Λίγα λόγια για τα χάλια της σκέψης μας

.



Αυτό το διάστημα δεν επισκέπτομαι πολύ αυτό το χώρο με τη γραφή μου, γιατί θεωρώ ότι οι σιωπές είναι απείρως γονιμότερες από την ακατάσχετη φλυαρία.

Η ζωή βέβαια συνεχίζεται και πέρα και μέσα από την επικαιρότητα που την παρακολουθώ με ενδιαφέρον, έξω όμως από τα ιδιωτικά δίκτυα των ράδιο-τηλεοπτικών αραχνών. Θα έλεγα ότι με απασχολεί αρκετά η ουσία της παθογένειας της ίδιας μας της σκέψης.
Πρωτότυπο !!! Θα αναφωνήσει κάποιος που με συμπάθεια ή ειρωνεία θα ψελλίσει την αντίρρηση του για τούτη τη γραφή καθώς την περιδιαβαίνει με ανάγνωση.
Το αστείο όμως είναι πως στην καθημερινότητα μας ποτέ δεν ψάχνουμε την αιτία της παθογένειας της σκέψης μας, αλλά πάντοτε βρίσκουμε εύκολους στόχους απέναντι από εμάς και φορτώνουμε σε τούτους τα κακώς κείμενα.

Για να το κάνω πιο σαφές, ο υπάλληλος που δουλεύει για το κράτος της Τρόικας, ενώ είναι σκασμένος , φοβισμένος και ότι άλλο μπορεί να λεχθεί για να χαρακτηρίσει την δύσκολη ψυχολογικά και υλικά θέση του, συνεχίζει να είναι ενεργός δήμιος που κατ’ εντολή των βασανιστών του σκοτώνει άλλους ανθρώπους για να έχει συντήρηση του φόβου και της απέχθειας του προς τον βασανιστή του…
Τρελό ε;
Εντελώς καθημερινό θα έλεγα… και «φωτίζει» κάπως με πρακτικό τρόπο την παθογένεια της σκέψης που ανταμώνουμε καθημερινά γύρω μας.
Δεν θα πω όμως περισσότερα για αυτό τον ιστό της αρρωστημένης σκέψης μας, που φτιάχνει Ιστορία και πολύ πόνο γύρω μας και μέσα μας…

Αυτό το διάστημα μελετώ το έργο του Σοφοκλή "Οιδίπους Τύραννος" που πρόκειται να ανέβει σε λίγες μέρες ως παράσταση στην Αθήνα και όχι μόνο σε αυτήν.
Δεν θα ήθελα να γράφω αρκετά πράγματα για την ουσία που εγώ ανιχνεύω μέσα σε τούτο το κείμενο, γιατί οι απόψεις γεμίζουν το μυαλό μας με αντιρρήσεις που απλώς επιβεβαιώνουν την στασιμότητα μας σε παγιωμένες αντιλήψεις.
Άκουσα πρόσφατα και μου άρεσε μια σκέψη που έλεγε πως ο αναλφάβητος άνθρωπος δεν θα είναι στο μέλλον αυτός που δεν ξέρει γραφή ή τον χειρισμό των ηλεκτρονικών μέσων, αλλά αυτός που δεν θα μπορεί να αντικαταστήσει με καινούργια δεδομένα τις βεβαιότητες του…
Φαντάζεστε τις γνωστές ομάδες ανθρώπων που είναι αμετακίνητες από τις θέσεις τους και συσπειρώνονται φτιάχνοντας την εκάστοτε ιδεολογική βία;
Ε, αυτές οι ομάδες είναι ο σημερινός σκοτεινός Μεσαίωνας της κατά τα άλλα μεταμοντέρνας εποχής των πληροφοριών και της ταχύτητας…

Θα έλεγα μόνο μια προτροπή προς όποιον θέλει να εξετάζει τα πράγματα πέρα από το προφανές τους, λέγοντας πως η ουσία της ζωής μας βρίσκεται πάντα εκεί που δεν πέφτει το Φως της λογικά λαξευμένης πληροφορίας…

Δεν θα πω όμως περισσότερα, αλλά θα αφήσω δυο διαδικτυακούς τόπους που αναφέρονται στο θέμα τούτο που πραγματεύεται το έργο του Σοφοκλή.

