Προσδοκίες και φόβοι

 .

Σκέφτομαι... μια και μου αρέσει η παρατήρηση....
Γιατί οι άνθρωποι συνηθίζουμε να εκθειάζουμε και να απαξιώνουμε συνήθως πρόσωπα με ελάχιστη χρονική απόσταση μεταξύ των δύο διαθέσεων;
Συνεχίζω να σκέφτομαι...
Η καταγραφή εμπειριών που μας έχουν πονέσει και απειλούν την τακτοποίηση των πεποιθήσεών μας, μήπως είναι οι φόβοι που μας κρατούν σε ομηρία;
Η απόφαση "δεν επιλέγω" γιατί πρέπει να συνοδεύεται από επίθεση σε ό,τι διαφέρει των επιλογών μας;
Ψάχνοντας μέσα στη σκέψη ένα φάρμακο για την καλή παρατήρηση γύρω και μέσα μας, θυμήθηκα μια ρήση που είχα σκεφτεί κάποτε, και έλεγε ...
Καλό είναι να μην κάνουμε την χαρά μας πανηγύρι και την λύπη μας οδυρμό!
Γιατί;
Μα γιατί η ηρεμία παράγει κατανόηση, ενώ οι ακραία μεταβαλλόμενες διαθέσεις, μας κάνουν να πονάμε από αστόχαστες επιλογές της προσδοκίας ή του φόβου που αντιδρούν κατά το δοκούν των ερεθισμάτων...
Η "λογική" του κρύου -ζέστη, που λειτουργούν οι πολιτικοί επικοινωνιολόγοι, έχει αφετηρία την δική μας σκέψη που την εφαρμόζουμε στην καθημερινότητα.
Αυτή η μεταβολή των συναισθημάτων, κουράζει και μας αδρανοποιεί. Το κυριότερο όμως είναι ότι μας αφήνει μόνους, βορά στον κυρίαρχο της σκακιέρας ελέγχου του Νου, αφαιρώντας μας την ευκαιρία του συνυπάρχειν με διαφορετικές εκδοχές της ίδιας ζωής που έτσι και αλλιώς μετέχουμε του θαύματός της!

Κ.Ζ


Σημείωση:
Η εικόνα είναι μια λεπτομέρεια από σκίτσο του σπουδαίου Quino, που έκρινα ότι εξυπηρετεί εικαστικά την παρούσα ανάρτηση.