεις των υπαλλήλων που με την σιγουριά της θέσης τους έγιναν πλουσιότεροι χωρίς κόπο, αλλά με «τρόπο».
Ας μη βιαστούμε λοιπόν να ορίσουμε το ποιος είναι αδικημένος και ποιος ωφελημένος από την νέα τάση οργάνωσης των δομών διακίνησης πληροφορίας της εξουσίας που καταργεί την προσωπική επαφή.
Το ερώτημα βρίσκεται στο "τι" σημαίνει εξουσία, και "ποιά" τα ηθικά και φιλοσοφικά ερείσματά της.
Εδώ τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα, γιατί όλο το πολιτικό σύστημα, παρά τις λεκτικές διαφοροποιήσεις του δεν έχει δυνατότητα εφαρμογής των εξαγγελιών του.
Σολώνεια σκέψη δεν μπορεί να έχει κάποιος ώστε να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, αν αυτοί που εγκρίνουν και βοηθούν στις πολιτικές εξελίξεις δεν είναι ικανοί ως πολίτες να κατανοήσουν ένα όραμα πέρα από τις ατομικές τους ευκολίες.
Άρα το κάθε Taxis, και οι εναλλαγές τις εξουσίας θα είναι μόρφωμα τραβεστί αφιλοσόφητων συμφερόντων, μια και στερείται κεντρικής φιλοσοφικής δομής για το "πώς" θα εξελίξει δημιουργικά μια κοινωνία.
Ακούω συνέχεια πως το διακύβευμα είναι οι αποπληρωμές των δανείων της αλητείας του παγκόσμιου κεφαλαίου και φρίττω από την λογιστική προσέγγιση της εξουσίας πάνω στο όραμα επιβίωσης της κοινωνίας.
Σήμερα οι κρυμμένοι εγκέφαλοι που υπαλληλικά εξυπηρετούν τις δομές ενός ανόητου κράτους, σκοτώνουν τους ίδιους τους πολίτες χωρίς να έχουν την παραμικρή ικανότητα αντίληψης να καταλάβουν ότι μέρος του «οικοσυστήματος» είναι και οι ίδιοι.
Μη σας φανεί περίεργο αν σε λίγο διάστημα οι εφορίες θα είναι καταστήματα δημοσίων σχέσεων του κράτους προς τους πολίτες και όλη η δουλειά θα γίνεται από εταιρείες χωρίς έδρα ορατή, λειτουργώντας σαν κουκουλοφόροι δήμιοι μέσω του διαδικτύου.Φυσικά και οι σημερινοί χωρίς κουκούλα δήμιοι που υπηρετούν τις λογικές της αφιλοσόφητης εξουσίας θα είναι τα επόμενα εύκολα θύματα και θα ολοφύρονται για την αδικία που θα υφίστανται. Όταν στον βωμό της ατομικής επιβίωσης κάποιος δέχεται ως υπάλληλος να σκοτώνει ανθρώπους που δεν ανήκουν στην κλειστή οικογένειά του, είναι νομοτελειακά αποδεκτό ότι θα πάρει τη θέση του θύματος μόλις επιτελέσει καλά την δουλοπρεπή εργασία του. Λαοί χωρίς συνείδηση ατομική και συλλογική, είναι πρόβατα που εξυπηρετούν με τη σάρκα τους το πρόγραμμα σφαγής του τσοπάνη που τους ελέγχει...
Κλείνοντας αυτές τις λίγες σκέψεις, αυτό που θέλω να εντοπίσω είναι πως διακύβευμα δεν είναι "ποιός" θα μας δώσει βοηθήματα και παροχές ώστε να του δώσουμε την ψήφο διαχείρισης της ζωής μας, αλλά "ποιά" φιλοσοφία μας είναι κατανοητή ώστε να φτιάξουμε ένα βιώσιμο μοντέλο ταιριαστό να αναστρέψει την καταστροφική πορεία της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων που νομοτελειακά οδηγεί το ανθρώπινο είδος στον κανιβαλιστικό αφανισμό του.