Συνεχίζω να θεωρώ ότι Παιδεία συντελείται όταν θέτουμε ο καθένας στον εαυτό του ερωτήματα εντελώς δικά μας… ενώ η εκπαίδευση πάντοτε λειτουργείται από τις κυρίαρχες ομάδες σκέψης και φτιάχνουν ομοιόμορφους οπαδούς για προστασία του ίδιου του «λειτουργικού» τους μοντέλου, στο εκάστοτε κυρίαρχο σύστημα.
Τα δε διλήμματα μεταξύ αριστεράς δεξιάς στην πολιτική, Παναθηναϊκών και Ολυμπιακών στον αθλητισμό, Καθολικών και Προτεσταντών στην θρησκεία, κρύβουν μέσα στο σκοτάδι τους , τις περισσότερες εκδοχές απάντησης σε ότι θεωρούν επικίνδυνο να ξεστρατίσει κάποιος από το δίπολο.

Κάπου εδώ όμως σταματώ παραθέτοντας τις πληροφορίες
Άλλωστε τα χάλια μας μπορεί κάποιοι να τα δούμε … όμως το δυσκολότερο είναι να ψάξουμε τη γιατρειά τους.
Πάντως έξω από την Παιδεία μην ζητάμε θεραπεία… γιατί απλώς όλες οι άλλες δογματικές θέσεις είναι σαν τα ψυχοφάρμακα που καταστέλλουν το τοπίο από αντιπάλους, αλλά δεν θεραπεύουν!


Α.  Ένας χώρος που τιτλοφορείται ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΟΙΔΙΠΟΔΑ ΤΥΡΑΝΝΟ

Β.  Το έργο με την διαδικασία και τους συντελεστές που ανεβαίνει (ΕΔΩ)

4 σχόλια:

  1. Βασανιστής εμένα του δήμιου νομίζω είμαι εγώ,όχι για του κακού την πράξη που κάνω και δεν θέλω,αλλα για το ταξίδι μου απο το 1ο βήμα μέχρι να φτάσω στην κακή υπογραφή,όσο καλός και να 'μαι,όσο καλά να προσπερνώ τις λακούβες και λάθη ίδια να μην κάνω,φαίνεται σε κάποια μέσα έπεσα,και νομίζω περπατώ ακόμα και λάθη δεν κάνω αφού λακούβες δε βλέπω,όμως πονάω όταν για την τροικα υπογράφω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα χαιρόμουν αν μπορούσες να αναπτύξεις λίγο τον συλλογισμό σου.
      Αγαπητέ Βασίλη δεν γνωρίζω τις συνθήκες των εμπειριών σου και μπερδεύτηκα λίγο με την γραφή σου.
      Χαίρομαι όμως που διαπιστώνω στο σχόλιο, μια ευαισθησία για την ευθύνη που νιώθεις.

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα σας

    (και καλώς σας βρήκα...)

    Πολύ μου άρεσε ο ορισμός του αναλφαβητισμού.... και δε νομίζω ότι αφορά το μακρινό μέλλον αλλά νομίζω ότι μάλλον ισχύει ήδη,για όσους το μπορούν αυτό...(αν και δεν πιστεύω πραγματικά ότι κάποιος μπορεί συνειδητά να το κάνει )

    Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι βεβαιότητες δεν είναι απλές απόψεις...είναι η ίδια η κοινωνικοποίηση που μας παρέχει την δυνατότητα να ανδρωθούμε σε μια κοινωνία, έτσι ώστε να γίνουμε λειτουργικά μέλη της...

    Το πρόβλημα ξεκινάει όταν αρχίζει ο καθένας σαν άτομο να αμφισβητεί τις σκοπιμότητες αυτής της εκπαίδευσης - παιδείας - κοινωνικοποίησης που έχει δεχθεί....όταν αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάποιος κάπου έχει "βάλει το χεράκι του" για ιδιοτελείς σκοπούς....

    Εκεί θέλω τον "μορφωμένο " που περιγράφετε πιο πάνω...να μπορέσει να ξεχωρίσει τι είναι ωφέλιμο για τον ίδιο και την κοινωνία του και τι υποβολιμαία και πονηρά παρεμβαλλόμενο... κι αν μπορείτε δώστε μου ένα παράδειγμα που κάποιος είναι τόσο συνειδητοποιημένος ώστε να μπορέσει να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι σε μια κοινωνία σαν την σημερινή που η πληροφορίες κυριολεκτικά βομβαρδίζουν τους φτωχούς μας εγκεφάλους...

