Με οικογένεια - Trailer παράστασης

https://www.youtube.com/watch?v=CXxOGdzi4I8&feature=share

Στον γνωστό πλέον για την ποιότητα των παραστάσεών του τεχνοχώρο του Χυτηρίου, στην Ιερά οδό, ανεβαίνει για φέτος η παιδική παράσταση "Με οικογένεια" του Hector Malot. Όταν όλα καταρρέουν σήμερα οδηγώντας τον άνθρωπο στην μοναξιά της ατομικότητας, χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε τέτοια έργα που αποτελούν ύμνο στην προαιώνια εστία της οικογένειας.

Την θεατρική προσαρμογή του γνωστού μυθιστορήματος έκανε ο Κωνσταντίνος Θάνος

και την σκηνοθεσία υπογράφει η Αθανασία Καλογιάννη.

Παίζουν: Σοφία Μανωλάκου, Σοφία Κουκουλά, Βίκυ Κουκουτσίδη,Φωτεινή Παπαδάκη και Κώστας Ζωγραφόπουλος


Σκηνογραφική επιμέλεια- video-art: Σάντυ Σιέμπου

Μουσική-ενορχηστρώσεις-μουσική διδασκαλία: Στάθης Μπίρμπας

Κινησιολογία: Βαγγέλης Πιτσιλός

Φωτισμός: Παναγιώτης Μανούσης

Στίχοι-μουσική : Γιώργος Μπανταδάκης , Σοφία Κουκουλά

Φωτογραφίες: Στράτος Κουρλής

Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού


Δημιουργεία Trailer

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Θάνος

Διευθυνση φωτογραφίας: Στράτος Κουρλής

Μοντάζ: Χρήστος Χατζημπάρμπας

Special thanks : Γεώργιος Λεττώνης Λεπίδας

Έκλεισε ο πρώτος κύκλος της Μήδειας του Μποστ

Αναδημοσίευση από το blog https://kostaszografopoulos.blogspot.com/2018/05/blog-post.html

Σύντομος αλλά περιεκτικός σε συναισθήματα αυτός ο πρώτος κύκλος του ανεβάσματος της Μήδειας του Μποστ από την θεατρική ομάδα των εργαζομένων στα ΕΛ.ΤΑ. Για τέσσερις βραδιές, γεμάτες από θεατές, ζήσαμε την ομορφιά που γεννά το θέατρο.

Μετά από απαίτηση των θεατών θα αρχίσει νέος κύκλος του έργου, για τον οποίο θα υπάρξουν ανακοινώσεις.

Αρκετοί θεατές ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα να μαγνητοσκοπηθούν λέγοντας λίγα λόγια για το έργο που παρακολούθησαν. Μερικές από αυτές σας τις δημοσιοποιούμε με τα ακόλουθα μικρά βίντεο.
Τιμή μας αποτελούν τα λίγα λόγια που μας έδωσε η Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου των ΕΛ.ΤΑ μετά την παράσταση, γοητευμένη από όσα συνέβησαν στο σανίδι η κα Φρόσω Σταυράκη.

Ακόμη, η εξαίρετη φιλόλογος και ιδρύτρια του Διαλεχθώμεν Ελληνικώς, Ειρήνη Μαυροπούλου, ο σπουδαίος συνθέτης Νίκος Τάτσης και ο σεβαστός Φιλόλογος και τέως υφυπουργός Πολιτισμού Μανώλης Χατζηνάκης, είναι μερικοί από τους εξαίρετους θεατές που μας τίμησαν με τις δηλώσεις τους. 

Η κα Ειρήνη Μαυροπούλου

Φιλόλογος και Συγγραφεύς είπε για εμάς:

Ο Νίκος Τάτσης (Μουσικοσυνθέτης) και

ο Μανώλης Χατζηνάκης ( Φιλόλογος -Πολιτικός)
είπαν για εμάς:

Η Πρόεδρος του Δ.Σ  των  ΕΛ.ΤΑ

κα Φρόσω Σταυράκη,
είπε για εμάς:

Ευχαριστούμε όλους όσους μας τίμησαν με την παρουσία τους και υποσχόμαστε σε όσους δεν μπόρεσαν να είναι τις συγκεκριμένες ημερομηνίες μαζί μας πως θα υπάρξουμε μαζί στο μέλλον.

ΜΗΔΕΙΑ του Μποστ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ  ΕΙΔΕΧΘΟΥΣ  ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ! 

2.449 χρόνια μετά, η Μήδεια συνεχίζει να σφάζει στην Ελλάδα τα παιδιά της! 

Το κωμικό δράμα “Μήδεια”, του πάντα επίκαιρου Μέντη Μποσταντζόγλου, θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι Έλληνες Πολίτες, που γνωρίζουν την ύπαρξη της Θεατρικής Ομάδας των εργαζομένων στα ΕΛ.ΤΑ, για δύο Σαβ/Κύριακα (12-13 και 19-20) του Μαίου 2018 και ώρα 8:30 μμ, στο θέατρό τους επί της 3^ης Σεπτεμβρίου 11 (6^ος όροφος) στην Ομόνοια.

Οι Έλληνες ταχυδρομικοί υπάλληλοι, κάθε χρόνο προσφέρουν θεατρικές παραστάσεις στα μέλη του Συλλόγου τους, αλλά στους Έλληνες πολίτες που καθημερινά τους χαιρετούν σαν παραδίδουν στα σπίτια τους την αλληλογραφία. Φέτος, διαλέξαμε να ανεβάσουμε την Μήδεια του Μποστ, αφιερώνοντάς την στα θύματα της Μήδειας – Πατρίδας, δηλαδή στους σημερινούς Νέους Έλληνες Επιστήμονες, που ξενιτεύονται.

Μελετήσαμε, ανταγωνιστήκαμε τις δυσκολίες μας, αποφύγαμε τις ευκολίες μας, ζήσαμε την προετοιμασία του έργου και είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε την Μήδεια του Μέντη Μποστατζόγλου με τους θεατές που θα έρθουν δωρεάν στο θέατρό μας.  

Διαλέξαμε να δουλέψουμε αναζητώντας τον "Λόγο" στο έργο και όχι τον εντυπωσιασμό μέσω αυτού. Κρατώντας μια σαφή απόσταση από το χάχανο, αγκαλιάσαμε το χιούμορ του συγγραφέα και τώρα είμαστε έτοιμοι να κριθούμε μέσα από το χειροκρότημα των θεατών.

Παίζουν κατά σειρά εμφανίσεως ρόλων

Τροφός  Κατερίνα Αλυσανδράτου 

Καλόγρια  Ελισσάβετ Μενεξιάδη

Ψαράς – Εξάγγελος  Τζία Κανελάκη

Μήδεια  Γιούλη Καραουλάνη

Οιδίποδας – Ιάσων  Δημήτρης Καρακοντάκης

Αντιγόνη  Δέσποινα Μάκρα

Ευριπίδης – Καλόγερος  Γιώργος Ζώης

Συντελεστές παράστασης 

 Σκηνοθεσία - εικαστικά :  Κώστας Ζωγραφόπουλος

Μουσική :  Αντώνης Αθανασόπουλος

Ενδύματα : Κορίνα Βουτσινά

Κατασκευή σκηνικού : Χρήστος Ανδρεουλάκης

Ήχος – Φωτισμός: Βαγγέλης Αποστόλου

 

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Θα μπορούσε η Μήδεια να είναι η ίδια η Ελλάδα; Μια πάλαι ποτέ αγλαός βασίλισσα, βάρβαρη σήμερα, με ψυχικές διαταραχές;  Ίσως ναι, διότι:

Δεν γνωρίζει αν ανήκει στην Ανατολή ή την Δύση.  Έχει αμύθητη περιουσία και ζητά διαρκώς δανεικά. Επαίρεται για την ιστορία της και υιοθετεί ξενικές συνήθειες. Αυτή η κυρία, έχει πολλά παιδιά. Αποκληρώνει διαρκώς και διώχνει από κοντά της τα σκεπτόμενα, ικανά τέκνα της και προστατεύει να βραδύνοα με χαρακτήρα ιδιωτείας, δημιουργώντας εξ αυτών αξιωματούχους γύρω της. Χαίρεται όταν τα βολεμένα πάνω της παιδιά αποφεύγουν τις υποχρεώσεις αλλά διεκδικούν με θράσος δικαιώματα.

Η Ελλάδα, ναι, μειδιά ως Μήδεια, όπως γράφει ο Μέντης. Αναλώνεται στα επουσιώδη και τους τύπους, ενώ αδιαφορεί για τα μείζονα. Ζητά τον έπαινο από τους εχθρούς της και καμαρώνει όταν γκρεμίζει το σπίτι της κατά πως το ζητούν εκείνοι. Καμαρώνει σαν την θεά Αθηνά μέσα στον Παρθενώνα, αλλά κρατεί σπασμένο δόρυ έχοντας το βλέμμα του Καραγκιόζη. Θέλει να είναι το κέντρο της οικουμένης και ξηλώνει σκέψεις και λέξεις από τη γλώσσα της. Είναι όμορφη γυναίκα!  Φόνισσα αλλά όμορφη! 

Όμως η Ελλάδα είναι η μητέρα μας και τούτο δεν αλλάζει... 

Επιστολή από ένα σημαντικό Ιστορικό Συγγραφέα

Αναδημοσίευση από το blog 

https://kostaszografopoulos.blogspot.gr/2018/04/blog-post.html

Άρθρο του κου Σαράντου Καργάκου που κρίνω πως κομίζει σημαντικές σκέψεις στον αναγνώστη.

Έλαβα μια επιστολή. Μαζί της ήταν
συνημμένο ένα άρθρο που κατά την γνώμη μου υποδεικνύει σοφά την διέξοδο από την
Πολιτική και Πολιτιστική απορία των νεοελλήνων. Σε αυτό το άρθρο η σαφήνεια
γραφής του δημιουργού του μας πληροφορεί πως η ορθή νοηματοδότηση των λέξεων
και κατά συνέπεια η διαφορετική ηθική μας συμπεριφορά από την κατανόησή τους, είναι
ο μόνος δρόμος για να μεγαλουργήσει παγκοσμίως η συνθετική σκέψη της Ελληνικής
γλώσσας. Η αναγκαιότητα κατανόησης των πραγματικών εννοιών της γλώσσας μας, είναι
ένα πολιτικό ζήτημα που ξεπερνά διανοητικά τις αγοραίες κομματικές αντιπαραθέσεις.

Ήταν μία επιστολή που αποδέκτης
της ήταν αποκλειστικά το πρόσωπό μου.

Είναι όμορφο και σπάνιο στην σημερινή
εποχή της ταχύτητας του ίντερνετ, όταν οι Πολίτες επιλέγουν να ταξιδέψουν οι σκέψεις
τους μέσα από ένα γράμμα.  Πολλαπλάσια
σπουδαίο είναι όταν λαμβάνεις επιστολή από ένα σημαντικό πρόσωπο όπως αυτό του
κ. Σαράντου Καργάκου.

Διαβάζοντας την επιστολή αλλά και
το συνημμένο άρθρο, ένιωσα μια αμηχανία. Δεν μπορούσα να διαλέξω τι να
κοινωνήσω πρώτα από τα δύο.

Τι προέχει;  Ο Πολιτικός λόγος ή η ατομική χαρά του
επαίνου;

Τελικά έκρινα πως οφείλω να
προτάξω στον δημόσιο λόγο του κ. Καργάκου, που τον θεωρώ σημαντικό για την
εξέλιξη του Πολιτισμού μας. Όσο για την κρίση του Ιστορικού και Συγγραφέα προς
το πρόσωπό μου, ένιωσα τα λόγια του ως άνεμο μεγαθυμίας για το βιβλίο μου που
διάβασε. Αναφέρθηκε επιπρόσθετα με επαινετικά λόγια για τον τρόπο που διάβασα
τα αποσπάσματα της γραφής μου στην εκδήλωση που βρέθηκα και εγώ πλαισιώνοντας
καλλιτεχνικά την κεντρική του ομιλία για την συμβολή της Μακεδονίας στην
επανάσταση του 1821. Ένιωσα τα λόγια του ως ένα επιπλέον βάρος ευθύνης για τον
δρόμο που έχω επιλέξει μέσα από την Τέχνη. Μου έγραψε επί λέξει:  Έβγαινε
από το στόμα σας «τετορνευμένος» ελληνικός λόγος. Αποσπάσματα της επιστολής
δημοσιοποιώ σε αυτή την ανάρτηση.

Κρατώντας το ύψος μου χαμηλά,
αναλογιζόμενος όλα αυτά που δεν γνωρίζω, απέναντι σε όσα φαντάζομαι πως “ξέρω”,
θέλω να εκφράσω στον Δάσκαλο Σαράντο Καργάκο, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την
μεγαθυμία της επαινετικής έκφρασής του. 

K.Z

Αποσπάσματα προσωπικής επιστολής του κου Δάσκαλου Σαράντου Καργάκου

26 Μαρτίου 2018

Αγαπητέ μου κε Ζωγραφόπουλε, χαίρετε
πάντα!

………………………………………………….

Όσο για το βιβλίο σας επιβεβαιώθηκε
η υποψία μου ότι ένας μαθητής του γιου μου είχε διαβάσει κατ’  επιλογή δική του ένα απόσπασμα από την δική σας
«Αθιβολή». Σε ό,τι αφορά στην δική μου κρίση
περιορίζομαι στα εξής: είναι βιβλίο άριστα δουλεμένο με πλούσια γνώση της γλώσσας
και της ιστορίας και, που χωρίς να αναζητεί πρωτοτυπίες, κινείται στα όρια του
ποιητικού ρεαλισμού. Η «Νέκυια» του Ομήρου  -  τροφός
ακόμα και του Δάνδη – είναι παρούσα «κάνοντας τον θάνατο να δώσει υπόσχεση ζωής».  

Αυτή την υπόσχεση ζωής εύχομαι να
δώσει και ο εσταυρωμένος με την Ανάστασή του στον κακοκέφαλο λαό μας.

Καλή Λαμπρή

 

Αναμνηστική φωτογραφία μαζί με τον κο Καργάκο και την
εξαίρετη μαέστρο Σταματία Χωρεψιμά,  από
την εκδήλωση που έγινε στις 22 Μαρτίου 2018 στον φιλόξενο χώρο του Συλλόγου
Συνταξιούχων ΙΚΑ – ΕΤΑΜ.  

Ένας Σύλλογος, μια οικογένεια…

Αναδημοσίευση από το blog

https://kostaszografopoulos.blogspot.gr/2018/03/blog-post.html

Ένας χώρος που αποπνέει την αίσθηση
της οικογένειας είναι αυτός του Συλλόγου Συνταξιούχων Υπαλλήλων ΙΚΑ – ΕΤΑΜ. Το ίδιο
φιλικός γεμάτος χαμόγελο ο Πρόεδρος Κωνσταντίνος Σαρειδάκης, αλλά και τα μέλη
του συλλόγου που το κέρασμα της καλής διάθεσής τους, μαζί με το γλυκό του
κουταλιού που μου πρόσφεραν, μου θύμισε τον πολιτισμό απλόχερα προσφέρουν τα Αγιορείτικα
Αρχονταρίκια.

Η γιορτή σεμνή με κεντρικό ομιλητή
τον εγνωσμένης αξίας Δάσκαλο Σαράντο Καργάκο, με το μεγάλο συγγραφικό έργο αλλά
και την σπουδαία συνεισφορά του στα Ελληνικά Γράμματα. Το θέμα που ανέπτυξε ήταν
«Μακεδόνες αγωνιστές κατά την επανάσταση του 1821». Τέτοιες προσωπικότητες, σαν
τον Σαράντο Καργάκο, δεν μένουν μόνο στα ιστορικά στοιχεία, αλλά τα αντιπαραβάλλουν,
γόνιμα, με το δικό μας παρόν και μας γεμίζουν προβληματισμούς οξύνοντας την
πνευματική μας κρίση.

Ακολούθησε η χορωδία των μελών
του Συλλόγου υπό την διεύθυνση της εξαίρετης καθηγήτριας μουσικής της κας Σταματίας
Χωρεψιμά.

Πριν αρκετό καιρό με είχε ρωτήσει
η μαέστρος αν θέλω να διαβάσω αποσπάσματα από ιστορικό μυθιστόρημα που έγραψα
με τίτλο “Αθιβολή”, κατά την επετειακή γιορτή  της 25^ης  Μαρτίου 1821, στον εν λόγω Σύλλογο.  Μου εκμυστηρεύτηκε πως της άρεσε το βιβλίο μου
και εξ αυτού προέκυψε η πρόταση. Ένιωσα τιμή για αυτό το κάλεσμα και το αποτέλεσμα
που είχε φανταστεί και σκηνοθέτησε η Χορωδός, τελικά δικαίωσε τις προσδοκίες όλων.

Διάλεξα να κρατήσω ένα μικρό απόσπασμα
από το ηχητικό μέρος της εκδήλωσης που κατεγράφη, από ένα μαγνητόφωνο, γιατί η
κάμερα ενώ ήταν τοποθετημένη σε καλό σημείο, θέλησε κάποιο δαιμόνιο να μη μας χαρίσει
εικόνα, αφού εξ αυτού με  ανθρώπινο λάθος
την κατέστησε σε όλη την εκδήλωση ανενεργή.

Τι σημασία όμως έχουν οι εικόνες
μπροστά στις αισθήσεις που δημιουργούνται σαν οι Έλληνες κατορθώνουν να κοινωνήσουν
την μοίρα της Ιστορικής τους πραγματικότητας.

Είμαστε όμορφος και παράλληλα
τραγικός Λαός. Η σκέψη της γλώσσας μας έχει την δυνατότητα να φτιάχνει σε όλη
την Οικουμένη Παρθενώνες, αλλά ταυτόχρονα το απαίδευτο “Εγώ” της βολής μας, που
γεννά την ιδιωτεία, να φτιάχνει Εφιάλτες και Συβαρίτες που τελικά σφαγιάζονται από
την νωθρότητά τους. Ξανά και ξανά σαν τα λόγια που αρχίζει ο Ερωτόκριτος, αιώνες
τώρα στο Έθνος μας το ηρωικό δίνει την θέση του στο ευτελές της σκέψης και ξανά
επιστρέφει.

Όταν όμως ψάχνουν οι Έλληνες την
γνώση από την Ιστορία τους και στοχάζονται, είναι ευλογημένες οι συναντήσεις
των δημιουργικών στιγμών του Πολιτισμού τους.  

Μια τέτοια όμορφη συνάντηση υπήρξε
στην κατάμεστη αίθουσα του Συλλόγου και θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου
για την τιμή που μου έκαναν να ταξιδέψουν, έστω και αποσπασματικά, στα τοπία σκέψης
του βιβλίου μου υπό τον τίτλο “Αθιβολή”.

Πάντα τέτοια                                                                                                           Κ.Z

Μήδεια του Μπόστ

Αναδημοσίευση από το blog
http://kostaszografopoulos.blogspot.gr/2017/10/blog-post.html

Εβδομήντα οκτώ χρόνια ζωής, για έναν άνθρωπο με σκέψη και πολιτική κρίση, είναι αρκετά. Αν υπολογίσουμε πως γεννήθηκε την χρονιά που τέλειωνε ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, και ανδρώθηκε κατά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, το απόσταγμα της Τέχνης που μας έχει καταθέσει, σίγουρα έχει ενδιαφέρον. 

Ο λόγος για τον Χρύσανθο Βοστατζόγλου, που θέλησε να υιοθετήσει το ψευδώνυμο Μέντης Μποσταντζόγλου.
Έγραψε θέατρο, σκιτσάρισε την πολιτική κατάσταση και μας έβαλε ερωτήματα για την κακομούτσουνη πλην όμως Μοναδική και αενάως Πάσχουσα Ελλάδα. 

Το 1993, όταν η αγωνία του για την τύχη της Ελλάδας είχε γίνει εβδομήντα έξι ετών, έγραψε το θεατρικό έργο Μήδεια.
Το έργο το τίμησαν πολλοί καλλιτέχνες από τότε μέχρι σήμερα.
Κάθε ένας που είχε την ευθύνη του ανεβάσματος της παράστασης, έβαζε ανάμεσα στην ρίμα του δεκαπεντασύλλαβου τα προσωπικά του ερωτήματα. Γι αυτό η Τέχνη που εμπνέει τις σκέψεις άλλων,  είναι σημαντική. 

Ίσως ήρθε και η σειρά των ηθοποιών των ΕΛ.ΤΑ να δουλέψουν πάνω στον αστείο (;) λόγο του Μπόστ.
Πήραμε λοιπόν απόφαση να απλώσουμε τις λέξεις και τις προθέσεις του κειμένου πάνω στο τραπέζι και να ψάξουμε την δική μας αλήθεια μέσα από τα λόγια του πάντα ζωντανού στην ψυχή μας Μέντη Μποσταντζόγλου.

Δεν θα χαριστούμε σε ευκολίες απόδοσης του κειμένου και δεν θα προκαλέσουμε μέσα απ’ αυτό το εύκολο γέλιο…
Θα το πλησιάσουμε αναδεικνύοντας την διαχρονία του, γιατί το θέατρο που έγραψε ο υπέροχος Μπόστ, φέρει μέσα του τον “Λόγον” που μας κληροδότησε το Αττικό Θέατρο. 

Τώρα όμως σιωπή. 

Αρχίζει η δουλειά και όταν ξεκινάμε την ανάβαση για μια νέα κορυφή, ας λείπουν τα περίσσια λόγια.

Ημέρες δημιουργικής ρουτίνας

(Αναδημοσίευση από το blog Ημέρες δημιουργικής ρουτίνας)

Το πρωί της Τρίτης, παρακολούθησα την προσευχή της δεύτερης σχολικής ημέρας της μικρής μου κόρης, αθέατος, βιώνοντας όμορφες αισθήσεις σε αυτό το στάδιο της ζωής μου. 

Η συνέχεια της δικής μου ημέρας ήταν γεμάτη όμορφες γνωριμίες αλλά και χαρούμενες συναντήσεις φίλων, στα γυρίσματα της σειράς “Κόκκινο Νυφικό” που πρόκειται να παρακολουθήσουν οι τηλεθεατές τον Οκτώβριο στον Alpha. 

Ο εξαίρετος Γιώργος Ζένιος μεταμφιεσμένος σε παπά παρακολούθησε, με την ευφυή υποκριτική του τέχνη, την πρόθεσή μου να εξομολογηθώ σε αυτόν. Την καθοδήγηση αυτής της εξομολόγησης είχε ο υπέροχος σκηνοθέτης Αντρέας Γεωργίου. 

Ο πλήρης μυσταγωγίας χώρος της εκκλησίας των Αγίων Αναργύρων, στου Ψυρρή, γέμισε από τον επαγγελματισμό των συνεργείων και το ταλέντο των συναδέλφων ηθοποιών. Εμένα δεν μπορώ να με “δω”, γιατί τα μάτια μου κοιτάνε προς τον έξω κόσμο, οπότε αρκούμαι να μιλώ με χαρά για τους άλλους. 

Τέλος, καθώς έδυε ο ήλιος, στην συνάντηση των αγαπημένων μου ηθοποιών των Ελληνικών Ταχυδρομείων, ένιωσα την κούραση να με νικά αποζητώντας την επιστροφή στο σπίτι μου, για να ακούσω τις εντυπώσεις της κόρης από την δεύτερη ημέρα στο σχολείο. 

Οι εντυπώσεις της νεαράς ήσαν καλές και ενθουσιώδεις, ενώ εγώ σε αντίθεση μ’ αυτήν νυσταγμένος.
Η συνέχεια χωρίς ανατροπές ήταν προβλέψιμη… ο Μορφέας υποδέχτηκε στα αφώτιστα δώματά του, την αδυναμία μου να είμαι κάτι παραπάνω από Άνθρωπος. 

Ίσως να είναι αδόκιμη η έκφραση “δημιουργική ρουτίνα”, για αυτό που αισθάνομαι τώρα, αλλά κρύβει μέσα της το μέτρο της υποταγής στη φύση μας, ακόμα κι όταν παλεύουμε να σχίσουμε τα όρια του νου που μας φοβίζουν…

Κ.Ζ

Χαιρετισμός στην Αλεξάνδρα

Ανάρτηση δανεισμένη από το blog

http://kostaszografopoulos.blogspot.gr/2017/08/blog-post.html

Μέσα στο μυαλό μας, τα συναισθήματα και οι εικόνες που
διαμορφώνουν τις επιλογές της ψυχής μας, δεν έχουν χρόνο, τόπο και λογικούς
συνειρμούς της καθημερινότητας.

Κάπως έτσι όταν έγραφα την Αθιβολή, ενώ ήμουν πιστός στις χρονολογικές και τις τοπογραφικές
λεπτομέρειες που επέλεξα να κινούνται οι ήρωες, θέλησα το σπίτι στο Δελβινάκι, που
παίζει κεντρικό ρόλο στο βιβλίο, να είναι κάτι που η ψυχή μου το αναγνωρίζει ως
πολύ δικό της.

Διάλεξα ένα σπίτι που αυτοί που το έφτιαξαν να γνώριζαν το χτίσιμο της πέτρας.

Διάλεξα ένα σπίτι που κάθε γωνιά του να έχει μυρωδιές μνήμης μέσα στο νου μου.

Διάλεξα το σπίτι που από μικρός μέσα του βίωσα την ιστορία των προγόνων μου από
αφηγήσεις συγγενών μου. Ναι είναι το δικό μου πατρικό σπίτι, που γέννησε αυτούς που σέβομαι και αγαπώ.  

Σήμερα, στις πέντε το πρωί, μια γιαγιά που έζησε και γέννησε
τις δυο πρώτες κόρες της μέσα σε αυτό το σπίτι, άφησε το χρώμα των ματιών της να σβήσει
για πάντα από την θωριά όσων την γνώριζαν. Ήξερε να φτιάχνει ωραίες πίτες, να
σου λέει παρηγορητικά λόγια για τις δυσκολίες της ζωής και να σε πειράζει με το
χιούμορ του έρωτα της ζωής που κουβαλούσε η ανάσα της.

Είχε φτιάξει πολλές φορές ψωμί στον φούρνο που περιγράφεται στο βιβλίο, χρησιμοποιώντας
την ίδια πινακωτή που με σεβασμό έβαλα στις σελίδες του για να γευτούν στα χρόνια
που έρχονται οι άνθρωποι τις αισθήσεις που κουβαλώ στην ψυχή μου.

Αν σηκώσουμε το βλέμμα κατά τον ουρανό και φανταστούμε πως ταξιδεύουμε σ’ αυτόν,
όλα από κάτω μας μικραίνουν. Χάνεται το ύψος των βουνών και αδυνατίζουν οι φωνές χαράς και φόβου
των πλασμάτων. Το χειρότερο όμως σε αυτό το ταξίδι πέρα από την Γη, είναι πως χάνεται
ο ήχος από το κλάμα της γέννας και της λύπης του θανάτου.

Αυτούς τους ήχους θέλω να κρατήσω λίγο ακόμα ζωντανούς κι ίσως αυτός είναι ο λόγος που έγραψα τις αράδες
τούτες στα φύλλα του βιβλίου. Ήχους που είναι ίδιοι σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, αλλά και στο παρελθόν ή το μέλλον τους.

Ένα βιβλίο πάντα βοηθά να μην λησμονάμε την ιστορία μας, δηλαδή την πορεία των
κυττάρων μας από το παρελθόν στο μέλλον.

Καλό ταξίδι Θεία και Μάνα Αλεξάνδρα. 





Υ.Γ
Τα άτομα της παλιάς φωτογραφίας θα μπορούσαν να είναι πρόγονοι του κάθε ενός μας, και τα περισσότερα δεν ζουν. Σπουδαία τα ονόματα, αλλά πιο σπουδαία η συνειδητοποίηση πως όλοι μας μοιραζόμαστε ίδιο νερό στο σώμα μας με όλη την πλάση...

Για παραγγελία του βιβλίου  ΕΔΩ

Πρωτότυπο αρχείο της ανάγκης από την Γιορτή Σκέψης

Ανάρτηση από το blog Κώστας Ζωγραφόπουλος

Πατήστε ΕΔΩ για να μεταφερθείτε στο video

Ποτέ η ζωή δεν εξελίσσεται με τον τρόπο που εμείς εικάζουμε πως αυτό θα γίνει. Θα έλεγα ευτυχώς, γιατί θα είχε πολύ θλιβερή εικόνα η πορεία της, ταιριαστή με τις ανθρώπινες προθέσεις. Κάπως έτσι έγινε και στην συγκέντρωση φίλων, γνωστών μα και αγνώστων, στον Πολιτιστικό Χώρο του Συλλόγου Εργαζομένων των ΕΛΤΑ.

Το ξημέρωμα του Σαββάτου, την ημέρα της εκδήλωσης, δεν περίμενα να έρθουν τόσοι φίλοι δεδομένης της καταρρακτώδους βροχής που από το πρωί σάρωνε το λεκανοπέδιο. Εδώ η ζωή  διασκέδασε τους ανθρώπινους φόβους μου, προσφέροντάς μου μια απρόσμενη χαρά από την μεγάλη προσέλευση. Όλα είχαν έρθει ανέλπιστα καλά.

Για μια στιγμή πρόσεξα την κάμερα που είχε στηθεί σε διακριτικό σημείο της αίθουσας σκεπτόμενος ωραία, θα έχουμε και βίντεο για όσους δεν τα κατάφεραν να έρθουν.

Εδώ η απρόβλεπτη ζωή, θέλησε να διασκεδάσει εκ νέου την βεβαιότητα που εξέφρασα. Τελικά, μας έδωσε ένα ωραίο ηχητικό αρχείο που είχα φροντίσει να γράφεται κατά την διάρκεια της ομιλίας, μαζί με επιμέρους μαγνητοσκοπημένα πλάνα από την κάμερα που κατά την διάρκεια της εκδήλωσης παρέδωσε, στον δικό της θεό, όλη την ενέργειά της.

Μικρό το κακό, γιατί αποκτήσαμε ένα κολάζ ήχου μαζί με βίντεο. Θα το ονόμαζα πρωτοτυπία της ανάγκης...

Κ.Ζ