Το 2050 σύμφωνα με προβλέψεις σκεπτόμενων θα έχουμε φτάσει τα 10 δις ως παγκόσμιος πληθυσμός. Αν δώσουμε επιεικώς ένα βάρος τριάντα κιλών μέσου όρου σε ανθρώπινες ηλικίες αλλά και μεταξύ πεινασμένων και χορτάτων, τότε θα έχουμε 300 δις κιλά ανθρώπινου κρέατος στον πλανήτη να συμπεριφέρεται βουλιμικά σαν τις ακρίδες. Ίσως χρειάζεται να διαβάσουμε πολύ τις έννοιες που μας κληροδότησαν οι αρχαίοι πολιτισμοί για να μάθουμε τι σημαίνει Τίση, που πραγματώνεται μέσα από την τιμωρία των ύβρεων από την Νέμεση και λειτουργεί νομοτελειακά.
Αν μορφωθούμε, ίσως ελέγξουμε το κρέας μας και αγγίξουμε το πνεύμα, για να υπάρξουμε με αρμονία στον πλανήτη για όσο ακόμα συνεχίσει να ζει σ’ αυτές τις ιδανικές συνθήκες που εξυπηρετούν τα είδη της ζωής που φιλοξενεί.
Άλλως … χλωρά και ξερά γρήγορα θα περάσουμε στον κανιβαλισμό της ιδιωτείας του αφιλοσόφητου νου που σήμερα τον ονομάζουμε κατ’ ευφημισμόν Πολιτισμό.
Υ.Γ
Η φωτογραφία είναι από τον χώρο http://greek-weather.org/viewtopic.php?t=4863
Οι ακρίδες είναι το χαρακτηριστικό είδος που παράγουν την ύβρη του αλόγιστου πολλαπλασιασμού τους σαν οι συνθήκες τις ευνοήσουν και πεθαίνουν από πείνα σαν καταστρέψουν τις πηγές που τις τρέφουν.
Είχα ακούσει κάποτε, ότι η επαναστατική πρακτική που υιοθετήθηκε στην παγκόσμια μεταφορά της γραπτής πληροφορίας κατά την εφαρμογή του λογισμικού των υπολογιστών, ήταν η δυνατότητα σβησίματος και αντικατάστασης των εγγεγραμμένων πληροφοριών. Δεν ξέρω αν όντως τούτη η δυνατότητα είναι η κορυφαία στην μεταλλαγή της «σκέψης» που οργανώνει τις δομές της πληροφορίας, πάντως σίγουρα βοήθησε στην ανάπτυξη της ταχύτητας μετάδοσής τους, πέρα από την ίδια την φύση της ηλεκτρονικής δομής αυτών.
Από την άλλη, η αργή χειρο- γραφή ή η στοιχειοθεσία στα πιεστήρια των τυπογραφείων, άφηνε ένα ικανό χρόνο στον δημιουργό της πληροφορίας να επεξεργαστεί με ευθύνη την πληροφορία που οργάνωνε με στόχο να την διανείμει.
Σήμερα είμαστε λίγο πιο βιαστικοί, μια και νομίζουμε πως η ταχύτητα της είδησης είναι στοιχείο πρόκρισης, παρά η επεξεργασμένη ανάλυσή της.
Αστείο αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η μάχη της λεγόμενης πρωτιάς σε όλα τα μέσα στην διασπορά πληροφοριών, που ανάθεμα αν έχουν εμβαθύνει στην ουσία και την εγκυρότητά τους… Αυτό αναπτύσσει και ιδεολογήματα όπως το εκπτωτικό και ανεύθυνο ηθικά mea culpa, που λίγο πολύ χρησιμοποιείται σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, από πρωθυπουργούς, υπουργούς, δημόσιους λειτουργούς και θυμικά συμπεριφερόμενους αντιρρησίες…
Όλα τα προηγούμενα, που έχουν έννοια προλόγου, δεν τα ανέφερα για να μείνουμε μόνο σε αυτές τις διαπιστώσεις. Απλώς έκρινα αναγκαία την αναφορά στο νέο τούτο μέσο ηλεκτρονικής γραφής και μετάδοσης των πληροφοριών, μια και πάνω σε τούτο, εδώ και χρόνια στηρίζεται η αναδιάρθρωση των κοινωνικοπολιτικών μας δεσμών σε ομάδες, τοπικές και ευρύτερες κοινωνίες, αλλά και την παγκόσμια κοινωνία.
Θα γίνω λοιπόν πιο συγκεκριμένος για να υπηρετήσω αυτή την σκέψη που αναπτύσσω, λέγοντας πως κανένας την εποχή που γεννήθηκα και μάθαινα γράμματα από το αναγνωστικό του δημοτικού, δεν είχε σκεφθεί την εμπλοκή μιας τέτοιας τεχνολογίας στην προσωπική και δημόσια ζωή του. Τα πάντα είχαν άλλους ρυθμούς και οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις των συμφερόντων των ομάδων, βρίσκονταν πιο κοντά στα μπαλκόνια της εξουσίας και τις πλατείες των πολλών υπηκόων. Υπήρχαν δηλαδή αντιπαραθέσεις φυσικής ρώμης από τους θυμωμένους διαδηλωτές, αλλά και ιδεολογικές αντεγκλήσεις από τους λόγιους που ξιφουλκούσαν με τα νοήματα πειθούς των συμφερόντων τους.
Κάποιοι το ονομάζουν αυτό και ίσως δικαίως, πάλη των τάξεων.
Αν με ρωτήσετε επί της ουσίας αν αυτή η πάλη έδωσε αποτελέσματα σε ένα μελλοντικό κόσμο, δηλαδή στο δικό μας σήμερα, δεν είμαι σίγουρος να σας απαντήσω με σαφήνεια για την αποτελεσματικότητά της. Ενίοτε οι αδιαπραγμάτευτες βεβαιότητες ερμηνείας της ιστορίας βλάπτουν τραγικά την πνευματική υγεία.
Χωρίς να θέλω να ξύσω πληγές παγιωμένων πεποιθήσεων, θα έλεγα πως μου φαντάζει η πάλη των τάξεων για τα ανθρώπινα συμφέροντα πάνω στην καμπούρα της Γης, ταιριαστό φαινόμενο με την παροιμία που λέει: Δυο γάιδαροι μαλώναμε σε ξένο αχυρώνα… Μια και ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης και όχι ιδιοκτήτης και κυρίαρχος που την ορίζει και την νέμει κατά τα συμφέροντά του.
Σήμερα λοιπόν βλέπουμε πως υπάρχει η παγκόσμια τάση να οργανώνεται η λειτουργία του Κράτους, πέρα από τις κατασταλτικές υπηρεσίες του, μέσω των ηλεκτρονικών δυνατοτήτων που παρέχει η τεχνολογία. Όσο βίαιη είναι η καταστολή των κυρίαρχων ιδεών πάνω στις ασθενέστερες με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, άλλο τόσο βίαιη είναι και η αδυναμία καταγραφής της υποκειμενικής αντίληψης της ζωής μέσα από τις δομές της μηχανογραφημένης κατηγοριοποίησης εφαρμογής της εξουσίας. Αυτό σημαίνει πως σου δίνω «κουτάκια» να συμπληρώσεις κι όχι πεδίο να γράψεις τις απόψεις σου. Κάθε εξουσία που έχει ένα ιδεολογικό μοντέλο ωφέλιμο για την κυριαρχία της, θέλει τους πάντες να απαντούν και να σκέφτονται στις δομές που η ίδια ορίζει ως αναγκαίες για την ύπαρξή της.
Για να το κάνουμε ακόμη πιο καθαρό, σκεφτείτε το πρόγραμμα Taxis που εφαρμόζεται για την φορολόγηση των πολιτών. Δεν έχει ανάγκη την προσωπική σχέση με τους υπαλλήλους της εξουσίας, μια και η δομή του στηρίζεται σε κλειστά πεδία που υποχρεώνουν κατά την φιλοσοφία των κρατούντων να κινηθούν οι πολίτες στα πλαίσια που τους ορίζουν. Διαφορετικά αν ο πολίτης δεν υπακούσει, ο συνδυασμός της δικαστικής με την κατασταλτική εξουσία θα τον τιμωρήσουν.