    Όσο για τις μάζες αμετακίνητων ανθρώπων....έχει πάρα πολύ δρόμο απλά για να κάνουν το πρώτο βήμα αποπροβατοποίησης τους...
    Και ποιά κοινωνία είναι αυτήν που οι άρχοντές της δίνουν μόρφωση στους πολλούς ή που οι δομές της ΘΕΛΟΥΝ ελεύθερα σκεπτόμενους;

    (Όχι ότι είμαι τόσο πεσιμιστής αλλά...πες τε με δύσπιστο...)

    Και πάλι χάρηκα που μου δώσατε μια αφορμή για να ξεσκουριάσω το "λειτουργικό" μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλώς όρισες αγαπητέ φίλε με την συμβολή της σκέψης σου σε τούτο το χώρο.
    Θέτεις πολλά ζητήματα που για να σου απαντήσω συνθετικά και όχι με τον γνωστό τρόπο της στείρας αντιπαράθεσης θα χρειασθούν αρκετές σελίδες.
    Τίποτε από όσα έγραψες δεν είναι λάθος. Κανένα «πιστεύω» σου δεν βρίσκεται απέναντι σε ένα αυστηρό «ορθόν» κρίνοντας το ως λάθος.
    Μα θα μου πεις, είναι δυνατόν να είναι όλα σωστά;
    Δεν υπάρχει το ψέμα απέναντι στην αλήθεια;
    Σαν απάντηση θα σου πω ότι όλα είναι σωστά αν εμείς βλέπουμε πως εξυπηρετούν την ίδια τη σκέψη μας, αλλά το κυριότερο είναι πως η μεγάλη παγίδα βρίσκεται μέσα στην αναζήτηση της «αλήθειας».
    Αν σημαίνει η λέξη αλήθεια την μη λήθη, τότε θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι ψάχνουμε που δεν πρέπει να λησμονηθεί… Πάντα ένα «πιστεύω» θα κρύβεται στην δική μας αναζήτηση για το οποίο θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το πατροκτονήσουμε…
    Κάθε φορά που θέτουμε μια αμφιβολία ή μια δυσπιστία απέναντι σε κάποια σκέψη, οφείλουμε να ψάχνουμε με ποια κριτήρια της σκέψης μας δημιουργούμε τη βάση που πατάμε για να «βάλουμε» κατ’ αυτής…
    Ένας πρακτικός τρόπος για να τσεκάρω την ανθεκτικότητα της σκέψης μου, είναι να κάνω τουλάχιστον τρεις φορές το ίδιο ερώτημα στις απαντήσεις που δίνει η λογική μου. Μερικά ερωτήματα είναι το «γιατί;» και το «δηλαδή;». Όταν η θέση μου είναι αδύναμη και στηριγμένη σε άλλες ανάγκες μου όπως ο φόβος ή η εγωπάθεια, τότε είναι αδύνατον να απαντήσω σε τρία συνεχόμενα «γιατί» ή «δηλαδή». Θα έλεγα ότι μπλοκάρει το «μηχάνημα» της σκέψης μας, και συνήθως απαντάμε το αστεία γνωστό «Γιατί έτσι!» ή το «Δεν έχει δηλαδή!»

    Δεν θα σου γράψω όμως περισσότερα, όχι γιατί δεν επιθυμώ την επικοινωνία, αλλά γιατί είμαι ήδη κουρασμένος μια και ετοιμάζομαι αυτό το διάστημα να συμμετάσχω σε μια θεατρική παράσταση.
    Όποτε θελήσεις αγαπητέ μου φίλε γράψε μου κάτι που νιώθεις ότι αξίζει να το μοιραστούμε σε κοινή θέα με όσους επισκέπτονται αυτό το χώρο και εγώ θα προσπαθήσω να σου δώσω τις πληροφορίες από την δική μου βάσανο να κατανοήσω τις έννοιες που κατατρύχουν τη ζωή μου.

    Σου εύχομαι τα καλύτερα
    Με εκτίμηση
    Κώστας Ζωγραφόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή