.
 |
| http://www.facebook.com/alli.theasi |
Το βιβλίο της Συγγραφέως
Χριστιάνας Σοφοκλέους
Το μεγάλο θέμα της ιδιοκτησίας των σχέσεων τόσο σε αποκτήματα όσο και προς τους ανθρώπους έθιξε με σημείωση της η συγγραφέας κα Χριστιάνα Σοφοκλέους του βιβλίου "Η άλλη θέαση" στον ηλεκτρονικό χώρο επικοινωνίας της.
Η μεγάλη της εμπειρία επάνω στην συμβουλευτική καθώς και η δηλωμένη από την ίδια διάθεση άμεσης και απλής επικοινωνίας, με οδήγησαν να θέσω ένα πραγματικό ζήτημα προς συζήτηση, επάνω στους προβληματισμούς της.
Θεωρώ ότι ο δημόσιος διάλογος κάτω από αρχές και γνώσεις, είναι η μεγαλύτερη προσφορά που μπορούμε να κάνουμε προς τον συνάνθρωπο μας. Λειτουργεί παιδευτικά και εξοστρακίζει την ευκολία της άκριτης γνώμης που συνήθως διακινείται ανώνυμα.
Για όσο θα διαρκέσει αυτή η συνομιλία, θα αναρτώ την κάθε παρέμβαση που γίνεται χωρίς την παραμικρή λογοκρισία σε όποια γνώμη και να καταγραφεί. Βεβαίως ο αναγνώστης του χώρου τούτου θα μπορέσει να διακρίνει ποιες παρεμβάσεις ανήκουν στον ουσιαστικό διάλογο και ποιες είναι προϊόντα ελευθερίας της έκφρασης -πάντα σεβαστής- αλλά μη εξυπηρετούσα την οικονομία του θέματος της συζήτησης.
Η ανάρτηση ετούτη θα εμπλουτίζεται τακτικά σύμφωνα με τις απαντήσεις που προκύπτουν από τον χώρο της κοινωνικής δικτύωσης του Fb. Θα μπορούσα να πω ότι ξεφεύγει από την λογική του άρθρου και δημιουργεί μια δυναμική ενδιαφέροντος εξελισσόμενα διαλόγου.
Όταν κλείσει το θέμα ως δυνατότητα περαιτέρω εξέλιξης του, θα γράψω τον επίλογο με ότι αποκόμισα από αυτή την ιδιόμορφη ανάρτηση.
Θεωρώ ότι η γραφή στα blogs έχει μεγαλύτερη διαχρονία καθώς και μια πιο υπεύθυνη στάση γραφής. Έτσι αποφάσισα να μεταφέρω εδώ αυτή την όμορφη συνομιλία που φαντάζομαι πως θα προκύψει μετά από το πρόσφατο αίτημα μου.
Άλλωστε το ήθος των ανθρώπων που αποφασίζουν να εκθέσουν φερώνυμα τις ιδέες τους δεν έχει σχέση με τις "πόζες" της ατάκας και της αποφυγής απαντήσεων που αξιοποιεί ο φασισμός της ανωνυμίας των ψευδωνύμων που κρύβουν συνήθως (αλλά όχι πάντα) την ανεπάρκεια της γνώσης τους.
Κώστας Ζωγραφόπουλος
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ FACE BOOK
(ας δούμε και έτσι, αυτόν τον χώρο κοινωνικής δικτύωσης)
Πόση αλαζονεία να υποθέτουμε ότι κατέχουμε, ότι είμαστε ιδοκτήτες. Δεν μας ναήκουν τα παιδιά μας, τα ζώα, η γη, τα σπίτια, τα υπάρχοντα μας. Όλα μας προσφέρονται για να τα φροντίζουμε, να τα χρησιμοποιούμε όσο καλύτερα και με σεβασμό μπορούμε, να μας προσφέρουν άπειρα μαθήματα και επιγνώσεις που συνήθως προσπερνάμε, όντας εστιασμένοι στο να τα διατηρήσουμε, να τα εκμεταλλευτούμε, να τα ονομάσουμε "δικά μας", αποβλέποντας στην κοινωνική και προσωπική αξία της εικόνας μας.
1 · · Κοινοποιήστε
Kostas Zografopoulos Πόσο δίκιο έχει αυτή η σημείωση για την αντίληψη της ιδιοκτησίας ... θα συμπλήρωνα ότι την μεγαλύτερη παγίδευση της ζωής μας, και κατά συνέπεια της απώλειας ευκαιρίας για γνώση κάνουν οι "ιδιοκτησίες " πάνω στις εκάστοτε "αλήθειες" μέσω των ζωτικών ψευδών μας. Κάθε φορά που αποφασίζουμε παρεμβατικά με κέντρο τις πεποιθήσεις μας για τους "άλλους", είναι μια ακόμη ταφόπλακα στην δυνατότητα να ζήσουμε χωρίς έλεγχο, έστω και αν τούτο δεν το ομολογούμε.
Αλλά τι να λέμε τώρα ... δύσκολα παιχνίδια για υψηλής αξίας λύτες που εμπιστεύονται την ανυπαρξία ελέγχου στις φοβίες τους.
Χθες στις 2:55 μ.μ. · ·
3
Kostas Zografopoulos Διευκρινίζοντας την προηγούμενη τοποθέτηση μου επάνω σε εφαρμογή παραδείγματος, θα ήθελα να σας πω μια μικρή ιστορία που μου ετέθη, ζητώντας βοήθεια λογικής και σε πρακτικό επίπεδο φιλοσοφικής (πνευματικής) αποσαφήνισης ως στάση ζωής. Δεν είμαι «παπάς» πνευματικών θεωριών ούτε διαθέτω μαγαζί κατασκευής αντιλήψεων με οπαδούς. Αντιθέτως χαίρω εκτιμήσεως για τα ερωτήματα που βάζω σε εμένα, εμψυχώνοντας μέσω αυτών και άλλους να θέσουν αντίστοιχα στον εαυτό τους.
Ένας πατέρας λοιπόν που ανήκει στην τεράστια κοινωνική ομάδα των αποτυχημένων οικονομικά ανθρώπων της εποχής μας, χωρίς να διαθέτει παραβατική συμπεριφορά καθώς και ψυχολογικά προβλήματα, αδυνατεί να έχει επαφές με το μικρό παιδί του επειδή η μητέρα και πρώην σύντροφός του έχει άλλη αντίληψη για την «ιδιοκτησία» (ή αλλιώς ως έννοια «προσφορά») επάνω στην ανατροφή του παιδιού τους.
Ποιά θα ήταν η σκέψη των ανθρώπων που ευαγγελίζονται την γνώση σε αυτό το χώρο σχετικά με το ζήτημα τούτο;
Να σας προσθέσω ότι κατά τον γράφοντα η υψηλή σκέψη δεν αναλύει γεγονότα σαν τα πρωϊνάδικα της τηλεόρασης με κουτσομπολίστικες εκδοχές, αλλά προσεγγίζει αξιακά τα συστήματα της ανθρώπινης νόησης . Όσο πιο κοντά στην Σοφία είναι οι «Νόμοι» του φιλοσοφικού ήθους ενός σκεπτόμενου, τόσο περισσότερο καίριοι είναι για την διαπαιδαγώγηση της ζωής μας. Για την ανάπτυξη και σαφώς προσέγγιση των αξιών δεν χρειάζεται η προσωπική βιωματική κρίση μόνο, αλλά η γνώση σε ιστορικό και φιλοσοφικό επίπεδο όσων βλέπουμε γύρω μας.
Υπάρχει λοιπόν κάποια εμπεριστατωμένη γνώμη που να είναι συμβατή με την προηγούμενη παράγραφο;
Το ερώτημα το έβαλα γιατί πιστεύω ότι μια μόνο σκέψη είναι πάντα λιγότερη από τις περισσότερες άξιες αριθμητικά γύρω μας. Ακόμη θεωρώ ότι η αντικατάσταση με ήθος ζωής των κενών λόγων που συνηθίζουμε να έχουμε στις θεωρίες μας, γίνεται μέσα από τη στάση ζωής μας επάνω σε πραγματικά προβλήματα, αν βέβαια είμαστε ικανοί να τα δούμε.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την βάσανο της σκέψης όσων μπορούν να την κάνουν.
23 ώρες πριν · · 1
Manos Mamidakis Τα ζώα ανοίκουν στους εαυτούς τους, όπως τα δέντρα και τα φυτά. Όμως μια ράτσα που φτιάχνεται από τον άνθρωπο (όπως του Antonio Nores Martinez ) ανοίκει στα πρότυα και την εσωτερική δομή του εκτροφέα του. Βέβαια δεν μπορεί να πει κανείς η πατάτα μου ανοίκει διότι σφάξαμε όλους τους σαμάνους και τους καλλιεργητές του αμαζωνίου και φέραμε τον μεταλλαγμένο σπόρο και τον πουλάμε μόνο εμείς για παράδειγμα.
Kostas Zografopoulos Αίτημα για όμορφη συζήτηση υψηλού επιπέδου προς την αξιόλογη συγγραφέα και υπεύθυνη του χώρου Learn Yourself.
Στοιχεία σύστασης της πνευματικής συγκρότησης του αιτούντος:
Στη ζωή μας συναντάμε ανθρώπους που για δική τους ανάγκη υμνούν την ύπαρξη μας και γίνονται οι καλύτερες αλυσοδεμένες μπάλες φυλακής στη ζωή μας. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι οπαδοί που μοιράζονται την ίδια ευθύνη σε ένα κοινό εκπεσμό ήθους με τον δεσμώτη τους.
Προσωπικά σας έχω διαβάσει και μάλιστα έχω δωρίσει δύο από τα βιβλία σας που αγόρασα, θεωρώντας ότι έχετε μια ήρεμη και επισκοπική γραφή επάνω στα συναισθήματα και τις σκέψεις των ανθρώπων που ορίζουν την συμπεριφορά τους.
Η δική μου προσέγγιση στη ζωή (ως ερμηνεία) δεν είναι ταυτόσημη με την δική σας, αλλά νομίζω ότι τούτο έχει μεγαλύτερη σημειολογική σημασία για την κίνηση της προώθησης των ιδεών σας. Υποστηρίζω την πολυμέρεια των θεάσεων για το ίδιο ζήτημα στη ζωή μας και τούτο καθιστά τελικά τον κάθε παρατηρητή (άνθρωπο) σπουδαίο ως συν-υπάρχοντα (λέγεται και συν-χωρούντα) μεταξύ των άλλων.
Η ουσία του θέματος:
Θεωρώ ότι η θεματική της «ιδιοκτησίας» είναι η τραγικότερη ομηρία εμποδισμού της εξέλιξης του νου και κατά συνέπεια της ίδιας της συν-είδησης των ανθρώπων. Επισημαίνω ότι δεν περιλαμβάνεται ως κεφάλαιο στο όμορφο συγγραφικό σας πόνημα «Η άλλη θέαση» αν και υφέρπει το ζήτημα τούτο σε αρκετά κεφάλαια προσδιορίζοντας την επικίνδυνη λειτουργία του μέσα στις πεποιθήσεις μας.
Ως εκ τούτου κρίνω (η κρίση δεν είναι εξ ορισμού κακή) ότι σας απασχολεί για να το αναδείξετε σε σημείωμα, ως ουσιαστικό ζήτημα μαζί με όλα όσα επιτυχώς αναπτύσσετε. Η δική μου θέση είναι πως το πρόβλημα «των εποχών» είναι η αναντιστοιχία μεταξύ λόγου και έργων των ανθρώπων και τούτο ως σύμπτωμα εδράζει στην διάσταση μεταξύ ιδιοκτησίας των ιδεών και της εξυπηρέτησης των προσωπικών ωφελιμιστικών αναγκών του κάθε ανθρώπου.
Ο προσδιορισμός του θέματος:
Επειδή οι θεωρίες όμως έχουν περισσέψει στα ράφια της υποτιθέμενης γνώσης του επίσης υποτιθέμενου πολιτισμού μας, θα ήθελα την πραγματική βοήθεια σας επάνω σε ένα υπαρκτό ζήτημα.
Έχω ζητήσει πιο πάνω την τοποθέτηση ατόμων που έχουν την ικανότητα να εκφράζονται εμπεριστατωμένα και όχι θυμικά (κουτσομπολίστικα) επάνω σε ένα ζήτημα αρχών για συγκεκριμένο πρόβλημα συμπεριφοράς με στοιχεία ιδιοκτησίας (φανερής ή υποσυνείδητης) επάνω σε παιδί χωρισμένων γονιών.
Ποια είναι η θέση σας σε θέματα κεντρικών αξιών που θα μπορούσαν να μεταφερθούν προς τους ενδιαφερόμενους γονείς ώστε να σωθούν οι ίδιοι και σαφώς να κάνουν το καλύτερο δυνατόν προς το παιδί τους;
Σημειώνω μια πρόταση που είναι κλειδί και άπτεται όλων των εξουσιών. Μιλώ για «Ήθος και Νόμους» (ηθικούς – φιλοσοφικούς) που οδηγούν τους ανθρώπους να συν-αισθάνονται τα κοινά τους προβλήματα. Ο μεγαλύτερος εκπεσμός του ανθρώπου όλων των εποχών, προσδιορίζεται στη διαιτησία για την επιβολή του υποτιθέμενου «σωστού» μέσω της δικαστικής εξουσίας. Η κυριαρχία του ανθρώπου επάνω σε αρχές συν-θέασης της ζωής του με άλλους, το λένε και αυτογνωσία κάποιοι, δεν χρειάζεται την βία της επιβολής του σωστού, αλλά την εν-συναίσθηση της σπουδαίας και μικρής ταυτόχρονα συνύπαρξης του κάθε Νου.
Επίλογος:
Αν θα με ρωτούσατε γιατί δεν τους στέλνω σε κάποιον ειδικό, θα σας απαντούσα ότι γνωρίζω μόνο τον πατέρα και θα θεωρούσα ότι εξυπηρετώ την ίδια λογική του συστήματος που το ενδιαφέρει μόνο η λύση του προβλήματος και όχι η συλλογική παιδευτική εμφάνιση των αξιών που διέπουν την κάθε λύση.
Αναφέρετε κάπου στο βιβλίο σας, το ερώτημα πως θα ήταν ο κόσμος αν δεν είχε αυτές τις κρυφές σκέψεις και λειτουργούσε μέσα από την τηλεπαθητική ταύτιση των επιθυμιών και των σκέψεων μεταξύ των ανθρώπων… Αυτό ακριβώς από μια πιο πρωτόγονη εκδοχή εξυπηρετεί η διαπαιδαγώγηση της δημόσιας έκθεσης, αναπτύσσοντας τους Νόμους (φιλοσοφικές αρχές) που διέπουν τις σκέψεις όσων είναι ικανοί να τις εκφράσουν ελέγχοντας την προσωπική τους ιδιοτέλεια.
Σας ευχαριστώ για τον κόπο να διαβάσετε την τοποθέτηση που σαφώς δεν έχει τα συμβατικά χαρακτηριστικά της ατάκας του διαδικτύου.
Περιμένω την ουσιαστική Δασκάλα που διάβασα στο βιβλίο σας και να είστε σίγουρη ότι έτσι προσφέρουμε μέσα από τον «ΔΙΑ-ΛΟΓΟ» στον κάθε ένα που (αξίζει να) γνωρίζει πότε να είναι μαθητής και πότε Δάσκαλος στη ζωή του.
πριν από μία ώρα περίπου · · 1
Κυριακή 8 Απριλίου 2012 ώρα 11.00
Κάτι σημαντικό έγινε το βράδυ της ίδιας μέρας που προτάθηκε η συζήτηση με την συγγραφέα Κα Σοφοκλέους στο διαδίκτυο. Έπεσε η σελίδα της!
Ελπίζω να είναι τεχνικό το πρόβλημα, και να αποκατασταθεί.
Θα συνεχίσω όμως το θέμα που ήδη άρχισα σε επόμενο άρθρο μια και το θέμα ενδιαφέρει πολλούς που υφίστανται την βία που εκπορεύεται από την γυναίκα προς τον άνδρα.Κρίμα για την εξαφάνιση του ηλεκτρονικού χώρου, γιατί θα ήταν μια καλή ευκαιρία να δώσουμε πληροφορίες στους ανθρώπους που ζητούν απαντήσεις σε θέματα καθημερινότητας και βίας των σχέσεων επί αρχών και φιλοσοφίας.Τι να συνέβη;
Μάλλον θα είναι σύμπτωση!Για όσους θέλουν να συνεχίσουν να διαβάζουν τις απόψεις της συγγραφέως, θα προτείνω το ενδιαφέρον blog της, μόνο που εκεί δεν υπάρχει η δυνατότητα διαλόγουπαρά μόνο σχολίων κατόπιν έγκρισης, επάνω στις θεματικές των αναρτήσεων.Εναλλακτική μάθηση: http://enallaktikimathisi.blogspot.com/
Σκέφτηκα αρκετά πριν γράψω αυτό το μόνο σχόλιο που θα συνοδεύει το άρθρο τούτο στο διαδίκτυο. Πάντα μαθαίνω, και αυτή την γνώση θα μου επιτρέψετε να την καταγράψω για ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο. Συγκεκριμένα για το τρίτο κατά σειρά εκτός από τα δύο μεγαλύτερα παιδιά που έχω και αποτελούν τιμή για μένα που δηλώνω πατέρας τους. Τα μεγαλύτερα ήδη έχουν αξίες και κρίση που δεν χρειάζονται την διδαχή μου, μια και νιώθω ευτυχής που με έχουν ξεπεράσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος που το αναρτώ λοιπόν, είναι για να λειτουργήσει παιδευτικά ως παρακαταθήκη σκέψης στην αγαπημένη μου μικρή κόρη Νεφέλη Ζωγραφοπούλου. Είμαι σίγουρος ότι θα της είναι χρήσιμο το σχόλιο αυτό, σαν θα θελήσει κάποτε να αποδελτιώσει τις αλήθειες στη ζωή της. Και μέσα από αυτές να διαλέξει τον δρόμο της καθαρότητας και της αγωνιστικότητας των αντιλήψεων, στο στίβο της διαλεκτικής που τόσο πολύ σπανίζει στους ανθρώπους.
Ακόμη θα ήθελα να της αφήσω ως παρακαταθήκη την εντολή να είναι ψύχραιμη, σύννους και ήρεμη όταν αντικρίζει το διαφορετικό και να μην εμπιστεύεται τους φόβους μέσα στο μυαλό της. Η αξία της δεν πρέπει να μετατρέπεται σε βία προστασίας απέναντι στο διαφορετικό. Το λεγόμενο διαφορετικό πολλές φορές δεν είναι έτσι όπως το νομίζουμε, αλλά αποτελεί ευκαιρία να εξελίξουμε τη σκέψη μας.
Ακόμη θα ήθελα να της αφήσω παρακαταθήκη, την πληροφορία ότι όλοι δικαιούνται να σφάλουν, και απέναντι σε αυτό να εισπράττουν το δίκαιο τίμημα της ολιγωρίας τους χωρίς να προχωρούμε σε απαξίωση συνολικά της προσωπικότητας που ήδη έχουν.
Αυτή η ιστορία λοιπόν Νεφέλη μου, που δημιούργησε τούτο το άρθρο, είναι πραγματική και δείχνει πως οι άνθρωποι όσο σημαντικοί και αν θέλουν να είναι στη ζωή τους πάντα έχουν μικρές στιγμές. Ο διαδικτυακός χώρος λοιπόν Learn Yourself δεν άντεξε τον χειμαρρώδη λόγο του πατέρα σου. Δεν κατέρρευσε λοιπόν ο χώρος στο διαδίκτυο, αλλά τον απέκλεισε ως επικίνδυνο για την συγκρότηση έκφρασης του.
Ο πατέρας σου όμως θα συνεχίσει βλέπει με καθαρό μάτι όσα σωστά έχει διαβάσει από τον χώρο αυτό, γιατί θέλει να σου μάθει πως η δύναμη των ανθρώπων βρίσκεται στην ηρεμία με ορθή κρίση απέναντι σε ότι τους αδικεί.
Αν καλό μου παιδί, σου τύχει ποτέ να πέσεις σε αντίστοιχο λάθος, σκέψου καλά και πάρε μια βαθιά ανάσα πριν ζητήσεις συγνώμη. Όλοι οι φόβοι μέσα σου θα φωνάζουν ότι κινδυνεύεις σαν το κάνεις και πως μειώνεται η αξία σου. Μην τους ακούσεις γιατί τότε θα κρατήσεις το μπόι που ήδη έχεις, αλλά θα χάσεις το ψήλωμα του.
Διάλεξα να στα γράψω ως σχόλιο εδώ, γιατί είμαι σίγουρος πως θα τα διαβάσουν και άλλα παιδιά στο πέρασμα του χρόνου μια και η Ελληνική σκέψη είναι φτιαγμένη να ζει στο φώς σε αντίθεση με το σκοτάδι της κρυψίνοιας που δεν μας ανήκει.
Η γνώση του εαυτού σου, είναι ουσιαστικά η κυριαρχία του Νου επάνω στα συναισθήματα και κυρίως αυτό του φόβου που καταδυναστεύει σκεπτόμενους και μη ανθρώπους. Απέφευγε να λες την λέξη «Αγάπη» γιατί δεν είναι έννοια αφηρημένη αλλά στάση ζωής που όσο περισσότερο την αναφέρουν οι άνθρωποι τόσο πιο συχνά την προδίδουν.
Μάλλον θα σου αφιερώσω αρκετά άρθρα που θα εξηγούν την ζωή από τα δικά μου μάτια, γιατί δεν θα προλάβω να στα δώσω όλα όπως εγώ τα έχω καθάρια μέσα μου.
Κλείνοντας αυτό το σχόλιο λοιπόν, ξέχασε το γεγονός και κράτα την ουσία που θα προάγει την ίδια τη ζωή σου και την αξία των ανθρώπων που θα επιλέγεις να έχεις γύρω σου.