Ίσως το μυαλό μας βιαστεί και δώσει εύκολα χαρακτηρισμό σε τούτη την δυνατότητα οργάνωσης των κρατικών δομών, ονομάζοντάς την φασιστική λειτουργία. Άλλωστε είναι της μόδας σήμερα ότι είναι αντίθετο στα συμφέροντα της αντίληψης που έχουμε για το όφελος μας, να το ονομάζουμε έτσι.
Εδώ όμως θα έλεγα πως με τον ίδιο τρόπο το μαχαίρι, μπορεί να είναι το διάμεσο όργανο ενός φονικού ή μέσο να μοιράσουμε την τροφή μας σε ειρήνη.
Δεν θα ήθελα να αναπτύξω την αντίληψη του πώς γίνονται σε όλη την διαδρομή της ιστορίας οι διάμεσες ομάδες της εξουσίας μικροί δυνάστες, που σαν αναπτυχθούν ως κοινωνική τάξη μετά η ίδια η εξουσία τους αντιμάχεται ζητώντας την κατάργησή τους. Πρακτικά αυτό που έγραψα σημαίνει πως σήμερα όλοι θα έχετε ακούσει πως κάποιες τάξεις διάμεσων υπαλλήλων της εκάστοτε εξουσίας χρηματίζονται και πιστέψτε με τούτο δεν είναι παγκόσμια αβάσιμη κακία. Το ίδιο έκαναν και οι Ναΐτες του μεσαίωνα που φτιάχτηκαν να εξυπηρετήσουν τις σταυροφορίες της εξουσίας. Αφού έγιναν ισχυροί και αυτοδύναμοι υλικά, κάποτε η ίδια η εξουσία που τους δημιούργησε τους κατέστρεψε. Κάπως έτσι όμως λειτούργησε σε ένα άλλο γεωστρατηγικό επίπεδο η απολυταρχία μοναρχών στην μέση ανατολή με τις ευλογίες της ανεπτυγμένης Δύσης που σε αρχικό επίπεδο εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά τους.
Το ίδιο λοιπόν σε μικρότερη κλίμακα κοινωνικών δομών ισχύει και για τις τάξεις των υπαλλήλων που με την σιγουριά της θέσης τους έγιναν πλουσιότεροι χωρίς κόπο, αλλά με «τρόπο».
Ας μη βιαστούμε λοιπόν να ορίσουμε το ποιος είναι αδικημένος και ποιος ωφελημένος από την νέα τάση οργάνωσης των δομών διακίνησης πληροφορίας της εξουσίας που καταργεί την προσωπική επαφή.
Το ερώτημα βρίσκεται στο "τι" σημαίνει εξουσία, και "ποιά" τα ηθικά και φιλοσοφικά ερείσματά της.
Εδώ τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα, γιατί όλο το πολιτικό σύστημα, παρά τις λεκτικές διαφοροποιήσεις του δεν έχει δυνατότητα εφαρμογής των εξαγγελιών του.
Σολώνεια σκέψη δεν μπορεί να έχει κάποιος ώστε να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, αν αυτοί που εγκρίνουν και βοηθούν στις πολιτικές εξελίξεις δεν είναι ικανοί ως πολίτες να κατανοήσουν ένα όραμα πέρα από τις ατομικές τους ευκολίες.
Άρα το κάθε Taxis, και οι εναλλαγές τις εξουσίας θα είναι μόρφωμα τραβεστί αφιλοσόφητων συμφερόντων, μια και στερείται κεντρικής φιλοσοφικής δομής για το "πώς" θα εξελίξει δημιουργικά μια κοινωνία.
Ακούω συνέχεια πως το διακύβευμα είναι οι αποπληρωμές των δανείων της αλητείας του παγκόσμιου κεφαλαίου και φρίττω από την λογιστική προσέγγιση της εξουσίας πάνω στο όραμα επιβίωσης της κοινωνίας.
Σήμερα οι κρυμμένοι εγκέφαλοι που υπαλληλικά εξυπηρετούν τις δομές ενός ανόητου κράτους, σκοτώνουν τους ίδιους τους πολίτες χωρίς να έχουν την παραμικρή ικανότητα αντίληψης να καταλάβουν ότι μέρος του «οικοσυστήματος» είναι και οι ίδιοι.
Μη σας φανεί περίεργο αν σε λίγο διάστημα οι εφορίες θα είναι καταστήματα δημοσίων σχέσεων του κράτους προς τους πολίτες και όλη η δουλειά θα γίνεται από εταιρείες χωρίς έδρα ορατή, λειτουργώντας σαν κουκουλοφόροι δήμιοι μέσω του διαδικτύου.Φυσικά και οι σημερινοί χωρίς κουκούλα δήμιοι που υπηρετούν τις λογικές της αφιλοσόφητης εξουσίας θα είναι τα επόμενα εύκολα θύματα και θα ολοφύρονται για την αδικία που θα υφίστανται. Όταν στον βωμό της ατομικής επιβίωσης κάποιος δέχεται ως υπάλληλος να σκοτώνει ανθρώπους που δεν ανήκουν στην κλειστή οικογένειά του, είναι νομοτελειακά αποδεκτό ότι θα πάρει τη θέση του θύματος μόλις επιτελέσει καλά την δουλοπρεπή εργασία του. Λαοί χωρίς συνείδηση ατομική και συλλογική, είναι πρόβατα που εξυπηρετούν με τη σάρκα τους το πρόγραμμα σφαγής του τσοπάνη που τους ελέγχει...
Κλείνοντας αυτές τις λίγες σκέψεις, αυτό που θέλω να εντοπίσω είναι πως διακύβευμα δεν είναι "ποιός" θα μας δώσει βοηθήματα και παροχές ώστε να του δώσουμε την ψήφο διαχείρισης της ζωής μας, αλλά "ποιά" φιλοσοφία μας είναι κατανοητή ώστε να φτιάξουμε ένα βιώσιμο μοντέλο ταιριαστό να αναστρέψει την καταστροφική πορεία της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων που νομοτελειακά οδηγεί το ανθρώπινο είδος στον κανιβαλιστικό αφανισμό του.
Το 2050 σύμφωνα με προβλέψεις σκεπτόμενων θα έχουμε φτάσει τα 10 δις ως παγκόσμιος πληθυσμός. Αν δώσουμε επιεικώς ένα βάρος τριάντα κιλών μέσου όρου σε ανθρώπινες ηλικίες αλλά και μεταξύ πεινασμένων και χορτάτων, τότε θα έχουμε 300 δις κιλά ανθρώπινου κρέατος στον πλανήτη να συμπεριφέρεται βουλιμικά σαν τις ακρίδες. Ίσως χρειάζεται να διαβάσουμε πολύ τις έννοιες που μας κληροδότησαν οι αρχαίοι πολιτισμοί για να μάθουμε τι σημαίνει Τίση, που πραγματώνεται μέσα από την τιμωρία των ύβρεων από την Νέμεση και λειτουργεί νομοτελειακά.
Αν μορφωθούμε, ίσως ελέγξουμε το κρέας μας και αγγίξουμε το πνεύμα, για να υπάρξουμε με αρμονία στον πλανήτη για όσο ακόμα συνεχίσει να ζει σ’ αυτές τις ιδανικές συνθήκες που εξυπηρετούν τα είδη της ζωής που φιλοξενεί.
Άλλως … χλωρά και ξερά γρήγορα θα περάσουμε στον κανιβαλισμό της ιδιωτείας του αφιλοσόφητου νου που σήμερα τον ονομάζουμε κατ’ ευφημισμόν Πολιτισμό.
Υ.Γ
Η φωτογραφία είναι από τον χώρο http://greek-weather.org/viewtopic.php?t=4863
Οι ακρίδες είναι το χαρακτηριστικό είδος που παράγουν την ύβρη του αλόγιστου πολλαπλασιασμού τους σαν οι συνθήκες τις ευνοήσουν και πεθαίνουν από πείνα σαν καταστρέψουν τις πηγές που τις τρέφουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου